Από τη συλλογικότητα Bring the Ruckus (The Brigade)
Το ακόλουθο κείμενο είναι ένας απολογισμός και μια ανάλυση της πρόσφατης αντιπαράθεσης ανάμεσα σε νεοναζί και αγωνιστές αντιφασίστες στο Τρέντον του Νιου Τζέρσεϋ.
Ξεκινάμε με την παρατήρηση της ανόδου του ριζοσπαστικού δεξιού λαϊκισμού και, συνακόλουθα, του στρατευμένου λευκού εθνικισμού στις ΗΠΑ. Άραγε παράλληλα αναπτύσσονται και εξελίσσονται οι υπάρχουσες παραδοσιακές μορφές αντίστασης για να αντιμετωπιστεί η νέα απειλή; Τα σχέδια και οι μέθοδοί μας είναι ισάξια, ξεπερνούν ή υστερούν των δυνάμεων του εχθρού;
Στο Τρέντον του Νιου Τζέρσεϋ ανοίξαμε τα χαρτιά μας.
Στις 15 και 16 Απρίλη το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα [National Socialist Movement, NSM] διοργάνωνε μια δημόσια εκδήλωση στα σκαλιά του κυβερνείου της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϋ [New Jersey State Capitol] στο Τρέντον. Το NSM, που στρατολογεί μέλη τα τελευταία χρόνια, είναι μία από τις μεγαλύτερες νεοναζιστικές ομάδες μίσους σε όλη τη χώρα. Μπορεί να θυμάστε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην αντιμεταναστευτική προπαγάνδα στην Αριζόνα.
Πολλοί παρευρέθηκαν στην αντισυγκέντρωση της 16ης Απρίλη, που είχε την άδεια των Αρχών, ωστόσο δεν ήταν όλοι πρόθυμοι να αφήσουν τους ναζί –ή τους μπάτσους– στην ησυχία τους. Η Αντιρατσιστική Δράση [Anti-Racist Action, ARA]* απάντησε επιθετικά και τις δύο ημέρες. Επειδή συμμετείχαμε σε αυτά τα γεγονότα και ως σύντροφοι είμαστε πρόθυμοι να μαθαίνουμε από τα λάθη και τις επιτυχίες μας, θα θέλαμε να προσκομίσουμε έναν απολογισμό και μια ανάλυση των γεγονότων.
Χρονικό των γεγονότων
Στις 15 Απρίλη 2011, κατά τις 7 το απόγευμα, 60 νεοναζί του NSM έστησαν μια συνδιάσκεψη στο Κλαμπ 449 επί της λεωφόρου Πέμπερτον 6 (Πέμπερτον, Νιου Τζέρσεϋ). Η συνδιάσκεψη διακόπηκε όταν μια εξαγριωμένη ομάδα 30 μασκοφόρων μελών της ARA –οι περισσότεροι ντυμένοι στα μαύρα– επιτέθηκαν στους ναζί με σιδερολοστούς, ρόπαλα του μπέιζμπολ και πέτρες. Μόλις η αστυνομία έφτασε στον τόπο της βίαιης αντιπαράθεσης, οι αντιφασίστες έφυγαν γρήγορα από την περιοχή, ενώ οι ναζί απέμειναν με ανοιγμένα κεφάλια και κατεστραμμένα υπάρχοντα. Σύμφωνα με αντιπληροφοριοδότες, τέσσερις φασίστες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και άλλοι κρύφτηκαν σε διάφορα ξενοδοχεία με το φόβο νέων επιθέσεων. Μόνο ένα μέλος της ARA τραυματίστηκε, ενώ δύο άλλα συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για τρίτου βαθμού κακούργημα υποκίνησης ταραχών. Επιβλήθηκε εγγύηση 50.000 δολαρίων στον καθέναν. Σύμφωνα με την ARA, στη μάχη σώμα με σώμα κατά των νεοναζί συμμετείχαν «άνθρωποι χρώματος, εργατιά, μετανάστες, γυναίκες, κουίρ, διεμφυλικά άτομα και/ή άνθρωποι σε αναστολή» που είχαν κινητοποιηθεί από όλη τη χώρα.
