O ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ
Μες στο καλοκαίρι (26 Αυγούστου 2010), σε μία μόνο συνεδρίαση, η κυβέρνηση ψήφισε τη δεύτερη κατά σειρά τροποποίηση του τρομονόμου ή «αντιτρομοκρατικού νόμου» του 2001 (η πρώτη τροποποίηση έγινε από την κυβέρνηση της ΝΔ το 2004), διευρύνοντας το πεδίο εφαρμογής του έτσι ώστε οποιασδήποτε μορφής αντίσταση απέναντι στο καθεστώς να θεωρείται τρομοκρατία. Ο συγκεκριμένος νόμος (3875/2010) έρχεται να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα κάθε διαδήλωση, κατάληψη, φθορά ξένης περιουσίας – «αδικήματα» για τα οποία συχνά πυκνά παραπέμπονται συμμετέχοντες σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μόνο που από δω και πέρα αυτοί θα παραπέμπονται ως τρομοκράτες.
Αφορμή για την επιπλέον «ενίσχυση» του τρομονόμου υπήρξε η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου του ΟΗΕ, που υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» εισήγαγε την έννοια της «τρομοκρατίας» και την όρισε ως βασικό εχθρό του σύγχρονου κόσμου. Μια σύμβαση που, αν και πέρασαν 10 χρόνια (ψηφίστηκε το 2000), καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έπαιρνε την ευθύνη της κύρωσής της.
Όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αρκέστηκε μόνο στην κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου. Εισήγαγε και ένα δεύτερο τμήμα, στο οποίο κάνει σοβαρές τροποποιήσεις στην ποινική νομοθεσία και ιδιαίτερα στη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική».
Εκτός από το ΠΑΣΟΚ τις διατάξεις ψήφισε και η ΝΔ, ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ τις καταψήφισε γιατί ζητούσε ακόμα σκληρότερη αντιμετώπιση τόσο του «εσωτερικού εχθρού», όσο και των μεταναστών.
Οι τροποποιήσεις στον τρομονόμο είναι οι εξής:
1. Έως τώρα τιμωρούνταν «όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων». Το «και» αντικαταστάθηκε με «που». Έτσι, εξαλείφεται το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου και αντικαθίσταται με το αντικειμενικό συλλογικό στοιχείο. Είναι αδιάφορο αν ο διωκόμενος ήθελε να διαπράξει ή διέπραξε κακουργήματα: Αρκεί που το ήθελε η οργάνωση… Το ελληνικό σύστημα δικαίου δεν περιλάμβανε μέχρι τώρα τον αντικειμενικό δόλο. Πλέον, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», εισάγεται και αυτός. Η συλλογική ευθύνη είναι πια αδίκημα και με το νόμο. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πόσο περατά είναι τα όρια αστικής δημοκρατίας και φασισμού.
2. Ως «τρομοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέον και αυτή που συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρακώλυση συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.ά.). Έτσι, οι συλληφθέντες μιας μαχητικής πορείας, στους οποίους κατά κανόνα αποδίδονται τέτοια αδικήματα, μπορούν κάλλιστα να δικαστούν ως «τρομοκράτες». Απλώς, τους επιφυλάσσεται μικρότερη ποινή σε σχέση με όσους διαπράττουν κακουργήματα. Το ίδιο ισχύει και για όποιον κατηγορηθεί ότι «διευθύνει» τέτοια ομάδα. Δικάζεται κι αυτός σαν «αρχηγός», αλλά με μειωμένη ποινή (ο «διευθύνων» ομάδα που συστήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών).
3. Ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται επίσης με τους συμπαθούντες και όσους κατά την κρίση του δικαστηρίου υποβοηθούν την τέλεση πράξεων που ο νόμος ονομάζει κακουργηματικές. Τώρα –και με το νόμο πλέον– η υποβοήθηση της αντίστασης στο καθεστώς της Κυριαρχίας είναι κακούργημα. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει πως «όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα, με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών»! Μάλιστα, ο νέος νόμος διευκρινίζει ρητά ότι αυτή η κατηγορία απευθύνεται «ανεξάρτητα από τη διάπραξη οποιουδήποτε εγκλήματος από τα αναγραφόμενα στην παρ. 1»! Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, αν φωνάξεις σε μία ομάδα διαδηλωτών («τρομοκρατών» με την ορολογία της Εξουσίας) «Προσέξτε, από ‘κεί έρχεται η αστυνομία», αν προσφέρεις σε κάποιον μία χειρουργική μάσκα ως προστασία από τα δακρυγόνα, αν προσφέρεις στέγη ή οποιαδήποτε βοήθεια σε όποιον αγωνίζεται εναντίον αυτού του συστήματος (τον οποίον η Εξουσία έχει βαφτίσει τρομοκράτη), κινδυνεύεις να βρεθείς στη φυλακή μέχρι και 10 χρόνια ως συνεργός τρομοκρατών!
