Εδιμβούργο, Σκωτία, 22/12/2015:
Τη νύχτα της 22ας Δεκέμβρη σαμπόταρα 3 ΑΤΜ στην ευρύτερη περιοχή του Εδιμβούργου. Χρησιμοποίησα αφρό πολυουρεθάνης για να μπλοκάρω όλες τις εισόδους και εξόδους. Αυτό το υλικό διαστέλλεται και στερεοποιείται ύστερα από λίγο. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτίθεμαι στα τείχη της πολιτισμένης μου ύπαρξης. Η αγριότητα δεν υφίσταται στο φάντασμα της Φύσης. Το μόνο πράγμα που υπάρχει σε κάτι τόσο ιδεαλιστικό όσο αυτό είναι η αλλοτρίωση του πολιτισμένου. Η αγριότητα δεν έχει πρόσωπο, εκδηλώνεται με την παραβίαση της συστηματοποίησης. Η επίθεση δεν αποβαίνει αποτελεσματική όταν αυτοπεριοριζόμαστε σε άκαμπτα δίπολα. Ο διαχωρισμός Φύση – Πολιτισμός είναι εξίσου πολιτισμένος. Ο άυλος πολιτισμός είναι ακόμα δολιότερος από τον υλικό. Όταν ο αντι-πολιτισμός λογίζεται μονάχα σαν εξέγερση κατά της τεχνολογίας και σαν υπεράσπιση της ιερής Φύσης, τότε είναι μυωπικός και προϊόν κοινωνικής αλλοτρίωσης, κι όχι ενσυνείδητη επιλογή.
Αυτό το σαμποτάζ είναι η εξωτερίκευση μισανθρωπικών συναισθημάτων. Στοχεύει ενάντια σ’ εκείνους που θα βρούνε το πρωί παγωμένη την κανονικότητά τους έστω και για λίγες ώρες και που θα δικάσουνε τον δράστη. Η μάζα είναι σάπια κι ίσως ακόμα πιο απεχθής απ’ όσους κυριαρχούνε σήμερα, διότι είτε διαμαρτύρονται επειδή το φάντασμα της Δικαιοσύνης τους δεν είναι ικανοποιημένο ή απλώς έχουνε γίνει αυτόματα της κοινωνίας. Ο αφέντης υφίσταται μέσω της μάζας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Έτσι, υπό αυτή την έννοια, δεν έχω τίποτα να πω με αυτούς που είναι στην πλευρά των καταπιεσμένων. Με όλους τους άλλους, όποια κι αν είναι η προσέγγισή τους, εφόσον δεν έχουν καταναλωθεί από μια νέα ηθική ή άλλες αλυσίδες εις βάρος του εγώ, θα είχα να πω αρκετά.
Αυτό το σαμποτάζ έγινε ενάντια στην κοινωνία και στις αλυσίδες του άυλου πολιτισμού. Ενάντια στο ήθος της υπαγόρευσης λόγου και δράσης από ένα σκεπτικό εσωτερίκευσης ή υποχρεωτικής άκαμπτης διεθνοποίησης και ομογενοποιημένων σκοπών μερικών που ανάγουν τις αλυσίδες της κουλτούρας τους σε ιδεολογία. Το πιο σημαντικό σκέλος του πολιτισμού είναι οι πυλώνες του, που δεν είναι άλλοι από τα πράγματα που ’χουν εγγραφεί σε καθέναν από μας. Η εναντίωση σε οποιονδήποτε κυρίαρχο πολιτισμό με έναν άλλον εξακολουθεί να συντηρεί απομεινάρια της κοινωνίας. Η κουλτούρα ακολουθεί τα δικά της ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Κατ’ ουσίαν εναντιώνεται στην ατομικότητα. Οι ατομικότητες δε δεσμεύονται απ’ τις ιδέες, αλλά μονάχα απ’ τα εγώ τους. Το εγώ είναι η μόνη ουσία που μπορεί να εναντιωθεί στο κράτος, στην κοινωνία και στον πολιτισμό. Η ποικιλομορφία του είναι άπειρη. Δεν έχει ιερό, αφέντη, ηθική. Είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη καταστροφή του υπάρχοντος.
Οι δράσεις δυστυχώς δε μιλάνε από μόνες τους, κι η αντίληψη πρέπει να είναι βαθιά σαν την άβυσσο του καθενός. Ξέρω ότι με αυτή μου την ενέργεια δεν αλλάζω τίποτα απ’ όσα μισώ, όμως αλλάζω πράγματα εντός μου. Είναι το ξέσπασμα εντός της δικής μου αβύσσου και η ανάληψη ευθύνης εντός απομόνωσης. Μέσα στην ασημαντότητα της ύπαρξης οι μόνες σημαντικές στιγμές είναι αυτές τις οποίες ένα εγώ ή ενσυνείδητες ατομικότητες δημιουργούν για τον εαυτό τους. Οτιδήποτε άλλο είναι προϊόν προς κατανάλωση. Κατά τη γνώμη μου, αυτοί που ενσυνείδητα μάχονται ενάντια στο υπάρχον δε χρειάζονται ποτέ κάποια δικαιολογία για να επιδιώξουν τον συντονισμό και να πράξουν. Δεν περιμένουν τους κατάλληλους καιρούς, μήτε έχουν την ανάγκη της μνημόνευσης συγκεκριμένων γεγονότων για να πράξουν. Χαιρετίζω τους συντρόφους Παναγιώτη Αργυρού και Νίκο Ρωμανό, που κάλεσαν σ’ έναν Μαύρο Δεκέμβρη από την Ελλάδα.
Οδεύοντας προς το τίποτα…
Πυρήνας αναρχικής και μηδενιστικής συνείδησης «Γεράκι του Χάους»