Η συλλογική οργή την οποία πυροδότησε η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008, στράφηκε κυρίως εναντίον συμβόλων του παγκόσμιου καπιταλισμού και της κρατικής τρομοκρατίας. Νέοι μετανάστες ήταν ανάμεσα στους συλληφθέντες κατά τη διάρκεια ταραχών στους δρόμους. Εκατοντάδες προσαχθέντες υπέστησαν βασανισμούς από αστυνομικούς. Το πανεπιστημιακό άσυλο παραβιάστηκε επανειλημμένα. Η πολιτική αντίσταση καλούνταν να επιβιώσει της κυρίαρχης προπαγάνδας και της καθεστωτικής βίας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Πολλά σωματεία υποστήριξαν την εξέγερση και κάλεσαν σε απεργίες και διαδηλώσεις. Στο μεταξύ, τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, τα πολιτικά κόμματα, η Εκκλησία, επιχειρηματίες και εργατοπατέρες συντεχνιών χλεύαζαν την κοινωνική έκρηξη, πασχίζοντας να παρουσιάσουν τον αναίτιο φόνο ενός εφήβου σαν αποτέλεσμα εξοστρακισμού μιας σφαίρας.
Η στιγμή άλλης μιας δολοφονικής επίθεσης δεν υπήρξε τυχαία. Μες στον καταιγισμό καθημερινών ειδήσεων, οποιαδήποτε επίθεση -ακόμα και δολοφονική- ήταν σχεδόν καταδικασμένη να περάσει στα ψιλά. Τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου 2008 η Κωνσταντίνα Κούνεβα, Βουλγάρα συνδικαλίστρια, δέχτηκε επίθεση στα Άνω Πετράλωνα, στην Αθήνα. Γείτονες, που δεν την είχαν καν γνωρίσει, κατέβαλαν αμέσως κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να τη στηρίξουν και να διαδώσουν το περιστατικό.
Δύο άνδρες επιτέθηκαν στην Κούνεβα, μετανάστρια εργαζόμενη στην Αθήνα και γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), ρίχνοντάς της οξύ -βιτριόλι- έξω από το σπίτι της καθώς επέστρεφε από τη δουλειά. Διακομίστηκε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» σε κρίσιμη κατάσταση. Έφερε εκτεταμένα εγκαύματα στο πρόσωπό της, στο κεφάλι, στα χέρια και στην πλάτη. Παρέμεινε σε θάλαμο εντατικής μονάδας θεραπείας επί μήνες, με σοβαρά προβλήματα στην όραση και στο αναπνευστικό της σύστημα. Χρειάστηκε να υποβληθεί τουλάχιστον σε επτά εγχειρήσεις προκειμένου να ανανήψει εν μέρει.
Τα γεγονότα πριν την επίθεση και οι μαρτυρίες των συναδέλφων της και συνδικαλιστριών δείχνουν ξεκάθαρα ότι επρόκειτο για εκδικητική πράξη παραδειγματισμού της Κούνεβα εξαιτίας της ενεργής συμμετοχής της στην ΠΕΚΟΠ. Ως πολύ χαμηλά αμειβόμενη και απροστάτευτη μετανάστρια εργάτρια, είχε αποφασίσει να ενταχτεί σε σωματείο με σκοπό να παλέψει ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες που επιβάλλονταν στην ίδια και στις συναδέλφους της καθαρίστριες. Τα αφεντικά της βιαιοπράγησαν εναντίον της, πιθανότατα προσλαμβάνοντας ανθρώπους της μαφίας (σε κάθε περίπτωση, με μεσαιωνικό τρόπο, που αποσκοπούσε στον παραδειγματισμό και στην τρομοκράτηση της ίδιας και συναγωνιστριών της).
Οργανώθηκε μαζικό κίνημα αλληλεγγύης προς την Κούνεβα και την οικογένειά της, αρχής γενομένης από τις 27 Δεκεμβρίου 2008, όταν καταλήφθηκαν τα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ ως πρώτη άμεση απάντηση στην καλοσχεδιασμένη απόπειρα δολοφονίας των εργοδοτών της ΟΙΚΟΜΕΤ. Η ΟΙΚΟΜΕΤ, πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας του Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του σημερινού κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ, έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ, όπως και άλλων δημόσιων οργανισμών. Από τη μεριά του, ο ΗΣΑΠ υπήρξε εξαρχής συνένοχος στη διατήρηση του καθεστώτος άγριας εκμετάλλευσης των καθαριστών, παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες εκ μέρους της ΠΕΚΟΠ.
Ο στόχος δεν ήταν τυχαίος. Γυναίκα, μετανάστρια, συνδικαλίστρια, μητέρα ανήλικου παιδιού, η Κούνεβα ήταν η πιο ευάλωτη στα μάτια των αφεντικών. Η επίθεση κατά της Κωνσταντίνας συνδέεται, εξάλλου, με τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλοδαπών, τις επιθέσεις παρακρατικών, τα εργατικά «ατυχήματα», τις κρατικές δολοφονίες, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας. Η καθημερινή εργοδοτική τρομοκρατία στοχεύει εναντίον εργαζομένων και σωματείων που αντιστέκονται στη μισθωτή σκλαβιά, και δείχνει το μακρύ δρόμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Στις 11 Μαρτίου 2010 χιλιάδες απεργών βγήκαν στους δρόμους της χώρας για να διαδηλώσουν ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας κατέβηκαν στις πορείες εξοργισμένοι για το «δημοκρατικό» σύστημα που καταρρέει επί δεκαετίες. Η πάλη για αλληλεγγύη, η ένταση και μαζικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, η δράση ενάντια στο φασισμό και σε κάθε είδους εργατική σκλαβιά συγκροτούν την τωρινή εξέγερση, που δεν μπορεί να ιδωθεί ως μεμονωμένο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και να απαξιωθεί ως άμεσο επακόλουθο της οικονομικής πτώσης. Ο χαρακτήρας της εξέγερσης διαμορφώθηκε μέσα από διαμαρτυρίες και κινήματα ετών: 1985, 1991, 1995, 1998, 2003, 2008, 2009…
Πηγές:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=957227
http://gseefreezone.blogspot.com
http://katalipsihsap.wordpress.com/2008/12/28/solidarity-to-konstantina-kuneva
No Comments “Κούνεβα – Επίθεση με βιτριόλι”
http://brosoura.wordpress.com