4. Εισάγεται πλέον, δίπλα στη συμμετοχή σε «δομημένη οργάνωση» (κατηγορία γνωστή κι ως «σύσταση συμμορίας»), το αδίκημα της απειλής. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα επέρχεται τροποποίηση σύμφωνα με την οποία «όποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση του κατά την παρ. 1 εγκλήματος, και έτσι προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών». Τα όρια της αυθαιρεσίας εκτείνονται πλέον στο άπειρο, καθώς ευθέως διώκεται το φρόνημα και η πρόθεση τέλεσης εγκλήματος. Κι αφού η Εξουσία κατονομάζει, ανοιχτά και με το νόμο πλέον, σαν έγκλημα και τρομοκρατία οποιασδήποτε μορφής αντίσταση εναντίον της, πρακτικά η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο, και άρα οι διοργανωτές είναι δυνατόν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή, υπαγόμενοι στον τρομονόμο!
5. Για να κατοχυρώσουν καλύτερα τη διεύρυνση του κύκλου των «υπόπτων», καταργούν τη διάταξη του νόμου του 2004 που έλεγε ότι «δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας […] ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος». Η διάταξη αυτή θεωρητικά απέτρεπε τη δίωξη του φρονήματος και της ανοιχτής πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ωστόσο ουσιαστικά όλα υπάγονταν στην κρίση του εκάστοτε δικαστηρίου. Σήμερα, με την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου της διάταξης αυτής, καταργούνται ακόμα και τα προσχήματα.
Τυχαία γίνεται λόγος για χούντα;
6. Με τον προηγούμενο τρομονόμο το δικαστήριο δεχόταν ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει στον κατηγορούμενο το όνομα του μάρτυρα, εφόσον ο κατηγορούμενος ή κάποιος διάδικος το ζητούσε. Η δυνατότητα αυτή πλέον αφαιρείται, αφού το δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί το αίτημα αυτό εφόσον αιτιολογήσει γραπτά τους λόγους της άρνησης. Πρακτικά η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κατηγορουμένους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων τους οποίους δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ διά ζώσης, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους. Το μέτρο αυτό ξεπερνά και τον πιο σκληρό και αρρωστημένο ολοκληρωτισμό!
Η αντίσταση αποκαλείται τρομοκρατία, διώκεται ως κακούργημα με τη συνδρομή αόρατων μαρτύρων, που, αν το δικαστήριο αρνηθεί να αποκαλύψει την ταυτότητά τους, δε θα μάθουμε ποτέ αν πραγματικά υπήρξαν, ή κι αν υπήρξαν τι σχέση (δεν) είχαν με την υπόθεση. Επιπλέον, θα μπορούν να φυγαδεύονται στο εξωτερικό. Ικανοποιείται έτσι ένα πάγιο αίτημα των αμερικανικών διωκτικών υπηρεσιών και κατασταλτικών μηχανισμών για τη χρήση «ανώνυμων πληροφοριοδοτών», κατά τα αμερικανικά πρότυπα, δηλαδή πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών! Είναι εμφανής η τάση ομογενοποίησης της καταστολής της υπερεθνικής Εξουσίας, αλλά και της ολοκληρωτικής κοινωνίας που αυτή ετοιμάζει.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου προδικάζει τη λήψη και άλλων κατασταλτικών μέτρων, όπως, π.χ., η σκλήρυνση του καθεστώτος κράτησης των καταδικασθέντων για «τρομοκρατία». Για παράδειγμα, το άρθρο 11 παρ. 4 της σύμβασης προβλέπει διαφορετικό καθεστώς για την προσωρινή ή υφʼ όρων απόλυση καταδικασθέντων για τέτοια αδικήματα. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «κάθε κράτος-μέρος διασφαλίζει ότι τα δικαστήριά του ή άλλες αρμόδιες Αρχές λαμβάνουν υπόψη τη βαρύτητα των αδικημάτων που καλύπτονται από τη Σύμβαση αυτήν, όταν εξετάζουν το ενδεχόμενο προσωρινής ή υφʼ όρων απόλυσης προσώπων που έχουν καταδικαστεί για τέτοια αδικήματα».
