Θυμάμαι τους δασκάλους στο σχολείο να μου μαθαίνουν να κάθομαι σωστά,
δεν τα κατάφεραν όμως, αφού ’μαι αλητάκι με πείσμα και πολύ τσαμπουκά.
Με παίδευαν, με φίμωναν και με πίεζαν να πάρω τη γελοία τους κοψιά,
είμαι ένα βρόμικο αδέσποτο, για κανονισμούς δε δίνω δεκάρα καμιά.
Αηδίασα με τη χρυσή τους φυλακή, ρίσκαρα τα πάντα και ξέφυγα από ’κεί,
κατέληξα στο δρόμο, το καλύτερο σχολειό, που σου μαθαίνει τη ζωή.
Ανήκω στο λούμπεν προλεταριάτο, και το περηφανεύομαι πολύ,
στο λούμπεν προλεταριάτο, για δασκάλους δε μου καίγεται καρφί.
Ανακάλυψα τα μυστικά του δρόμου κι έκανα φιλαράκια σε πολλές στιγμές,
ζώντας τις χαρές μιας ελεύθερης ζωής, δίχως νόρμες, στολές κι απειλές.
Ένα χειμώνα σπάσαμε τις κλειδαριές ενός ωραίου παρατημένου σπιτιού,
και τώρα μοιράζομαι ένα δωμάτιο με τη συντροφιά του Νικόλα κι ενός ποντικού.
Δεν έχουμε τρεχούμενο νερό ούτε ρεύμα, μα απαλλοτριώνουμε μπόλικο ψωμί.
Κοπιάστε απόψε, γιατί έχουμε ένα θρυλικό συμπόσιο, μια λούμπεν γιορτή.
Ανήκουμε στο λούμπεν προλεταριάτο, και γουστάρουμε πολύ,
στο λούμπεν προλεταριάτο, κι είμαστε για τον Μαρξ απειλή.
One thought on “«Τραγούδι του λούμπεν προλεταριάτου»”
Λούμπεν είναι αυτός/η:
που έχει χάσει τα προνόμια της τάξης στην οποία ανήκε
λούμπεν προλεταριάτο: μαρξιστικός όρος που περιγράφει το τμήμα του προλεταριάτου που λόγω της πλήρους εξαθλίωσής του βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο και δεν έχει αναπτύξει ταξική συνείδηση
που χαρακτηρίζει τα άτομα που ανήκουν στο λούμπεν προλεταριάτο, περιθωριοποιημένος, εξαθλιωμένος
Γιατί κάνω αυτό το σχόλιο; Ως αναρχικός δεν θεωρώ τον εαυτό μου λούμπεν,καθότι θεωρώ πως έχω(όπως και κάθε αναρχικός/η) έχει αναπτύξει “ταξική συνείδηση”. Αν και εχθρεύομαι το μαρξισμό σε αυτό το σημείο και σε ότι αφορά το ποίημα θεωρώ πως γενικά δεν ταιριάζει στους αναρχικούς, είναι όμως ωραίο.