Είναι ίδιον των καιρών μας οι χειρότερες στρεβλώσεις να γίνονται με όμορφα λόγια, εδώ και χρόνια κάποιοι επιμένουν να χρησιμοποιούν τον όρο Αυτόχθονες Λαοί (Pueblos Originarios) για να αναφερθούν στους ανθρώπους που κατοικούν αυτή την ήπειρο πριν από τον ερχομό των Ισπανών. Πιστεύουν οι ειδικοί πως είναι καλύτερο από το να τους αποκαλούν άγριους, ινδιάνους, αβορίγινες, ιθαγενείς κ.τ.λ., αν κι αυτό σε τίποτα δεν αλλάζει την κατάσταση στην οποία ζούνε, ακόμα κι αν η γενοκτονία συνεχίζει να υφίσταται.
Αυτή η κατηγοριοποίηση είναι χρήσιμη μονάχα στους πολιτικούς και στους ρεφορμιστές, μιας κι αν προβληματιστούμε όχι πολύ αλλά λιγάκι, βλέπουμε πως η φαινομενική διόρθωσή τους βρωμάει σιχαμερά.
Πρώτα απ’ όλα, αν αυτοί είναι αυτόχθονες λαοί, τι σημαίνει αυτό για όσους δεν είμαστε; Πως είμαστε εκτοπισμένοι, μετανάστες, λευκοί ή τι; Έχει νόημα να κατατασσόμαστε βάση της καταγωγής «μας»;
Πρέπει ν’ αφήσουμε κατά μέρους αυτές τις εθνοτικές κατηγοριοποιήσεις, έτσι όπως τις σεξουαλικές ή εθνικιστικές, μιας και όλοι μας είμαστε άνθρωποι αυτόχθονες του πλανήτη, και σχεδόν όλοι μας βρισκόμαστε εξίσου σε μια συνθήκη υποτέλειας. Η ιδέα περί αυτόχθονων λαών φλερτάρει με τη ρομαντική ιδέα του καλού άγριου, λες κι αυτοί οι άνθρωποι δεν υπόκεινται επίσης, δυστυχώς, στο ζυγό του Κεφαλαίου εδώ και αιώνες. Πώς να εξηγηθεί αλλιώς η μετανάστευση την οποία υπέφεραν για να τα βγάλουν πέρα, γινόμενοι βορά στην πορνεία και στις ντρόγκες των φτωχογειτονιών των πόλεων όλης της ηπείρου; Κι απ’ την άλλη υπάρχουν φυσικά και οι οργανώσεις που πασχίζουν για πολυπολιτισμικά κράτη ή βελτιωμένους νόμους, ή οι αρχηγίσκοι που περιφέρονται χαμογελαστοί, ζητιανεύοντας από τον κάθε υπάλληλο που εμφανίζεται μπροστά τους. Αυτή η κατηγοριοποίηση είναι επίσης επικίνδυνη, μιας και μπορεί να οδηγήσει σε ένα είδος εθνοτικού εθνικισμού ή θετικού ρατσισμού. Μήπως το να είναι κανείς «αυτόχθονας» αποτελεί εγγύηση για κάτι; Όχι.
Η έννοια των αυτόχθονων λαών δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μας απομακρύνει και να μας διαχωρίζει ακόμα περισσότερο στο πλαίσιο ενός φαινομενικού σεβασμού για τον Άλλο. Μας χωρίζει ανάμεσα σε καταπιεσμένους που οφείλουν να αποδέχονται τις κατηγορίες στις οποίες μας καταχωρούν το κράτος, οι επιστήμονες και οι αφέντες της ζωής μας γενικότερα.
Η κατάκτηση της Αμερικής είναι μια τραγωδία για όλους όσους δεν κατέχουμε τίποτα σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, γιατί υπήρξε ένα από τα εναρκτήρια λακτίσματα της παρούσας κατάστασης πραγμάτων.
Η ανθρωπότητα που υποβιβάζεται σε σκλάβους της εργασίας είμαστε εμείς που πρέπει να αγωνιστούμε για να κληρονομήσουμε ολάκερη τη Γη. Οι μόνοι ξένοι πάνω σ’ αυτή είναι η μπουρζουαζία και το χρήμα, κι αυτούς πρέπει να απελάσουμε, όχι από μια χώρα, ούτε από μια ήπειρο, αλλά από τον πλανήτη, μια και για πάντα.
Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο αναρχικό δελτίο La Oveja Negra, από την Αργεντινή, στις 12 Οκτώβρη 2014, με αφορμή τη συμπλήρωση 522 χρόνων από την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου στις ακτές της Αμερικής.