Για την Ταμάρα από αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου και τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ, μέσα από τα μπουντρούμια της ελληνικής δημοκρατίας
Αφίσα εν όψει της δίκης της Ταμάρα
Ενημέρωση από την ομάδα υποστήριξης:
Στις 14 Σεπτέμβρη 2011 διεξάγεται η δίκη κατά της Ταμάρα Ερνάντες Έρας [Tamara Hernández Heras] στο επαρχιακό δικαστήριο της Βαρκελώνης, όπου ο εισαγγελέας αναμένεται να ζητήσει ποινή φυλάκισης 16 χρόνων, με την κατηγορία της «απόπειρας ανθρωποκτονίας».
Ο λόγος που κατηγορείται η Ταμάρα είναι η αποστολή ενός πακέτου που περιείχε πυρίτιδα το 2009 στον Albert Batlle, τότε διευθυντή της Υπηρεσίας Φυλακών Καταλονίας. Σύμφωνα με τα πορίσματα δύο ερευνών εμπειρογνωμόνων που έγιναν για λογαριασμό της υπεράσπισης, το πακέτο δεν ήταν δυνατόν να προκαλέσει θάνατο. Ωστόσο, η ισπανική πολιτοφυλακή και η καταλανική αστυνομία ισχυρίζονται το αντίθετο.
Συγκειμενοποίηση των δράσεων
Για να γίνει κατανοητός ο λόγος αυτού του είδους δράσεων, όπως και πολλών άλλων, χρειάζεται πρότερη γνώση του πλαισίου στο οποίο αναπτύσσονται. Η κατανόηση των κινήτρων ορισμένων ενεργειών γίνεται περίπλοκη για όσους είναι συνηθισμένοι, σαν «καλοί δημοκράτες», στη διάκριση των πραγμάτων σε «άσπρο ή μαύρο», «καλό ή κακό», «ένοχος ή αθώος» (φυσικά, πάντοτε στο πλαίσιο μιας ετεροκαθορισμένης δικαιοσύνης), ιδίως όταν εμπλέκεται τόσο επίφοβη βία (αν και ποτέ δεν αναφέρεται τι είναι πραγματικά η βία ή ποιος την ασκεί πρώτος).
Ο Αμαντέου Κασέγιας [Amadeu Casellas] –αυτήν τη στιγμή ελεύθερος– πέρασε 23 χρόνια έγκλειστος, 8 από τα οποία δεν αντιστοιχούσαν στην ποινή του, δηλαδή παρέμεινε (έχασε) 8 χρόνια της ζωής του στη φυλακή παράνομα. Ας σημειωθεί πως η περίπτωση του Αμαντέου δεν είναι η μόνη. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 πολλοί φυλακίστηκαν για περισσότερα από 20 χρόνια, κυρίως για εγκλήματα που σχετίζονταν με ληστείες τραπεζών. Τέτοιες περιπτώσεις είναι του Χοακίν Γκαρθές [Joaquín Garcés], που παρέμεινε έγκλειστος 5 χρόνια επιπλέον απ’ όσα όριζε η ποινή του, ή του Μανουέλ Πιντένιο [Manuel Pinteño]: Εκείνη την εποχή ήταν ο κρατούμενος που είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια στη φυλακή στη δημοκρατική Ισπανία, συγκεκριμένα 32 χρόνια – τα 24 στην απομόνωση. Επίσης, όπως συμβαίνει συνήθως, παρ’ ότι κανένας δεν διαπράξει ανθρωποκτονία (γεγονός ίσως άνευ σημασίας όταν περνάς 30 χρόνια της ζωής σου έγκλειστος), η φυλάκισή τους ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από πολλών άλλων, μάλλον λόγω της μεταχείρισης που επιφυλάσσεται στους ανυπότακτους χαρακτήρες και σε όσους δεν προσκυνούν στις απειλές ή στα βασανιστήρια του κράτους. Αυτήν τη στιγμή είναι ελεύθεροι, αλλά δυστυχώς παραμένουν έγκλειστοι πολλοί άλλοι.
