Μέσω αυτού του σύντομου κειμένου θέλουμε να στείλουμε ένα χαιρετισμό αλληλεγγύης στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, ιδίως σε αυτούς που επιχείρησαν να αποδράσουν από τις φυλακές Κορυδαλλού στην Ελλάδα. Επίσης, θέλουμε να αναφερθούμε σε μερικά θέματα και να θυμηθούμε άλλες ωραίες αποδράσεις.
Δικηγόρους ή αποδράσεις;
Μία ατομική επιλογή που πρέπει να σεβόμαστε.
Παρά τις επιταγές των ισχυρών, η ζωή συνεχίζει να είναι ένα πεδίο δράσης μέσα στο οποίο μπορούμε να διαλέξουμε τα μέσα για την απελευθέρωσή μας, τόσο στο δρόμο, όσο και πίσω από τα κάγκελα. Το να διαλέξουμε ένα δικηγόρο για να ξεφύγουμε από τα κλουβιά του κράτους ή ν’ αναζητήσουμε άλλα μέσα για να το κάνουμε είναι μία επιλογή που ο κάθε σύντροφος πρέπει να αξιολογήσει και να αποφασίσει ατομικά.
Ξεκινάμε από τη βάση τού ότι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία υπερβαίνει κάθε νομιμότητα και, ως εκ τούτου, είμαστε εχθροί όλων των νόμων, αυτών που επιβάλλονται από την εξουσία και που αποπειρώνται εναντίον της ατομικής μας αυτοδιάθεσης. Ωστόσο, πιστεύουμε πως ένας σύντροφος που επιλέγει το «νόμιμο δρόμο» του δικηγόρου δε γίνεται ρεφορμιστής ούτε ξεπουλιέται στον εχθρό. Ούτε ο σύντροφος που πηγαίνει στην αγορά να πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια, ακόμα κι αν η κατανάλωση και τα χρήματα είναι ένας από τους πυλώνες του καπιταλισμού. Είναι ένα περίπλοκο θέμα, αλλά είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μία κοινωνία που ποθούμε διακαώς να καταστρέψουμε, κι ωστόσο αλληλεπιδρούμε με αυτή σε διάφορους τομείς της ζωής μας την κάθε στιγμή. Για την περίπτωση του εγκλεισμού των συντρόφων, πιστεύουμε πως έχουν την ικανότητα να αποφασίσουν πώς θέλουν να βγουν από τη φυλακή, όσο δεν προδίδουν άλλους συντρόφους και δε γίνονται υπηρέτες του εχθρού – είναι πάντοτε προτιμότερο για τους συντρόφους να πολεμάνε στους δρόμους και να μην είναι πίσω από μία κλειδαριά κι ένα κλειδί.
Στο ίδιο μοτίβο, η επιλογή άλλων συντρόφων που αποφασίζουν να μην κάνουν κανένα συμβιβασμό με το νόμο αξίζει το βαθύτατο σεβασμό και την αλληλεγγύη μας, καθώς αρνούνται να καταθέσουν μπροστά στους δικαστές ή προσπαθούν να αποδράσουν από τα κλουβιά του εχθρού. Η επιλογή τους είναι επίσης αποδεκτή, αν και τρομερά δύσκολη στην ανάληψή της.
Γι’ αυτό εκτιμάμε ιδιαίτερα το κουράγιο των συντρόφων που, χρησιμοποιώντας το μέσο της πονηριάς ή της δύναμης, προσπαθούν να δραπετεύσουν από τη φυλακή ή έχουν αποδράσει από τα νύχια του εχθρού. Γι’ αυτόν το λόγο σήμερα χαιρετίζουμε τα φυλακισμένα μέλη της Επαναστατικής Οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς στην Ελλάδα, ειδικότερα τ’ αδέρφια Μιχάλη και Γιώργο Νικολόπουλο, τον Χρήστο Τσάκαλο και τον Γιώργο Πολύδωρο, που αποπειράθηκαν να δραπετεύσουν από τη φυλακή στις 12 Δεκέμβρη, μαζί με τον κρατούμενο Παναγιώτη Βλαστό, κατά τη διάρκεια των επισκεπτηρίων. Εκτιμάμε επίσης τη συμπεριφορά των συγγενών που επισκέπτονταν άλλους κρατουμένους κι αρνήθηκαν να καταθέσουν εναντίον των συντρόφων.