Στη δημόσια συγκέντρωση του Σαββάτου, 16 Απρίλη, οι ναζί περιφρουρούνταν πολύ καλά από εκατοντάδες άντρες των δυνάμεων καταστολής με τουφέκια, καραμπίνες και τεθωρακισμένα οχήματα. Η αστυνομία διασφάλισε την προσέλευση των φασιστών με λεωφορεία στο κυβερνείο, γύρω από το οποίο είχε στηθεί μια αδιαπέραστη περίμετρος ασφαλείας, με ανιχνευτές μετάλλων, σωματικούς ελέγχους και εξακριβώσεις. Η κοινότητα του Τρέντον, που απαρτίζεται κυρίως από μαύρους και Λατίνους, εμφανίστηκε πολυπληθής προκειμένου να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην αποπειρώμενη ναζιστική πορεία. Ανάμεσά τους ήταν μπλοκ από το Κόμμα των Νέων Μαύρων Πανθήρων [New Black Panthers Party] και το Προοδευτικό Εργατικό Κόμμα [Progressive Labor Party], αλλά και πάνω από μια ντουζίνα μυστικοί ομοσπονδιακοί πράκτορες. Μετά από 90 λεπτά και με σαφή αριθμητική υπεροχή της αντισυγκέντρωσης, το NSM έφυγε από την πόλη μέσα σε κλούβες της φυλακής της πολιτείας. Όμως, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν διαδρομή όταν το ARA προσπάθησε να εμποδίσει τη διέλευσή τους με πέτρες και τούβλα. Λίγο μετά τη διαφυγή των ναζί από το Τρέντον, οι αγωνιστές έσπασαν τζαμαρίες τραπεζών στην περιοχή του κέντρου – μεταξύ άλλων, επιτέθηκαν στην Bank of America και στη Citizens Bank.
Οι μαχητικές δράσεις της Παρασκευής και του Σαββάτου ήταν επιτυχημένες από πολλές απόψεις. Οι επιθέσεις όχι μόνο αντιμετώπισαν τους φασίστες και προκάλεσαν το αστυνομικό κράτος που τους προστατεύει, αλλά έριξαν και μια απειλητική σκιά αμφιβολίας σχετικά με την ικανότητα της φιλελεύθερης δημοκρατίας να αντιμετωπίσει την άνοδο του στρατευμένου λευκού εθνικισμού στης ΗΠΑ. Σε σύγκριση με τις συνηθισμένες αντισυγκεντρώσεις, που διεξάγονται σε συνεργασία με την αστυνομία και περιορίζονται σε ανέμισμα πικετών και ξεφωνητά, οι δράσεις της ARA διατάραξαν τις ουσιαστικές υλικοτεχνικές επιχειρήσεις των φασιστών.
Ανάλυση σχεδιασμού και στρατηγικής
Οι συνελεύσεις σχεδιασμού της ARA που πραγματοποιήθηκαν πριν τις δράσεις αποδείχθηκαν ουσιαστικά άσχετες, μερικώς λόγω των απροσδόκητων συλλήψεων. Παρ’ όλα αυτά, οι τοπικές ομάδες συνέχισαν με τα δικά τους αυθόρμητα πλάνα διατηρώντας μια γραμμή επικοινωνίας μεταξύ τους. Αν και από πολλές απόψεις την Παρασκευή και το Σάββατο ήμασταν νικητές, εξυπακούεται ότι υπήρξαν και σοβαροί περιορισμοί, τους οποίους πρέπει να προσεγγίσουμε με ειλικρίνεια. Δε θα καταφέρουμε ποτέ να κατανοήσουμε τις δυνατότητές μας, αν δεν αναγνωρίσουμε τις αποτυχίες στο σύνολο της στρατηγικής και της μεθοδολογίας μας.
