Εκατοντάδες ανθρώπων που αντιτίθενται στην κατασκευή της γραμμής της υπερταχείας TAV συμμετείχαν το Σάββατο 31 Ιουλίου σε μία πορεία προς το σημείο όπου γίνονται έργα, κοντά στην πόλη Bergara. Στη συνέχεια διάφοροι ακτιβιστές και ακτιβίστριες μάζεψαν σε σακούλες χώμα και γηγενή είδη δέντρων που εναπόθεσαν μπροστά στο Δημαρχείο, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την επανάκτηση της γης ενάντια στη δικτατορία του τσιμέντου.
Η διαδήλωση ξεκίνησε στις 17:30 στην πλατεία της Bergara και κατευθύνθηκε προς το σημείο που γίνονται έργα κοντά στην πόλη αυτή, εν μέσω συνθημάτων ενάντια στο TAV και σε άλλα μεγάλα έργα (‘Ο λαός είναι ζωντανός’, ‘ Να σταματήσουν τα έργα του ΤΑV’ , ‘Ανυπακοή και Δράση’) . Πριν φτάσει η 
διαδήλωση στον προορισμό της, ένας κλοιός και μία κλούβα της τοπικής αστυνομίας την εμπόδισαν να συνεχίσει. Βλέποντας αυτό, οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να κάνουν μία καθιστική διαμαρτυρία και να κηρύξουν τη λήξη της διαμαρτυρίας με την ανάγνωση ενός ανακοινωθέντος, στο οποίο καταγγέλλεται ότι «κόμματα και συνδικάτα όλων των χρωμάτων ανακοινώνουν κοινωνικές περικοπές σε όλα τα επίπεδα», αλλά «κανένας δεν αναφέρει ότι μόνο για τα έργα στο TAV θα σπαταληθούν 10 εκατομμύρια ευρώ. Για ένα τρένο που θα χρησιμοποιήσει ένα ποσοστό λιγότερο από το 1% του πληθυσμού».
Μετά το τέλος της διαδήλωσης εμφανίστηκαν μέσα από το δάσος δύο ομάδες που ξεδίπλωσαν ένα τεραστίων διαστάσεων πανό πάνω στα έργα με το σύνθημα ‘‘ Να υπερασπιστούμε τη γη μας’’ και άλλο ένα στην περίφραξη των έργων. Παρότι υπήρξαν αρκετές στιγμές έντασης, δεν καταγράφηκαν επεισόδια με τις Αρχές. Σε έναν κόμβο στην είσοδο της Bergara διακόπηκε η κυκλοφορία, μοιράστηκαν προκηρύξεις και γράφτηκαν στο οδόστρωμα διάφορα συνθήματα ενάντια στο ΤΑV. Κρεμάστηκε ένα πανό στα γραφεία της εταιρείας Ulma (μία από τις εταιρείες που κατασκευάζει έναν αυτοκινητόδρομο στη Χώρα των Βάσκων) που έλεγε ‘ Να υπερασπιστούμε τη μητέρα γη , Να σταματήσουν τα έργα του ΤΑV’ .
Ενώ πολλοί από τους διαδηλωτές εναπέθεταν στην πλατεία του δημαρχείου χώμα και δέντρα ως ένδειξη της καταστροφής που προκαλείται από τα έργα του TAV, ξανακούστηκαν συνθήματα όπως ‘ Αν σκεπάσουν τη γη με τσιμέντο, θα σκεπάσουμε το τσιμέντο με γη’. Κατόπιν μοιράστηκε το κείμενο ‘Τικ-τακ’ και ο κόσμος τραγούδησε ένα μελοποιημένο ποιήμα αφιερωμένο στο Βάσκο τροβαδούρο Txirrita.
Από την προηγούμενη Δευτέρα περίπου 150 άτομα συμμετέχουν στο 15ο κάμπινγκ ενάντια στο ΤΑV, το οποίο γίνεται στο χωριό Antzuola, της επαρχίας Guipuzcua στη Χώρα των Βάσκων. Από τις 5 ως τις 10 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στο Uraiagan της Χώρας των Βάσκων κάμπινγκ ενάντια στην ανάπτυξη.
Η αφίσα του κάμπινγκ ενάντια στο TAV
Το ανακοινωθέν που διαβάστηκε στη διαδήλωση
Τα έργα για την κατασκευή της υπερταχείας TAV προχωρούν σε όλη τη Χώρα των Βάσκων, όπως μπορεί να διαπιστωθεί εδώ στη Debagoiena, στα έργα των Antzuola και Bergara. Σα να μη μας έφτανε η καταστροφή που προκλήθηκε με την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Eibar Gasteiz, τώρα είμαστε αντιμέτωποι στα έργα για το TAV, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει, καθώς και σε αυτά για τον αυτοκινητόδρομο Durango-Beasain. Στους καιρούς αυτούς που κόμματα και συνδικάτα όλων των χρωμάτων ανακοινώνουν κοινωνικές περικοπές σε όλα τα επίπεδα, κανένας δεν αναφέρει ότι μόνο για τα έργα στο TAV θα σπαταληθούν 10 εκατομμύρια ευρώ. Για ένα τρένο που θα χρησιμοποιήσει ένα ποσοστό λιγότερο από το 1% του πληθυσμού.