Αυτήν τη φορά δεν κατάφεραν να αποδράσουν, αλλά η αδάμαστη συμπεριφορά τους και οι αναρχικές τους ιδέες είναι αυτό που μας αδελφώνει, παρά τα κάγκελα, την απόσταση και τη γλώσσα, κι είναι αυτά που μας καλούν να μη μείνουμε σιωπηλοί. Αυτοί έχουν δράσει αλληλέγγυα με την αντεξουσιαστική αντεπίθεση στη Χιλή, καθώς και με τους κρατουμένους αυτού του αγώνα σε άλλες χώρες. Και δεδομένου ότι η αναρχική αλληλεγγύη είναι αλληλοβοήθεια και αμφιδρομικότητα, ούτε εμείς θα τους αφήσουμε μόνους.
Ενάντια στη λήθη και στην αποσιώπηση:
Ας θυμηθούμε κάποιες αποδράσεις.
Κάθε άδειο κελί είναι λόγος χαράς, πάνω απ’ όλα αν είναι το κελί που φυλακίζει έναν επαναστάτη. Εδώ, στη Χιλή, η 31η Δεκέμβρη σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 15 χρόνων από τη θεαματική απόδραση τεσσάρων κρατουμένων της μαρξιστικής λενινιστικής οργάνωσης αντάρτικου πόλης Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες, που βοηθούμενοι από κάποιους συντρόφους απέδρασαν το 1996 με ένα ελικόπτερο, το οποίο έριχνε βροχή από σφαίρες στους φρουρούς της Φυλακής Υψηλής Ασφαλείας, την πιο ασφαλή φυλακή στη Χιλή, κατασκευασμένη επί δημοκρατίας για να φυλακίζει ανατρεπτικούς κρατουμένους. Ένας από αυτούς, ο Μαουρίσιο Ερνάντες Νοραμπουένα [Mauricio Hernández Norambuena], γνωστός ως «Κομαντάντε Ραμίρο», συνέχισε να πολεμάει μετά την απόδρασή του και τώρα κρατείται στη Βραζιλία μετά την απαγωγή ενός επιχειρηματία το 2002 με ένα «Διεθνιστικό Κομάντο», μία ενέργεια κατά την οποία συνελήφθη, ανάμεσα σε άλλους μαχητές, η Καρίνο Χερμάνο [Karino Germano], γνωστή ως «Λα Γκάγιε», η οποία σήμερα είναι κρατούμενη του αργεντίνικου κράτους ως συνέπεια αυτής της δράσης. Φυσικά, δε συμμεριζόμαστε τις μαρξιστικές λενινιστικές τους ιδέες, αλλά τους σεβόμαστε για τη μαχητική τους συνέπεια στην αντίληψή τους για την επανάσταση.
Δέκα χρόνια μετά την απόδραση με ελικόπτερο στη Χιλή, αλλά αυτήν τη φορά στην Ελλάδα, ο άναρχος κρατούμενος Βασίλης Παλαιοκώστας απέδρασε τον Ιούνιο του 2006 χρησιμοποιώντας ένα ελικόπτερο, με τη βοήθεια συντρόφων. Ο Βασίλης Παλαιοκώστας και ο αδερφός του Νίκος είναι δύο εξεγερμένοι με μακρά πορεία στην Ελλάδα, οι οποίοι από τη δεκαετία του ’80 έχουν πρωταγωνιστήσει σε επιτυχημένες απαλλοτριώσεις τραπεζών και σε πάμπολλες κινηματογραφικές αποδράσεις, κάνοντας ρεζίλι τον εχθρό σε αρκετές περιπτώσεις. Αφού συνελήφθη το 2008, ο Βασίλης απέδρασε ξανά τον Φεβρουάριο του 2009, κοροϊδεύοντας την ασφάλεια της ίδιας φυλακής που είχε αφήσει πίσω του το 2006.
Τέλος, θέλουμε επίσης να θυμηθούμε την επιτυχή απόδραση από τη φυλακή Πούντα Καρρέτας στην Ουρουγουάη, όταν τον Μάρτη του 1931 οι σύντροφοι Μιγκέλ Αρκάνχελ Ροσίγνα [Miguel Arcángel Roscigna], Τζίνο Γκάττι [Gino Gatti], Αντρές Βάσκες Παρέδες [Andrés Vázquez Paredes], Χοσέ Μανουέλ Πας [José Manuel Paz] και Φερνάντο Μαλβιτσίνι [Fernando Malvicini] –σύντροφος επίσης του Σεβερίνο ντι Τζοβάννι [Severino Di Giovanni]– έφεραν εις πέρας το τελευταίο στάδιο του σχεδίου απόδρασης που είχαν σκαρφιστεί προκειμένου να απελευθερώσουν το σύντροφο Βιτσέντε Μορέττι [Vicente Moretti] και τρεις Καταλανούς αναρχικούς – τους Χάιμε Ταδέο Πένια [Jaime Tadeo Peña], Αγκουστίν Γκαρσία Καπδεβίλια [Agustín Garcia Capdevilla], Πέδρο Μποάδας Ρίβας [Pedro Boadas Rivas], κατηγορουμένους για περισσότερες από εκατό βομβιστικές απόπειρες στη Βαρκελώνη. Ήδη από τον Αύγουστο του 1929, οι πέντε εκείνοι σύντροφοι είχαν στήσει ένα καρβουνάδικο μπροστά από τη φυλακή για να δικαιολογήσουν τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν και το χώμα που έβγαζαν σκάβοντας ένα τούνελ ως τη φυλακή. Στη μέση του τούνελ, οι σύντροφοι που το έσκαψαν είχαν αφήσει επίσης ένα πανό που έγραφε: «Η Αλληλεγγύη μεταξύ των αναρχικών δεν είναι μια απλή γραμμένη λέξη». Απ’ αυτό το τούνελ κατάφεραν να δραπετεύσουν οι φυλακισμένοι σύντροφοι και άλλοι πέντε «κοινοί» κρατούμενοι. Δεκαετίες μετά, το 1971, το ίδιο τούνελ επέτρεψε σε μία εκατοντάδα Ουρουγουανούς λενινιστές αντάρτες του Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης των Τουπαμάρος να βγουν μέσα από την ίδια φυλακή, στη μεγαλύτερη ίσως απόδραση που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα.
Χαιρετισμός σε αυτούς που πέταξαν μακριά…
Κλείνοντας, χαιρετίζουμε όλους τους συντρόφους ανά τον κόσμο που διαφεύγουν από τα νύχια της εξουσίας, αφήνοντας πίσω τους άδεια κελιά και απραγματοποίητες δίκες. Ειδικότερα στέλνουμε μία αγκαλιά δύναμης στο σύντροφο Ντιέγο Ρίος [Diego Ríos] και στη συντρόφισσα Γκαμπριέλα Κουριλέμ [Gabriela Curilem], που δημοσιοποίησαν την απόφασή τους να βγουν στην παρανομία ως συνέπεια των ενταλμάτων σύλληψης που εκδόθηκαν εναντίον τους. Είναι κι οι δυο τους πολεμιστές, κι είτε τους γνωρίζουμε ή όχι, οι ιδέες που έχουν εκφράσει στις προκηρύξεις τους μας κάνουν συντρόφους τους και μας καλούν να μην τους εγκαταλείψουμε, να τους κάνουμε να νιώθουν παρόντες στον αγώνα που μας ενώνει.
Χαιρετισμούς σε όλους τους συντρόφους που αγωνίζονται στο δρόμο, στη φυλακή ή μέσα απ’ τις σκιές. Ενάντια στην απομόνωση, στη λήθη και στη σιωπή.
Ενεργή και διεθνή αλληλεγγύη στους συντρόφους κρατουμένους και διωκόμενους από την εξουσία.
Sin Banderas Ni Fronteras
Χωρίς Σημαίες Ούτε Σύνορα
Αντεξουσιαστικός πυρήνας αγκιτάτσιας και γραπτής προπαγάνδας
Δεκέμβρης 2011
sinbanderasnifronteras@yahoo.com
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (ΣΠΦ/FAI-IRF)