Δε μας ενδιαφέρει μια πολεμική. Θέλουμε να ωθήσουμε εποικοδομητικά αυτές τις δράσεις προς μία πιο ριζοσπαστική κατεύθυνση.
Όπως έχουν τώρα τα πράγματα, όσοι από μας προσδιορίζονται ως ριζοσπάστες αντιφασίστες ή «αντιφά» αποτελούν μία εσωστρεφή σκηνή και όχι ένα κοινωνικό μέτωπο. Αυτό αντανακλάται στο γεγονός πως δεν υπήρξε κάποια στρατηγική για να πετύχουμε τη συμμετοχή και της κοινότητας στις δράσεις. Η οργάνωση και ο σχεδιασμός των δράσεων αποτέλεσε αποκλειστικότητα των μελών της ARA, καθιστώντας δύσκολο για όποιον είναι εκτός του κυκλώματος να συμβάλει με χρήσιμο τρόπο ή να αισθανθεί ευπρόσδεκτος γενικά. Πρόκειται για μεγάλη μας αποτυχία. Οι ίδιες οι συναντήσεις σχεδιασμού περιλάμβαναν μία αντιφατική ισορροπία ανάμεσα στον άκαρπο σχεδιασμό παράνομων δραστηριοτήτων και στην οργάνωση μαχητικών δημόσιων διαδηλώσεων. Ως εκ τούτου, οι νέοι συμμετέχοντες που είχαν προσκληθεί καθώς κάποιος είχε εγγυηθεί για το πρόσωπό τους, αλλά και άτομα με διαφορετικά επίπεδα δέσμευσης ένιωσαν αποξενωμένα και έξω απ’ τα νερά τους.
Ενώ αντιλαμβανόμαστε τις εντάσεις που είναι συνυφασμένες με την οργάνωση μαχητικών εκστρατειών τέτοιας φύσης, ακολουθούμε παρ’ όλα αυτά τις συμβουλές των Σαμ Γκρίνλι [Sam Greenlee], Μάξουελ Στάνφορντ Tζ. [Maxwell Stanford, Jr.] και Ράσελ Μαρούν Σόουτς [Russell Maroon Shoats], υποστηρίζοντας μια μεγαλύτερη εξειδίκευση ανάμεσα στη δημόσια και στη μυστική δράση. Αναγνωρίζουμε (και υποστηρίζουμε το γεγονός) πως η ARA είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να περιέχει και τα δύο αυτά στοιχεία, αλλά οφείλει να είναι επίσης ικανή για ξεκάθαρη διάκριση των δύο αυτών μορφών δράσης. Το να οργανώνονται οι ανοιχτές δράσεις στο ίδιο μέρος και την ίδια στιγμή μαζί με τις υπόγειες επιφέρει τη στρατηγική παράλυση και μειώνει την αποτελεσματικότητα τόσο των περισσότερο, όσο και των λιγότερο μαχητικών στοιχείων στην προσπάθεια επίτευξης των ξεχωριστών στόχων τους.
Δεν ήταν σύμπτωση ότι σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια του Σαββάτου, μαύροι και μελαμψοί κάτοικοι της κοινότητας του Τρέντον δεν ξεχώριζαν καθόλου τους ναζί απ’ την πλειονότητα των λευκών αντιφασιστών της ARA. Αυτό φυσικά δεν αποτέλεσε τον κανόνα. Η ηγετική παρουσία μαύρων και Τσικάνο [Chicano] μελών της ARA ήταν ζωτικής σημασίας, και αρκετοί μαύροι πέρασαν από το πεζοδρόμιο στις γραμμές του λεγόμενου «μαύρου μπλοκ». Το πράγμα όμως δεν πήγαινε προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν οι κοινότητες, των οποίων είμαστε σύμμαχοι, αντικρίζουν τις δυνάμεις μας, θα πρέπει να είναι ολοφάνερο γι’ αυτούς ότι είμαστε φίλα προσκείμενοι. Θα έπρεπε να είχαμε αφιερώσει περισσότερο χρόνο μοιράζοντας φυλλάδια, χτυπώντας πόρτες και οργανώνοντας ανοιχτές συναντήσεις στο Τρέντον, σε όλο το διάστημα που προηγήθηκε των γεγονότων. Χωρίς να λέμε ότι δεν έγινε πολύτιμη δουλειά, υπάρχουν ωστόσο αρκετές ενδείξεις ότι δεν ήταν αρκετή.
