Κείμενο των αναρχικών συντρόφων της Ελευθεριακής Κομμουνιστικής Οργάνωσης της Χιλής για το σεισμό και το τσουνάμι της 27ης Φλεβάρη
Για την κοινωνική, οικονομική και πολιτική συγκυρία που προκλήθηκε από το σεισμό και το παλιρροϊκό κύμα που έπληξε το νότο της Χιλής στις 27 Φλεβάρη, η Ελευθεριακή Κομμουνιστική Οργάνωση της Χιλής θέλει τα δηλώσει τα παρακάτω:
1.- Εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη για το θάνατο και την εξαφάνιση εκατοντάδων ανθρώπων ( ο αριθμός των οποίων είναι ακόμα αδιευκρίνιστος ), που οφείλονται όχι μόνο στη φυσική καταστροφή που έπληξε τη νότια ακτή της χώρας μας, αλλά και στην εγκληματική αμέλεια των Αρχών της κεντρικής και περιφερειακής κυβέρνησης και των οργανισμών που ειδικεύονται σε τέτοια θέματα, όπως ο SHOA[1] και ο ONEMI[2], οι οποίοι είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο λαός μας.
2.- Μετά από το σεισμό, στις πληγείσες περιοχές έγινε εμφανές το κενό εξουσίας, το οποίο εκδηλώθηκε με την απουσία μιας σαφούς πολιτικής αναφορικότητας, η οποία θα επέτρεπε τον προσανατολισμό του πληθυσμού. Η πολιτική αναποφασιστικότητα της κεντρικής κυβέρνησης χειροτέρευσε ακόμα πιο πολύ εξαιτίας της αρτηριοσκληρωτικής δομής του συγκεντρωτικού Κράτους και είχε ως αποτέλεσμα οι τυπικές μορφές εκπροσώπησης, από τα δημοτικά συμβούλια ως τις τοπικές κυβερνήσεις και τους οργανισμούς διοικητικής μέριμνας, να μην είναι ικανές να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κατάστασης. Έτσι επικράτησε στον πληθυσμό ένας γενικευμένος αποπροσανατολισμός και παραπληροφόρηση. Το γεγονός αυτό μαζί με το ότι ο σεισμός χτύπησε τις οικογένειες ακριβώς στο τέλος του μήνα, έφερε την απελπισία μαζί με το φάντασμα της έλλειψης τροφής, που εκδηλώθηκε με λεηλασίες σε σουπερμάρκετ και σε άλλα μαγαζιά, προς εύρεση ειδών πρώτης ανάγκης. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ.
3.- Η έλλειψη υψηλού βαθμού κοινωνικής οργάνωσης βάσης σε τοπικό επίπεδο σε συνδυασμό με τη μεγάλη ιδεολογική διείσδυση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου όπως αυτό εκδηλώνεται με την κοινωνία της κατανάλωσης και την άκρατη εξατομίκευση, αποτέλεσαν το πεδίο για να αναδυθεί όλη η ‘βαθιά Χιλή’. Έτσι ο λαός έγινε μάρτυρας ατομικών πράξεων αρπαγών ψυγείων, τηλεοράσεων κλπ, αλλά το πιο σοβαρό ήταν ότι έγινε μάρτυρας λεηλασιών εγκαταλελειμμένων σπιτιών από τα θύματα του σεισμού, επιδρομών σε συνοικιακά μαγαζιά, πυρκαγιών σε παιδικούς σταθμούς, ιατρεία, κέντρα εφοδιασμού και επιθέσεων σε πυροσβεστικούς σταθμούς από οργανωμένες συμμορίες. Όλα αυτά καταδεικνύουν τον υψηλό βαθμό κοινωνικής αποσύνθεσης, αποτέλεσμα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος. Στη χώρα μας αποτελεί ένα φαινόμενο που διαπερνά όλες τις κοινωνικές τάξεις και φανερώνει την ανάγκη ανασυγκρότησης, όχι μόνο υλικής αλλά και ηθικής.
