Λόγια των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ και του αιχμάλωτου Ανδρέα Τσαβδαρίδη που πρωτοδιαβάστηκαν στα ισπανικά, σε αναρχική εκδήλωση της 25ης Μάη 2014 στο Σαντιάγο:
Μια αληθινή ζωή μπορεί και να τελειώσει στη μέση, μια ανούσια όμως
να μην αρχίσει ποτέ πραγματικά
Ο ακατάπαυστος πόλεμος για την καταστροφή αυτού του κόσμου και του πολιτισμού του έχει το δικό του ημερολόγιο. Ένα ημερολόγιο φωτιάς που στις σελίδες του ζωντανεύουν χιλιάδες στιγμές εχθροπραξιών ανάμεσα στους αναρχικούς της πράξης και στην κυριαρχία. Ένα ημερολόγιο μνήμης ενάντια στη λήθη που προσπαθεί να καλύψει στο σκοτεινό της πέπλο όλες εκείνες τις στιγμές που η αναρχία οπλίστηκε και πέρασε στην επίθεση. Ένα ημερολόγιο τιμής για όλα τα αδέρφια μας που έπεσαν μαχόμενα στο επικίνδυνο ταξίδι για την Αξιοπρέπεια, την Ελευθερία, την Αναρχία. Όμως ακόμα κι αν έπεσαν δε χάθηκαν. Ζουν ανάμεσά μας. Δίνουν το παρών σε κάθε στιγμή πολέμου ενάντια στο υπάρχον, σε κάθε στιγμή που καταστρώνονται συνωμοσίες και σκοτεινά σχέδια επίθεσης. Ζουν μέσα από πράξεις εκδίκησης και θα ζουν όσο θα υπάρχουν οπλισμένες συνειδήσεις έτοιμες να κάνουν πράξη τις αρνήσεις τους.
Ένα ημερολόγιο όπου ο αδερφός μας, ο αναρχικός σύντροφος Μαουρίσιο Μοράλες έχει τη δική του σελίδα γραμμένη με το μελάνι της μνήμης που ζητάει εκδίκηση…
«Οπλίσου και ξέσπασε βίαια, όμορφα βίαια, ώσπου να εκραγούν τα πάντα… Οπλίσου και πολέμα την τρομοκρατία, κάψε, συνωμότησε, σαμπόταρε, ξέσπασε βίαια, φυσικά βίαια, ελεύθερα βίαια…»
-Μαουρίσιο Μοράλες
Στις 22 Μαΐου 2009 μια μαύρη μέρα ξημερώνει το σκοτάδι της. Ο αδερφός μας Μαουρίσιο Μοράλες κάνοντας πράξη τα ίδια του τα λόγια κατευθύνεται στη σχολή δεσμοφυλάκων στο Σαντιάγο της Χιλής σχεδιάζοντας να την ανατινάξει. Η βόμβα όμως που μεταφέρει σκάει πρόωρα και ο σύντροφος πέφτει νεκρός πριν ολοκληρωθεί το σχέδιο επίθεσης.
Ο σύντροφός μας όμως δεν ξεχάστηκε. Πέντε χρόνια τώρα δεκάδες επιθέσεις σε όλο τον κόσμο τού έχουν αφιερωθεί τιμώντας τον όπως ακριβώς του αξίζει.
Στο δικό μας πόλεμο τους νεκρούς μας δεν τους κλαίμε ούτε τους κάνουμε μνημόσυνα εκτελώντας εθιμικές τυπολατρίες. Τους δικούς μας νεκρούς τους κρατάμε στην καρδιά μας. Τους κουβαλάμε μαζί μας στις άγριες στιγμές όπου η αναρχική επίθεση διασαλεύει την τάξη αυτού του κόσμου.
Η αναρχία, δεν έχει ούτε θύματα, ούτε ήρωες.
Η αναρχία έχει μνήμη από ζωντανές μορφές που τίμησαν τη ζωή τους με το θάνατό τους κι όχι από νεκροζώντανες σκιές που καθημερινά τιμούν τον αργό τους θάνατο με τη ζωή τους.
Ο Μάουρι είναι δίπλα μας. Είναι ο σύντροφος που ποτέ δε γνωρίσαμε αλλά μοιραστήκαμε μαζί του το ίδιο πάθος για την καταστροφή αυτού του κόσμου. Μοιραστήκαμε μαζί του την ίδια επιθυμία να πράξουμε επιθετικά προωθώντας τη διαρκή αναρχική εξέγερση. Στη θέση του θα μπορούσε να είναι κάποιος από εμάς και γι’ αυτό τον αισθανόμαστε δικό μας, έναν από εμάς και δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ…
Τίποτα δεν έχει τελειώσει.. Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε..
Για εμάς, για τους νεκρούς μας..
«Επειδή τα μάτια των νεκρών, των δικών μας νεκρών, είναι φωτεινοί μετεωρίτες
που περιπλανώνται στο άπειρο για να βρουν το δρόμο τους προς εμάς…
Τα μάτια των δικών μας νεκρών μας λένε το “γιατί” της ζωής μας
δείχνοντάς μας την κρυφή φλόγα που καίει το μυστήριό μας…»
-Ρέντσο Νοβατόρε
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF | Πυρήνας Φυλακής
& Ανδρέας Τσαβδαρίδης | Κομάντο Mauricio Morales FAI/IRF