Δεν είναι καθόλου άσχετη η φασιστική τροπολογία για την καταστολή της απεργίας των φορτηγατζήδων υπό τον τρομονόμο-3, που ψηφίστηκε εν κρυπτώ μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, η κυβέρνηση μετατρέπει σε κακουργήματα (με ποινές άνω των τριών ετών) τη μη συμμόρφωση σε απόφαση επίταξης και την παρακώλυση συγκοινωνιών.
Προληπτικά το κράτος θέλει να σπείρει τον τρόμο για να παραλύσει τις αντιστάσεις μας, μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί ο καθένας στη φυλακή με κατηγορίες «τρομοκράτη».
Κατασταλτικά θα λειτουργήσει όταν αρχίσουν να εκδηλώνονται οι πρώτες μαχητικές αντιδράσεις. Μπάτσοι, εισαγγελείς και δικαστές ξέρουν να στέκονται… στο ύψος των περιστάσεων. Αυτοί που πάσχισαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου με τις πρόσφατες καταδίκες Κορκονέα–Σαραλιώτη, παραμένουν τα ίδια αμείλικτα κατασταλτικά όργανα. Αυτοί που δεν δίστασαν να τσουβαλιάσουν με την κατηγορία «μελών τρομοκρατικής οργάνωσης» ανήλικα παιδιά στη Λάρισα τον Δεκέμβρη του 2008, δεν θα διστάσουν να τσουβαλιάσουν ακόμα περισσότερους προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Όλες αυτές οι αλλαγές στον τρομονόμο πέρασαν κρυφά, με την πλήρη αποσιώπηση του γεγονότος από τα καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης». Τα μίντια για μία ακόμη φορά έδειξαν ποιος είναι ο ρόλος τους. Οι ελάχιστοι δημοσιογράφοι του αστικού Τύπου που ανέφεραν το γεγονός, επέκριναν την κυβέρνηση για «βιαστικό και αθόρυβο» πέρασμα των διατάξεων και «ανεπαρκείς διαβουλεύσεις με τους πολίτες», ενώ δεν παρέλειψαν να δουν κάποιες «ευνοϊκές ρυθμίσεις» και να κάνουν λόγο για «ασφαλιστικές δικλείδες» στον προηγούμενο τρομονόμο… Ουσιαστικά, δηλαδή, εγκαλούν την κυβέρνηση για λανθασμένο χειρισμό του ζητήματος, συμφωνώντας με την πλειονότητα των διατάξεων, πόσω μάλλον με το γενικότερο πλαίσιο του νόμου!
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα νόμο για το γενικό καλό, που έπεσε εξ ουρανού, όπως προφανώς φαντασιώνονται κάποιοι φιλελεύθεροι αστοί. Η προσθήκη των κατασταλτικών αυτών διατάξεων έχει εξήγηση και αιτίες – που δεν περιμένουμε, βέβαια, απ’ αυτούς να αγγίξουν.
Αποτελούν κινήσεις θωράκισης του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό». Αποτελούν μία πρώιμη προετοιμασία της ολοκληρωτικής δημοκρατίας απέναντι στις διαφαινόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Ενισχύεται κι άλλο το νομικό πλαίσιο της καταστολής και εναρμονίζεται με τα πρότυπα της Αυτοκρατορίας.
Επιχειρείται η παγίωση της αλλοίωσης του περιεχομένου εννοιών σύμφωνα με τα πρότυπα και τα συμφέροντα της Κυριαρχίας (π.χ. η αντίσταση προπαγανδίζεται και ποινικοποιείται σαν «τρομοκρατία», η σκέψη σαν «απειλή» κ.ο.κ.). Επιχειρείται ο εθισμός της ανθρώπινης σκέψης σε αυτήν την καινούργια χρήση εννοιών. Επιχειρείται με μηχανιστικό και φασιστικό τρόπο η διάρρηξη όλων των δεσμών αλληλεγγύης, ο εκφοβισμός όλης της κοινωνίας και η επιβολή της κοινωνίας του τρόμου.