4.- Οι συνθήκες αυτές ευνόησαν μία αυθόρμητη κοινωνική απάντηση, που σημαδεύτηκε από την αβεβαιότητα των πρώτων ωρών, παίρνοντας τη μορφή της οργάνωσης λαϊκών επιτροπών επαγρύπνησης. Αυτές οι οργανώσεις ένοπλης λαϊκής αυτοάμυνας ανέλαβαν τον έλεγχο των δημόσιων χώρων, σαν ένας στρατός εθνικής κυριαρχίας ενάντια στις υπερβάσεις των κρατικών θεσμών που είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της δημόσιας τάξης. Αν από τη μία οι οργανώσεις αυτές κατάφεραν να προστατεύσουν τον πληθυσμό, από την άλλη δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν τον έλεγχο των οργανωμένων συμμοριών.
5.- Ήταν τότε που προ του κενού εξουσίας και της ανασφάλειας κρίθηκε αναγκαία η κήρυξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και της επέμβασης των ενόπλων δυνάμεων. Πρέπει να επισημανθεί ότι αυτές σε γενικές γραμμές δεν έδρασαν κατασταλτικά, παρά μόνο προλαμβάνοντας τις λεηλασίες, περιορίζοντας τις στα είδη πρώτης ανάγκης, προσπαθώντας να αποφύγουν την πρόκληση μεγαλύτερων ζημιών στην υποδομή των κέντρων ανεφοδιασμού ( όπως σουπερμάρκετ και βενζινάδικα ) και δημόσιας χρήσης ( ιατρεία και σχολεία ). Με τα πράγματα να έχουν έτσι, υπήρξε μία ισορροπία μεταξύ δύο εκφράσεων εξουσίας: μία αυθόρμητη-λαϊκή και μία άλλη κρατική. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι απαγορεύσεις έμειναν ανεφάρμοστες, αφού είχε δημιουργηθεί ένας αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των επιτροπών επαγρύπνησης και των ενόπλων δυνάμεων, φέρνοντας εις πέρας και οι δυο τους την τήρηση της δημόσιας τάξης σε όλη τη χώρα.
6.- Ειδικότερα, όσο αφορά στις ένοπλες δυνάμεις, είναι δυνατό να εκτιμήσουμε πως οι περισσότεροι στρατιώτες και υπαξιωματικοί ανέλαβαν να εκτελέσουν το καθήκον τους με καλή διάθεση, νιώθοντας οι ίδιοι χρήσιμοι και συνεργαζόμενοι με τον πληθυσμό, του οποίου αποτελούν μέρος. Η πραγματικότητα αυτή και το κοινωνικό αίσθημα των στρατιωτών έρχεται σε αντίθεση με ένα ταξικό Κράτος, το οποίο προσπαθεί να απομονώσει αυτό το στοιχείο από την κοινωνική του προέλευση για να το υποτάξει στα συμφέροντα μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας. Πέρα όμως από αυτές τις σωστές διαπιστώσεις, είναι σαφές ότι υπάρχει ένα εξίσου πολυάριθμο κομμάτι που έχει μία αντικοινωνική και απόμακρη συμπεριφορά, η οποία ενισχύεται κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους στα στρατιωτικά σώματα, υπό το κυρίαρχο δόγμα της εθνικής ασφάλειας, γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξενίζουν επεισόδια όπως αυτά που συνέβησαν το Μάρτη στην Ουαλπέν, όπου ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε από στρατιώτες του Ναυτικού κατά τη διάρκεια μιας απαγόρευσης. Στους στρατιωτικούς θεσμούς κυριαρχεί ο ταξικός χαρακτήρας, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση σχετικά με την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έτσι ώστε να αποτρέψουμε να επεκταθεί σαν ένας μηχανισμός κοινωνικοπολιτικής εκτροπής ενάντια στα δίκαια αιτήματα των κοινωνικών και λαϊκών οργανώσεων σε δυσμενείς οικονομικές και πολιτικές συνθήκες.
