Τι συμβαίνει στο Μεξικό;
Τι συμβαίνει με τους Ζαπατίστας;
με ομιλητή τον Χαβιέρ Ελοριάγα, συνεκδότη του ζαπατιστικού περιοδικού Rebeldía, στο πλαίσιο της περιοδείας του στην Ευρώπη
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (αμφιθέατρο ΜΑΧ), ΔΕΥΤΕΡΑ, 16 ΜΑÏΟΥ, 7.30 μ.μ.
Συντονισμός: συλλογικότητες αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας
Έπειτα από δύο χρόνια σιωπής των Ζαπατίστας, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και να συζητήσουμε για τον πόλεμο στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα του Μεξικού, την ηθική και την πολιτική, τη συλλογικότητα και το άτομο, το συλλογικό βηματισμό των αυτόνομων κοινοτήτων, την οικοδόμηση της αυτονομίας, τον τρόπο λειτουργίας του EZLN.
«Το 2010 ήταν η πιο βίαιη χρονιά της εξαετίας. Καταγράφηκαν 15.273 δολοφονίες που συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα…» [από έκθεση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Μεξικού]
«Ας αναρωτηθούμε: από αυτούς τους δολοφονημένους, πόσοι ήταν εγκληματίες; Και τα περισσότερα από χίλια δολοφονημένα παιδιά (τα οποία ο υπουργός “ξέχασε” να αναφέρει στην έκθεσή του), ήταν επίσης “μισθοφόροι” του οργανωμένου εγκλήματος; Όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διακηρύσσει ότι “κερδίζουμε”, σε ποιο καρτέλ ναρκωτικών αναφέρεται; Πόσες δεκάδες χιλιάδες ακόμα αποτελούν μέρος αυτής της “γελοίας μειοψηφίας” που είναι ο εχθρός που πρέπει να ηττηθεί;… Και ενώ όλα καταρρέουν, μας λένε ότι το σημαντικό είναι να αναλύσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα, τις τάσεις, τις πιθανότητες. Μας καλούν να αντέξουμε μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ρίξουμε το ψηφοδέλτιο στην κάλπη και να ελπίζουμε ότι μετά όλα θα διορθωθούν, ότι θα ανεγερθεί και πάλι ο χάρτινος πύργος της πολιτικής τάξης του Μεξικού. Θυμάστε ότι οι ίδιοι μας εμπαίζαν και μας είχαν επιτεθεί όταν από το 2005 καλούσαμε τον κόσμο να οργανωθεί βάσει των δικών του αιτημάτων, της δικιάς του ιστορίας, ταυτότητας και των δικών του προσδοκιών, και να μην περιμένει ότι κάποιος εκεί πάνω θα του τα λύσει όλα; Εμείς κάναμε λάθος ή αυτοί;… Ποιοι μείνανε μόνοι τους; Γιατί στο τέλος, αυτοί που θα παραμείνουν θα είναι όσοι αντιστάθηκαν, δεν πουλήθηκαν, δεν παραδόθηκαν, αυτοί που δεν παραιτήθηκαν, που κατάλαβαν ότι οι λύσεις δεν έρχονται από τα πάνω, αλλά σχηματίζονται από τα κάτω, όσοι δεν στηρίχθηκαν ούτε στηρίζονται στις ψευδαισθήσεις που πουλάει μια πολιτική τάξη που εδώ και καιρό βρομάει σαν πτώμα. Αυτοί που δεν ακολούθησαν το ημερολόγιο των από πάνω ούτε χώρεσαν τη γεωγραφία τους σε αυτό το ημερολόγιο μετατρέποντας ένα κοινωνικό κίνημα σε μια λίστα από εκλογικά βιβλιάρια· αυτοί που δεν έμειναν απαθείς μπροστά στον πόλεμο περιμένοντας το νέο ταχυδακτυλουργικό θέαμα του εκλογικού τσίρκου, αλλά δημιούργησαν μια κοινωνική εναλλακτική λύση, μη ατομική, για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την εργασία και την ειρήνη».
Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2011
[από τις Σημειώσεις σχετικά με τους πολέμους]