Πηγές
actionforliberty.wordpress.com [τρομονόμος-3]
www.eksegersi.gr
athens.indymedia.org
Βλ. και https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1210929
No Comments “Νέες διατάξεις στον τρομονόμο”
Όχι στο νέο τρομονόμο – Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στην κρατική καταστολή – Όλες και όλοι στη Λάρισα στις 27 Νοέμβρη
http://www.diktio.org/node/645
24 Νοέμβριος 2010
Μέσα στο καλοκαίρι, με συνοπτικές διαδικασίες και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ψηφίστηκαν μια σειρά τροποποιήσεις του τρομονόμου, που εμπλουτίζουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους απέναντι στο κοινωνικό κίνημα, φαλκιδεύοντας τις πολιτικές ελευθερίες μέσα από ακραία αυταρχικές διατάξεις.
Η κυβέρνηση, με το πρόσχημα της κύρωσης της σύμβασης του Παλέρμο, με την οποία ο ΟΗΕ βαφτίζει την «τρομοκρατία» κύριο εχθρό της ανθρωπότητας, πέρασε άρον άρον στο θερινό τμήμα της βουλής, με τη συνένοχη σιωπή μέρους των ΜΜΕ, τον τρομονόμο Νο3, χωρίς να καταφύγει στο πολυφορεμένο σκηνοθετικό τρικ της δημόσιας διαβούλευσης με κοινωνικούς φορείς κτλ.
Οι αντιδραστικές «καινοτομίες» που εισάγει, με σκοπό να περιστείλει θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθέριες, είναι οι παρακάτω:
1. «Τρομοκρατική οργάνωση» μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και μια ομάδα που διαπράττει πλημμέλημα, όπως για παράδειγμα παρακώλυση συγκοινωνιών. Έτσι, μπορούν να δικαστούν για «τρομοκρατικές» πράξεις όσοι συμμετέχουν σε μια μαχητική πορεία και συλληφθούν, απλά η ποινή τους θα είναι μικρότερη.
2. «Όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα, με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών». Δηλαδή, όποιος παρέχει άσυλο σε καταδιωκόμενους διαδηλωτές, όποιος τους δώσει ένα Malox για προστασία από τα δακρυγόνα, όποιος τους φωνάξει να φύγουν γιατί έρχονται τα Ματ, κινδυνεύει να βρεθεί στη φυλακή σαν συνεργός.
3. «Τρομοκρατικές πράξεις» κακουργηματικού χαρακτήρα μπορεί να θεωρηθούν ενέργειες όπως καταλήψεις, φθορά ξένης περιουσίας, διαδηλώσεις, πράξεις και ενέργειες οι οποίες συμβαίνουν πολύ συχνά σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Όλοι οι άνθρωποι, που κατά καιρούς παραπέμπονται με τέτοιες κατηγορίες, θα δικάζονται από δω και περά σαν «τρομοκράτες».
4. Μέχρι τώρα, τιμωρούνταν όποιος, συμμετέχοντας σε μια ομάδα που χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική», έπαιρνε μέρος σε πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα. Από δω και στο εξής είναι αδιάφορο αν ο ίδιος έχει τελέσει τις συγκεκριμένες πράξεις. Αρκεί η συμμετοχή του στην οργάνωση για να διωχθεί, δηλαδή εισάγεται η έννοια της συλλογικής ευθύνης.
5. Καταργείται διάταξη του νομού που προέβλεπε ότι δεν δικάζεται ως τρομοκρατική μια πράξη «αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής πολίτικης ή συνδικαλιστικής ελευθερίας». Η διάταξη αυτή είναι μια ταφόπλακα στο δικαιώματα της ελεύθερης πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, που υποκριτικά δήθεν προστάτευε ο προηγούμενος τρομονόμος.
6. Εισάγεται η έννοια της απειλής. Προβλέπεται ότι όποιος απειλεί με τέλεση εγκλήματος (βλέπε διαδήλωση, κατάληψη κτλ) και έτσι προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δυο ετών.