Κατά τα τελευταία χρόνια της φυλάκισής του ο Αμαντέου πραγματοποίησε πολυάριθμες απεργίες πείνας διεκδικώντας την απελευθέρωσή του, η οποία δεν αντιστοιχούσε σε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο απ’ ό,τι οριζόταν από το νόμο. Η τελευταία από αυτές τις απεργίες διήρκεσε περίπου 4 μήνες, και η απόφαση του Αμαντέου ήταν σαφής: ελευθερία ή θάνατος. Μπροστά σε μία τόσο κρίσιμη κατάσταση, κι ενώ εκτός των τειχών υπήρχε η αίσθηση πως θα μπορούσε να πεθάνει ανά πάσα στιγμή και πως η φυλακή κι όλοι οι θεσμοί γύρω από αυτή θα τον ξέκαναν, πραγματοποιήθηκαν πολλές δράσεις αλληλεγγύης, οι οποίες δεν επιδίωξαν μόνο να τον στηρίξουν, αλλά πάνω απ’ όλα απαιτούσαν την άμεση απελευθέρωσή του. Σε αυτό το πολιτικό κλίμα, ο Albert Batlle, τότε διευθυντής της Υπηρεσίας Φυλακών –δηλαδή ο κύριος υπαίτιος για την κατάσταση του Αμαντέου και πολλών άλλων κρατουμένων στην Καταλονία–, έλαβε ένα πακέτο που περιείχε πυρίτιδα και προσομοίαζε σε βόμβα. Το πακέτο υποκλάπηκε και πυροδοτήθηκε, όλως τυχαίως την ίδια ημέρα που στις πύλες της Γραμματείας της Υπηρεσίας Φυλακών λάμβανε χώρα μια συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Αμαντέου Κασέγιας.
Η ομηρία της Ταμάρα, η εκτύλιξη της υπόθεσης και η τρέχουσα κατάσταση
Μήνες αργότερα, στις 15 Δεκέμβρη 2009, η Ταμάρα συνελήφθη στο δήμο Χέταφε (Μαδρίτη) για την αποστολή του πακέτου. Αφού πέρασε τη νύχτα στα κρατητήρια της πολιτοφυλακής στη Μαδρίτη, μεταφέρθηκε στη Βαρκελώνη, όπου ο δικαστής διέταξε την προφυλάκισή της. Μετά από 4 μήνες στη φυλακή Μπριάνς Α, μακριά από την πόλη της κι επομένως από την οικογένειά της, τους φίλους και τους πιο κοντινούς συντρόφους της, η Ταμάρα αναμένει δίκη αφότου απελευθερώθηκε με περιοριστικούς όρους χάρη σε δύο εκθέσεις εμπειρογνωμόνων, οι οποίες έδειξαν ότι το πακέτο δεν ήταν δυνατόν να προκαλέσει θάνατο. Κατά την παραμονή της στη φυλακή, ο Αμεντέου Κασέγιας απελευθερώθηκε.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, στις 14 Σεπτέμβρη η Ταμάρα αντιμετωπίζει εισαγγελική δίωξη που προβλέπει 16χρονη ποινή κάθειρξης με την κατηγορία της «απόπειρας ανθρωποκτονίας».
Ως ομάδα υποστήριξης της Ταμάρα, ως σύντροφοι και αναρχικοί, κατανοούμε ότι η διαδικασία που αντιμετωπίζει η σύντροφός μας –και μαζί με αυτήν κι εμείς– ήταν και παραμένει δύσκολη. Γνωρίζουμε πως το να απαντάς στην κρατική βία έξω από τα πολιτικά και δημοκρατικά πλαίσια, τα οποία μας επιβάλλονται με τη φωτιά και το τσεκούρι, επιφέρει αυτήν τη μορφή καταστολής. Δε μετανιώνουμε μιας και ξέρουμε πως έτσι ήταν πάντα. Δε μας ταιριάζουν η σιωπή και η παθητικότητα μπροστά στις εκατομμύρια δολοφονικές απόπειρες που διαπράττει καθημερινά το σύστημα ενάντια στη ζωή και στην αξιοπρέπεια κάθε ζωντανού πλάσματος. Η φυλακή είναι ένα ακόμα από τα μέσα ελέγχου και τάξης που επιβάλλονται μέσω του φόβου, ο οποίος υποβιβάζει, καταστρέφει και σκοτώνει τους ανθρώπους και τον περίγυρό τους.
Ο αγώνας ενάντια στις φυλακές είναι δίκαιος, και στεκόμαστε αλληλέγγυοι/-ες και στηρίζουμε όλους όσους αντιστέκονται στον εγκλεισμό, όπως η Ταμάρα ή οποιοσδήποτε άλλος.