Αν δε δημιουργήσουμε συνειδητά την ίδια μας την εικόνα, η μόνη εικόνα που θα έχουμε αφήσει μέχρι στιγμής θα είναι αυτή μιας συμμορίας λευκών ως επί το πλείστον που φοράνε μαύρα κι έχουν κάποιο είδος πολέμου με άλλους λευκούς που επίσης φοράνε μαύρα ρούχα. Η κοινότητα δε μας είδε ως συμμάχους, και αυτή είναι η χειρότερη δυνατή παρατήρηση για εμάς σε οποιοδήποτε κοινωνικό πεδίο μάχης. Όταν έχουμε το πεδίο διαχείρισης του ιδεολογικού χώρου του κοινωνικού μας περιβάλλοντος, θα πρέπει να το χρησιμοποιούμε υπεύθυνα και να αξιοποιούμε όλες τις καλύτερες δυνατές τακτικές για μέγιστη αποτελεσματικότητα. Δεν πρέπει να αρκούμαστε στο να αναμασάμε παλαιότερες συνταγές απλώς και μόνο γιατί βολεύει που αποτελούν κομμάτι του παραδοσιακού τρόπου δράσης μας.
Δε θέλουμε να κερδίσουμε μόνο μια μάχη, αλλά όλο τον πόλεμο.
Δικοί σας και δικοί τους,
Σύντροφοι από την Ταξιαρχία
* Η Αντιρατσιστική Δράση –ARA– είναι ένα διεθνές δίκτυο διαφόρων ανθρώπων που είναι αφοσιωμένοι στη μάχη ενάντια στο φασισμό και αγωνίζονται για την εξάλειψη του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του σεξισμού και άλλων μορφών διακρίσεων και ιεραρχίας από τις κοινότητες και τις γειτονιές τους. Ξεκίνησε στο Μιννεάπολις των ΗΠΑ το 1988 ως συνέχεια των αντιρατσιστών σκίνχεντ Μπάλντις [Baldies]. Από τότε έχει επεκταθεί σε δεκάδες κοινότητες πέντε χωρών και σε τρεις ηπείρους.
Ορισμένες από τις δράσεις της ARA είναι η δημοσιοποίηση των ονομάτων των φασιστών και των ρατσιστών στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς τους, η παρενόχληση των συναντήσεων, των ομιλιών, των συσκέψεών τους, χωρίς να περιορίζεται όμως εκεί. Αντιμετωπίζουν τους φασίστες στην καθημερινότητα, στο δρόμο. Μπορεί να ιδωθεί ως ένα ακόμη κομμάτι του ευρύτερου κοινωνικού ανταγωνιστικού κινήματος, ένα κίνημα πολυποίκιλο που επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο κι έχει στόχο την απελευθέρωση.
Συχνά κάποιοι αναρωτιούνται γιατί στις δημόσιες διαδηλώσεις τα μέλη της ARA κρύβουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους. Ο λόγος είναι απλός: Οι φασίστες και οι κατασταλτικοί κρατικοί μηχανισμοί έχουν την «τάση» να τραβάνε φωτογραφίες και βίντεο, που στη συνέχεια χρησιμεύουν για επιθέσεις εναντίον αντιφασιστών. Έτσι, πολλές φορές επιλέγουν να φορέσουν κάποιο μέσο αυτοπροστασίας για τη διατήρηση της δικής τους ανωνυμίας, αλλά και των κοντινών τους ανθρώπων.