7. Ενώ, με τον τρομονόμο του 2004, το δικαστήριο δεχόταν καταθέσεις από ανώνυμους μάρτυρες, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει το όνομα τους, αν το ζητούσε ο κατηγορούμενος ή άλλος, τώρα αυτό καταργείται, ενώ ο «μάρτυρας δίχως πρόσωπο», συν τοις άλλοις, θα μπορεί να φυγαδεύεται και στο εξωτερικό. Οι ασφυκτικές πιέσεις των αμερικανικών αρχών για την επιβολή νομικών συνθηκών μπανανίας φέρνουν αποτέλεσμα, οδηγώντας στη φυλακή ανθρώπους με καταθέσεις μαρτύρων, που δεν θα τους δουν ποτέ και, συνεπώς, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία τους.
Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα για όλα αυτά, όταν υποστηρίζαμε ότι η έννοια του «τρομοκράτη» θα «κοινωνικοποιηθεί» για να συμπεριλάβει όχι μόνο μέλη ένοπλων οργανώσεων, αλλά αριστερούς, απεργούς, συνδικαλιστές, ακτιβιστές κτλ, οποιονδήποτε, δηλαδή, απειλεί την κοινωνική ειρήνη και εύρυθμη λειτουργία του συστήματος. Είναι μια πολιτική που χρόνια τώρα προωθείται απ’ τις ευρωπαϊκές καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Όταν υποστηρίζαμε τα παραπάνω, την περίοδο μετά τις συλλήψεις της 17Ν, πολλοί βιάστηκαν να τα θεωρήσουν υπερβολές, πιστεύοντας το καθεστωτικό παραμύθι ότι ο αντιτρομοκρατικός αφορά μόνο τους ενόπλους.
Είναι πολιτική τύφλωση να μη βλέπει κάνεις ότι όλα αυτά γίνονται σε ένα διεθνές πλαίσιο όπου στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αλλού, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, έχουν υψωθεί οι σημαίες της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, ενώ είναι πολύ πρόσφατη η απόφαση που ψηφίστηκε σε σώμα της ΕΕ, μετά από εισήγηση συντηρητικού ισπανού ευρωβουλευτή, με την οποία oι κινητοποιήσεις του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος και οι μαχητικές διαδηλώσεις ταυτίζονται με πρακτικές τύπου Αλ Κάιντα.
Ο διαρκής πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» επιβάλλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, γι’ αυτό αποτελεί την πιο σοβαρή απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Το καθεστώς αυτό αναπτύσσεται καταναλώνοντας δικαιώματα και ελευθερίες, συρρικνώνοντας το περιεχόμενο της αστικής δημοκρατίας.
Ας μη βιαστούν να επαναλάβουν το ίδιο λάθος. Είναι ήδη γνωστό ότι μια ομάδα ανήλικων παιδιών πρόκειται να δικαστούν στη Λάρισα ως «μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης» για τη συμμέτοχη τους στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Ο αυταρχικός ιστός υφαίνεται σιγά σιγά, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί χαλυβδώνονται και γίνονται όλο και πιο επιθετικοί και προκλητικοί:
· Στην πρόσφατη απεργία των φορτηγατζήδων, η κυβέρνηση πίεσε και έτυχε να θεωρηθούν κακουργήματα η μη συμμόρφωση με την επίταξη και η παρακώλυση συγκοινωνιών.
· Οι κατά τόπους εισαγγελείς στέλνουν απειλητικά έγγραφα στις διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προειδοποιώντας τους γονείς ότι η κατάληψη αποτελεί αξιόποινη πράξη, που διώκεται με ποινή μέχρι πέντε χρόνια, καθώς κι ότι αν δεν καταφέρουν να αποτρέψουν τα παιδιά τους απ’ το παραπάνω «αδίκημα» τελούν την «αξιόποινη» πράξη της παραλείψεως εποπτείας ανηλίκου.
· Δεκάδες ακτιβιστές του αναρχικού χώρου καλούνται σε κατάθεση από τις δικαστικές αρχές (σε δύο από αυτούς μάλιστα απαγγέλθηκαν κατηγορίες), επειδή είχαν προσωπική γνωριμία ή συμμετείχαν σε δημόσιες πολιτικές δράσεις μαζί με κατηγορούμενους για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.