Οι υπεύθυνοι αυτού του παραλογισμού κάνουν και πάλι τους κουφούς και συνεχίζουν την καταστροφή. Η δική μας επιμονή είναι ακόμα μεγαλύτερη από τη δική τους και γι’ αυτό ήρθαμε εδώ για άλλη μια φορά, γιατί ξέρουμε ότι έχουμε δίκιο. Πολλοί μας περνούν για τρελούς κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η τρέλα είναι αυτό που έχουμε απέναντι μας. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να καταστρέψουμε το TAV και το κοινωνικό μοντέλο που το προωθεί, αφού είμαστε αντιμέτωποι όχι με ένα τρένο αλλά με έναν τρόπο κατανόησης του κόσμου. Σας καλούμε να αυτό-οργανωθείτε σε κάθε χωριό και να συνεχίσετε τον αγώνα.
Τα μεγάλα αυτά έργα σκεπάζουν με τσιμέντο με ραγδαίους ρυθμούς μέχρι την τελευταία γωνιά των χωριών μας και των κοιλάδων μας. Ενάντια σε αυτό αποφασίσαμε να επανακτήσουμε τη γη και να θάψουμε το τσιμέντο.
‘Τικ-τακ’, κείμενο που διαβάστηκε και μοιράστηκε στη διαδήλωση
Τικ-τακ, τικ-τακ, ντριιιν. Ξύπνα από τα χαράματα, πάρε το αυτοκίνητο, πήγαινε στη δουλειά, στρες, σταμάτα για να φας στα γρήγορα, μην ξεκουραστείς, στρες, πάρε το αυτοκίνητο, κατανάλωσε ελεύθερο χρόνο, γάμισε στα γρήγορα πριν κοιμηθείς, κοιμήσου, προσπάθησε να ξεκουραστείς για να αντέξεις άλλη μία μέρα.
Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο ο χρόνος, η δουλειά και το χρήμα δομούν τη ζωή μας, τις ημέρες μας, τους μήνες μας, τα χρόνια μας.
Μέρα με τη μέρα δουλεύουμε για να βγάλουμε τα λεφτά με τα οποία θα πληρώσουμε υποθήκες, φόρους, φαγητό και να προσπαθήσουμε να αποταμιεύσουμε για να αγοράσουμε ευτυχία. Τα σύντομα διαλείμματα που κάνουμε κάθε 5-6 μέρες και οι διακοπές που κάνουμε κάθε 11 μήνες δεν είναι τίποτα άλλο από τις παύσεις που χρειαζόμαστε για να ανανεώσουμε την ενέργειά μας και έτσι να συνεχίσουμε να παράγουμε και τις παύσεις που μας παραχωρούν για να καταναλώνουμε αυτό που εμείς οι ίδιοι παράγουμε. Οι παύσεις αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από την απόδραση χάρις στην οποία αντέχουμε την πίεση ενός χρόνου ρουτίνας[1], μπαίνοντας τυφλά σε μία ρουτίνα του ελεύθερου χρόνου.
Όλο και περισσότερο οι διακοπές, σαν μορφή απόδρασης, βασίζονται στην απόσταση, στην υπερκινητικότητα και στην ταχύτητα, στην αλαζονική αντίληψη ότι μπορούμε να μεταμορφώνουμε το περιβάλλον για τη δική μας απόλαυση. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει ανάγκη από μεγάλα έργα, όπως αυτοκινητόδρομοι και τρένα υψηλής ταχύτητας (π.χ. οι εθνικές οδοί Eibar-Gasteiz, Durango-Beasain, A-8, Υ,…). Μέσω της κατασκευής τους καταστρέφονται τα οικοσυστήματα και οι πολιτισμοί των πιο κοντινών σε αυτά λαών και μερών, ενώ παράλληλα απειλούνται και καταστρέφονται και οι πιο μακρινοί, συμπυκνώνοντας την ταυτότητα του κάθε λαού σε έναν ομογενοποιημένο τρόπο σκέψης και ζωής.
Από την άλλη πλευρά, τα έργα αυτά όχι μόνο δεν έχουν σχεδιαστεί για το καλό μας, αλλά έχουν προκύψει από τις καινούργιες ανάγκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού συστήματος.
Αξίζει τον κόπο να καταστρέψουμε τα βουνά μας και μετά να πηγαίνουμε σε άλλα, μακριά από τα δικά μας;
Πόσα δάση πρέπει να καταστρέψουμε για να ‘πάμε πιο γρήγορα’;
Πόσα ποτάμια πρέπει να αποξηράνουμε ή και να εκτρέψουμε την κοίτη τους για να ‘φτάσουμε πιο πριν’;
Κάνεις καμιά φορά αυτό που σου κάνει κέφι, όταν σου κάνει κέφι;
Πόσα φυτά γνωρίζεις; Και πόσες διασημότητες των ροζ φυλλάδων;
Πόσο χρόνο αφιερώνεις για να βλέπεις ντοκυμαντέρ για τη Φύση και πόσο για να τη ζεις;
Έχεις αισθανθεί καμιά φορά την πρωινή δροσοσταλίδα κάτω από τα πόδια σου;
Πως φτάσαμε ως εδώ;
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΟΥΤΕ ΥΠΕΡΤΑΧΕΙΕΣ, ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΖΩΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΕΣ
Περισσότερες φωτογραφίες από των αγώνα ενάντια στην κατασκευή της γραμμής υπερταχείας TAV, εδώ.
Το κείμενο στα ισπανικά.
[1]
Σ.τ.Μ. Στο κείμενο: ru(t)ina. Λογοπαίγνιο με τις λέξεις ρουτίνα και ερείπιο