Κουκουλονόμος

Το 2009 η τότε κυβέρνηση πέρασε στη βουλή κάποιες διατάξεις που ποινικοποιούν την απόκρυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου, μετατρέποντας τις ποινές που από πλημμελήματα σε κακουργήματα, αν αυτές διαπράττονται με χρήση κουκούλας. Τα δε χρόνια της ποινής αφήνονται στην κρίση του δικαστηρίου, αφού ο νόμος προβλέπει μόνο ελάχιστα όρια. Οι επιπλέον ποινές θα κυμαίνονται από 2 ως 10 χρόνια.

Οι διατάξεις αυτές συμπεριλήφθησαν- καθόλα σύννομα για το καθεστώς της δημοκρατίας-στο νομοσχέδιο ‘για τις μεταρρυθμίσεις στην οργάνωση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας και στη θεραπευτική μεταχείριση χρηστών ναρκωτικών ουσιών’(! ), και αφορούν πρόκληση σωματικής βλάβης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και διατάραξη κοινής ειρήνης με κάλυψη ή ακόμα και καμουφλάρισμα του προσώπου. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε δύο περιπτώσεις ακόμα και η χρήση spray και μαρκαδόρου χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση για σύλληψη συντρόφων στη Θεσσαλονίκη, ενώ σε άλλη περίπτωση η χρήση μάσκας για την αποφυγή των επικίνδυνων χημικών με τα οποία μας ψεκάζει η αστυνομία θεωρήθηκε επιβαρυντικό στοιχείο για συντρόφους, ως παθητική αντίσταση κατά της αρχής. Στο ίδιο νομοσχέδιο πέρασε και η μεταγωγή ενός κατηγορούμενου σε δικαστήριο μακριά από αυτό που θα έπρεπε κανονικά να δικαστεί, για λόγους ‘δημόσιας ασφάλειας και τάξης’ και για ‘την προστασία του κοινωνικού συνόλου’. Ο νόμος αυτός μαζί με τον λεγόμενο τρομονόμο, την αστυνομοκρατία, τις επιδρομές σε καταλήψεις και στέκια, το νόμο για τις υψηλές εγγυήσεις, την περικοπή των όποιων ελευθεριών έδινε το καθεστώς, αναβιώνουν το κλίμα πριν από τον πόλεμο, ακόμα και το μετεμφυλιακό αστυνομικό κράτος στην εκσυγχρονισμένη του εκδοχή. Χούντα με επίφαση δημοκρατίας.

Την ίδια ώρα που με το νόμο αυτό η κυβέρνηση και η δημοκρατία έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο, τα κόμματα της αριστεράς αντιδρούσαν μόνο λεκτικά και με ήπιο τρόπο μέσα στη Βουλή. Το ΚΚΕ όμως ήταν αυτό που λίγους μήνες πιο πριν, ακολουθώντας την πάγια εδώ και δεκαετίες τακτική του, φώναζε για τους κουκουλοφόρους που ‘παρεισφρέουν στο κίνημα και προβοκάρουν τις μαζικές εκδηλώσεις του’. Την ίδια ώρα που το σύνθημα ‘Οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών’ ακουγόταν στους δρόμους της Αθήνας , ο ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας τον κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας, ήταν αυτός που ζητούσε ‘την αναδιάρθρωση της ΕΛΑΣ, προκειμένου να είναι δίπλα στον πολίτη’ με ‘σύγχρονη εκπαίδευση’ και ‘ενίσχυση των πολυδύναμων αστυνομικών τμημάτων’.

Φανερός στόχος του κουκουλονόμου είναι η ανακοπή του κύματος αγανάκτησης και οργής των καταπιεσμένων ανθρώπων ενάντια στους εξουσιαστές και η αποτρεπτική του λειτουργία για εξεγέρσεις στο μέλλον. Με έναν τέτοιο μηχανιστικό τρόπο πίστεψε το πιο ακραίο-σκληροπυρηνικό κομμάτι των εξουσιαστών ότι θα κατορθώσει να ανακόψει τη ροή του ποταμιού. Παρά τη συναίνεση και την ενότητα όλων των εξουσιαστών στην επίθεση που βιώνουμε, μάλλον δεν θα είναι οι στενόμυαλοι εκφραστές της άμεσης και χοντροκομμένης καταστολής η εμπροσθοφυλακή της επίθεσης αυτής. Όμως, η αντίσταση στην προσπάθεια ‘επιβολής του νόμου και της τάξης’ μέσω της άμεσης καταστολής καταδεικνύει μία ακόμα από τις αδυναμίες του συστήματος σ’ αυτή τη χώρα: μετά το Δεκέμβρη το κίνημα αντίστασης υψώνει όλο και πιο πολύ το ανάστημα του απέναντι του.