Διεθνές κάλεσμα για σαμποτάζ και άμεση δράση ενάντια στο μουντιάλ στη Βραζιλία

Στις 12 Ιούνη 2014 στη Βραζιλία θα ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, μια αθλητική διοργάνωση που περιμένουν πώς και πώς επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιοκάφροι και λοιποί συμπαθούντες, κάποιοι για την κονόμα και κάμποσοι άλλοι για τον εθνικιστικό παροξυσμό, ένα μουντιάλ με τον υψηλότερο προϋπολογισμό στην ιστορία του θεσμού (παραπάνω από 600.000 μύρια δολάρια, και ο λογαριασμός δε λέει να κλείσει…).

Πέρα όμως από τα φρου φρου, τους χορούς, το καρναβάλι και την «αλεγρία», η πραγματικότητα είναι άλλη:

Στην επικράτεια του Ρίο ντε Ζανέιρο οι κατασταλτικές δυνάμεις –που τελούν υπό την αρχηγία της Ντίλμα Ρούσεφ, που να μην έσωνε να γεννηθεί, και είναι εκπαιδευμένες απ’ τις αμερικάνικες αντιτρομοκρατικές ταξιαρχίες–, δηλαδή ο στρατός, η μπατσαρία και οι ειρωνικά αποκαλούμενες μονάδες ειρήνευσης (UPP), με επικεφαλής τους στρατόκαυλους Αλεξάντρε Μπράγα και Εζεκίλ Ολιβέιρα ντε Μεντόνσα, εφαρμόζουν μια πολιτική εξόντωσης ενάντια στον περιθωριοποιημένο πληθυσμό, επικεντρώνοντας τις εφόδους τους στις φαβέλες και στις φτωχότερες ζώνες αυτής της περιοχής. Μια διαδικασία εξόντωσης, που όχι μονάχα δεν πέφτει η έντασή της, αλλά απεναντίας οξύνεται όσο πλησιάζει η τελετή έναρξης, δεδομένης και της ενίσχυσης των δυνάμεων της στρατιωτικής αστυνομίας που ενορχηστρώνουν ο αρχηγός της αστυνομίας Ταρσίσιου Αντρέας Ζάνσεν και ο συνταγματάρχης Μαρσέλου Ρόσα.

Μονάχα σε πόλεις όπως το Σάο Πάολο, σχεδόν 70.000 οικογένειες έχουν βρεθεί υπό εκτοπισμό λόγω των έργων προετοιμασίας του μουντιάλ, ενώ στο Ρίο ντε Ζανέιρο την ίδια τύχη έχουνε περίπου 40.000 νοικοκυριά.

Το βραζιλιάνικο κράτος, πλασάροντας τη φήμη του ως προοδευτικού και προνοιακού, παρείχε σε κάποιους απ’ τους εκτοπισμένους (προφανώς κανένας τους δεν είναι απ’ τις μπουρζουάδικες γειτονιές, αφού εκεί δεν άνοιξε μύτη) ένα χρηματικό ποσό που ούτε καν τους αρκεί για ν’ ανακτήσουν το αρχικό τους κατάλυμα, φτύνοντας έτσι κατάμουτρα την αξιοπρέπεια των κατοίκων και θεωρώντας πως το αίμα που χύθηκε μπορεί να ξεπλυθεί με φράγκα.

Κι αν μιλάμε για χυμένο αίμα, μιλάμε για εκατοντάδες τραυματίες και δεκάδες νεκρούς όλους τους τελευταίους μήνες στη Βραζιλία.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την αποτροπιαστική δραστηριότητα του κράτους, που δολοφονεί παιδιά του δρόμου με τον πιο δειλό τρόπο, προκειμένου να υποδεχτεί τις 600.000 τουριστών που λογαριάζεται ότι θα καταφτάσουνε στη χώρα, προσφέροντας απ’ την άλλη εκατοντάδες κορμιά γυναικών και κοριτσιών που υπόκεινται στην πορνεία.

Αυτές οι καρτ-ποστάλ, που πιθανόν να ’ναι άγνωστες σε πολλούς, είναι το τρέχον νόμισμα στη Νότια Αμερική, γι’ αυτό και η λύσσα μας γεννιέται από το πιο ειλικρινές μίσος, απ’ την περιορισμένη κάλυψη των βασικών αναγκών, από τα καθημερινά βάσανα και τους συνεχείς εξευτελισμούς, γι’ αυτό και η λύσσα μας δεν είναι από βαρεμάρα ούτε από επαναστατικό στυλάκι, αλλά είναι αναγκαία και κατεπείγουσα, και φυσικά υπέροχα βίαιη…

Ως αναρχικοί δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι απέναντι σε τόση μιζέρια, τόσο πόνο, τόσο βασανισμό και τόσο θάνατο.

Οι υπεύθυνοι αυτών των βιαιοπραγιών δεν ενεργούν στα μουλωχτά, πρόκειται για τους χορηγούς, τις πολυεθνικές, την ίδια την κοινωνία που με την παθητικότητα και την υποτακτικότητά της ανέχεται και αβαντάρει αυτό το τουρνουά.

Όσον αφορά τους πρώτους, μπορούμε να βρούμε γραφεία και αντιπροσώπους σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο… το μόνο που χρειάζεται είναι να σημαδέψουμε και ν’ ανοίξουμε πυρ.

Όσον αφορά τους δεύτερους, δεν περιμένουμε μήτε ζητάμε τίποτα, γι’ αυτό και τούτο το κάλεσμα σε δράση απευθύνεται σ’ εμάς, στους αναρχικούς μαχητές από διάφορους τόπους, στους σπάστες αυτής της βρομερής τάξης, στους ανατρεπτικούς που κατανοούν πως ο μόνος δρόμος είναι αυτός της άμεσης και πραγματικής σύγκρουσης.

Με συνέπεια και συνεκτικότητα, με ανταρσία και δράση.

Αυτό λοιπόν το κείμενο δεν προορίζεται σαν μια απλή καταγγελία, αλλά επιζητά να λειτουργήσει ως σαφής παρότρυνση στη συνωμοσία, στο σαμποτάζ και στην επίθεση ενάντια σ’ όλα τα εργαλεία του συστήματος της κυριαρχίας που αποσκοπούν στην εξημέρωσή μας, κι εν προκειμένω σ’ αυτό το γαμημένο μουντιάλ.

Έτσι, από πλευράς μας κι ως εναρκτήριο λάκτισμα, πραγματοποιήσαμε μια ανώνυμη κλήση απειλώντας με την τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού στην πτήση JJ8011 της εταιρείας ΤΑΜ από το Μπουένος Άιρες με κατεύθυνση το Σάο Πάολο. Στόχος ήταν το σαμποτάζ της εύρυθμης μετακίνησης των τουριστών που καταφτάνουν στο έδαφος όπου κυριαρχεί το βραζιλιάνικο κράτος, δίχως να έχουν επίγνωση για το τι παίζει εκεί, ή όντας συνεργοί με την απάθειά τους.

ΑΝ ΟΧΙ ΕΣΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ; ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;

Ενεργή αλληλεγγύη στα εξεγερμένα συντρόφια στη Βραζιλία!

Εκδίκηση για τους τραυματίες, τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς από τα χέρια του κράτους!

Δεν έχει μουντιάλ!

Πυρήνας Διεθνούς Αλληλεγγύης
Νικώντας ή Πεθαίνοντας για την Αναρχία.

στα ισπανικά, πορτογαλικά