7.- Λόγω της κατάστασης αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται ένας από τους κυριότερους παραγωγικούς κύκλους της χώρας, η κυβέρνηση Πινιέρα θα είναι μία κυβέρνηση ανασυγκρότησης που θα διευρύνει σημαντικά τη δυνατότητα της να έχει συναίνεση για τα συμφέροντα αυτών που βρίσκονται στην εξουσία. Έτσι, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι ένα εν δυνάμει γεγονός, θέτοντας το λαϊκό κίνημα σε μία περίπλοκη κατάσταση. Απέναντι στο γεγονός αυτό επαναβεβαιώνουμε τη γραμμή που προτάθηκε στην τοποθέτησή μας σχετικά με την τωρινή πολιτική συγκυρία, δηλαδή στο να προχωρήσουμε στο να οικοδομήσουμε συμμαχίες με το λαό που να επιτρέπουν την εμβάθυνση της προγραμματικής συζήτησης και την ευθυγράμμιση ζητημάτων τακτικής και στρατηγικής.
8.- Σήμερα περισσότερο από ποτέ κρίνεται αναγκαία η επαναβεβαίωση της απόρριψης του κοινωνικού συμφώνου και των νεοφιλελεύθερων λύσεων του, όπως η προαναγγελθείσα ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών ‘για να μπει φρέσκο χρήμα’, ή η φορολογική χρέωση στην αγορά κεφαλαίων με τη δικαιολογία της ανασυγκρότησης της χώρας. Γι’ αυτό και προτείνουμε ο δρόμος για την ανασυγκρότηση να είναι στραμμένος προς τα μέσα, δημιουργώντας ένα μέτωπο ενάντια στις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις, με συγκεκριμένες προτάσεις προς και από τους εργαζομένους. Πρέπει να αντισταθούμε στην επίθεση των επιχειρήσεων που θέλει να μετακυλήσει το κόστος στους εργαζομένους μέσω περικοπών μισθών και απολύσεων στις πληγείσες περιοχές. Από την άλλη πρέπει να στοχεύσουμε στην επανεθνικοποίηση των φυσικών πόρων και την αύξηση του φορολογικού φορτίου στα ψηλότερα εισοδήματα σαν μηχανισμό χρηματοδότησης, όχι μόνο για να αμβλύνουμε τα αποτελέσματα της φυσικής καταστροφής αλλά και σαν πηγή πόρων για τη δημιουργία μιας πραγματικής και αξιοπρεπούς εργασίας ενάντια στην κοινωνική καταστροφή που έχει προκαλέσει το οικονομικό μοντέλο που υιοθετήθηκε τα τελευταία 37 χρόνια. Τέλος, είναι αναγκαία η προώθηση κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που να υποδαυλίζουν τη σάπια δομή του συγκεντρωτικού Κράτους του Πορτάλες[3] , η οποία έχει οξύνει τα προβλήματα αντί να δώσει σ’ αυτά μία αποτελεσματική λύση. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι ο μόνος δρόμος μέσω του οποίου μπορούμε να προωθήσουμε την επαναστατική οργάνωση της εργατικής τάξης και όλου του λαού είναι αυτός της ανασυγκρότησης με ένα λαό ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟ. Η καταστροφή που μας έπληξε μας δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουμε στον τομέα αυτό, να ενδυναμώσουμε αυτά που έχουμε οικοδομήσει, να διαδώσουμε τη λαϊκή οργάνωση και την αλληλεγγύη μεταξύ του λαού μας και των λαών του κόσμου. Τέλος, σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές θέλουμε να στείλουμε ένα θερμό χαιρετισμό και τις ευχαριστίες μας στις οργανώσεις που ήταν δίπλα μας, κυρίως στους αδελφούς μας της CAL και της Voz Negra. Σε αυτούς και σε όλες τις οργανώσεις που σήμερα είναι αλληλέγγυες με την εργατική τάξη και με το λαό στέλνουμε αυτόν το θερμό χαιρετισμό.
Ζήτω όλοι/ες όσοι/ες αγωνίζονται
Θα νικήσουμε!
Ελευθεριακή Κομμουνιστική Οργάνωση της Χιλής
[1]
Υδρογραφική και Ωκεανογραφική Υπηρεσία του Ναυτικού της Χιλής
[2] Υπηρεσία Αντιμετώπισης Εκτάκτων Καταστάσεων του Υπουργείου Εσωτερικών της Χιλής
[3] Υπουργός και εμπνευστής του συγκεντρωτικού και στρατιωτικού σκληρού καθεστώτος της Χιλής στις αρχές του 19ου αιώνα. Κάτι σαν τον Μεταξά.
.