· Όλα αυτά γίνονται υπό τους ήχους των γκλομπ των ΜΑΤ, που συστηματικά πέφτουν πάνω σε κεφάλια απεργών, όπως πριν λίγες μέρες με τον ξυλοδαρμό των συμβασιούχων στην Ακρόπολη.
Η θωράκιση του νόμου και κατασταλτικού οπλοστασίου, δηλαδή του σκληρού πυρήνα του κράτους, είναι απαραίτητη για την πειθάρχηση του εσωτερικού εχθρού. Γι’ αυτό η επιχείρηση επιβολής οργουελιανού κράτους βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Kάθε διαδηλωτής, κάθε απεργός, κάθε συνδικαλιστής είναι ένας δυνάμει τρομοκράτης. Τα χέρια της αστυνομίας λύνονται, για να επιδοθεί σε κάθε είδους σκευωρία σε βάρος διαδηλωτών, ακόμη πιο εύκολα απ’ ό,τι στο παρελθόν (βλέπε υπόθεση ζαρντινιέρας, σκευωρία σε βάρος των εφτά στις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο κορυφής το 2003 στη Θεσσαλονίκη που τους έβαλαν τα ΜΑΤ με το ζόρι σακίδια με μολότοφ, ή ακόμη η περίπτωση του Παναγιώτη Κετίκη, που παρέμεινε υπόδικος επί μήνες, για συμμετοχή σε συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, ενώ, όπως αποδείχτηκε εκ των ύστερων, δεν ήταν παρών ούτε στο χώρο των επεισοδίων).
Μπορεί να φανταστεί κανείς σε τι εφιαλτικές καταστάσεις θα οδηγήσει ο νέος τρομονόμος. Η κυβέρνηση του ΔΝΤ, όπως και η κυρίαρχη τάξη, οσμίστηκαν, μέσα απ’ τους καπνούς των δακρυγόνων της 5ης Μάη, το σήμα κίνδυνου που εξέπεμπε η περικύκλωση της βουλής από χιλιάδες εργαζόμενους. Σαν έτοιμη από καιρό, παίρνει τα αναγκαία μέτρα για να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη.
Ο καθένας γνωρίζει ότι η πολιτική «τα παίρνω απ’ τους φτωχούς και τα δίνω στους πλούσιους», η μείωση μισθών και συντάξεων, η ανεργία των νέων, η part time δουλειά, η υποβάθμιση σε υγεία και παιδεία, δηλαδή η φτωχοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, δεν θα γίνει δεκτή με φιλοφρονήσεις απ’ τον κόσμο της εργασίας.
Η ιδεολογική τρομοκρατία, που εκπέμπεται καθημερινά από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τα ερτζιανά, αλλά και από τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους του αστικού τύπου για το μονόδρομο του μνημονίου, με σκοπό τη «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», πρέπει να συνδυαστεί με το μαστίγιο της κρατικής τρομοκρατίας. Κάθε απεργός, κάθε νέος, κάθε απολυμένος, επίδοξος διαδηλωτής ή καταληψίας πρέπει να νοιώσει το φόβο όχι απλά να συλληφθεί, αλλά και να οδηγηθεί στα δικαστήρια και να φυλακιστεί για χρόνια.
Αυτή είναι η ουσία του τρομονόμου Νο3, καθώς και οι βαθύτεροι λόγοι της βιασύνης που επέδειξε η κυβέρνηση του Μνημονίου για να τον περάσει στα μουλωχτά, μέσα στο καλοκαίρι.
Δυστυχώς, το κίνημα και η αριστερά δεν διέβλεψαν τον κίνδυνο και υποβάθμισαν το ζήτημα. Είναι καθήκον να το αναδείξουμε, οικοδομώντας ένα μέτωπο, με στόχο την ανατροπή του.
– Να καταργηθεί τώρα ο τρομονόμος
– Καμιά περιστολή δικαιωμάτων κι ελευθεριών
– Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στην κρατική καταστολή
Όλες και όλοι στη Λάρισα στις 27 Νοέμβρη (1:00 μμ, πλατεία Ταχυδρομείου) στην πανελλαδική διαδήλωση διαμαρτυρίας για τη δίκη με βάση τον τρομονόμο των ανήλικων διαδηλωτών του Δεκέμβρη 2008
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα