Κατά τις 7 το απόγευμα της 7ης Οκτώβρη 2013, ξεμυτίσαμε μέσα από την πανεπιστημιούπολη USACH για να μπλοκάρουμε τη βασική οδική αρτηρία του Σαντιάγο, τη λεωφόρο Αλαμέδα, φορτωμένοι με μεγάλη ποσότητα από μολότοφ και λάστιχα προς πυρπόληση ώστε να σπάσουμε τη βλακώδη ρουτίνα της πόλης. Πράξαμε σε αλληλεγγύη με όσους είναι έγκλειστοι στα κελιά του Κεφαλαίου λόγω των αγώνων τους για μια κοινωνία δίχως την εκμετάλλευση των εξουσιαστών, αλλά και στη μνήμη του συντρόφου μας Λουίς Αλμπέρτο Σίλβα Χάρα [Luis Alberto Silva Jara], γνωστού και ως «El Chacita», εξεγερμένου παιδιού από τη γειτονιά της Βίγια Φράνσια που δολοφονήθηκε απ’ τους μπάτσους στα 14 του χρόνια, στις 6 Οκτώβρη 1988, επειδή βγήκε στο δρόμο να γιορτάσει την ψευτοεπάνοδο στη δημοκρατία.
Συσχετίζουμε τη δικαίωση της μνήμης με την αλληλεγγύη γιατί, 25 χρόνια μετά το δημοψήφισμα που ανάγκασε τον Πινοτσέτ να παραδώσει την εξουσία, συνεχίζουμε να ζούμε σε μια δικτατορία της μπίζνας που το μόνο που αποζητά είναι η καταστολή όλων αυτών των κοινωνικών αγωνιστών που μάχονται ενάντια στους μηχανισμούς της. Έτσι κι έγινε στη λιτανεία της Κυριακής, 6 Οκτώβρη 2013, στη Βίγια Φράνσια, όπου καταστράφηκαν όλες οι αφίσες του εκλογικού τσίρκου, κι έτσι δόθηκε η μάχη με αυτοσχέδια πιστόλια και μολότοφ την ίδια νύχτα, γιατί εμείς οι μαχόμενοι νεολαίοι διατηρούμε ζωντανό στη μνήμη μας κάθε έναν από τους πεσόντες και αιχμάλωτους αγωνιστές.
Στον κοινωνικό πόλεμο, κι από κάθε άποψη, είναι θέμα ηθικής για εμάς να μη στέκουμε αδιάφοροι απέναντι στο χαμό και στη μάχη των αδερφών μας, αλλά ούτε κι απέναντι στην κατάσταση που βιώνουν χιλιάδες κρατουμένων κι αιχμαλώτων αυτού του πολέμου ανά τον κόσμο. Εισαγγελείς, δεσμοφυλάκοι και μπάτσοι, από τώρα και στον αιώνα τον άπαντα θα είστε εχθροί μας, και δεν πρόκειται να ξαποστάσουμε ωσότου γκρεμίσουμε και το τελευταίο προπύργιο της κοινωνίας φυλακής.
Χουάν Αλίστε, Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χανς Νιεμέγερ, Βίκτορ Μοντόγια, Νικολάς Σαντοβάλ… Λευτεριά στους αιχμαλώτους του πολέμου!
Όσο υπάρχει μιζέρια, θα υπάρχει εξέγερση!