13 Γενάρη 2012
Αγαπητές φίλες/αγαπητοί φίλοι,
Σήμερα συμπληρώνονται 6 χρόνια από τη σύλληψη και τη φυλάκιση του Έρικ. Δεν είμαι σίγουρη γιατί νιώθω πάντα υποχρεωμένη να τηρώ την επέτειο της μέρας αυτής – οι αναμνήσεις που ξυπνά προξενούν τόσο πολύ πόνο, θυμό κι απογοήτευση. Δεν είναι κάτι που θέλω πραγματικά να θυμάμαι. Είναι όμως και κάτι που δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω. Εκείνη η μέρα άλλαξε για πάντα το ρου της ζωής του Έρικ – και τις ζωές όλων των αγαπημένων του.
Γνωρίζω όμως, ακόμη, ότι είναι κι ευθύνη μας να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε αρχικά γιατί συνελήφθη ο Έρικ – όχι γιατί πυρπολήθηκε ή καταστράφηκε κάτι, αλλά γιατί ο ίδιος τόλμησε να σκεφτεί πως μπορούσε ν’ αλλάξει τα πράγματα. Και ότι δε χρειαζόταν να περιμένει την άδεια αυτών που ποτέ δε θα την έδιναν. Ο Έρικ συνελήφθη –και καταδικάστηκε σε υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα– εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε τι πραγματικά σημαίνει να δείχνεις αλληλεγγύη – στον Έρικ και σε όλους τους άλλους συντρόφους μας πίσω απ’ τα κάγκελα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι ακόμα εδώ. Αποτελούν όλοι τους κομμάτι του κινήματός μας, και πρέπει να δρούμε –κάθε μέρα– ώστε να τους περιλαμβάνουμε σε αυτό. Και, πάνω απ’ όλα, πρέπει να συνεχίζουμε τους αγώνες για τους οποίους έδωσαν τόσο πολλά.
Και χρειάζεται να θυμόμαστε ότι μερικές φορές τα πράγματα δεν αλλάζουν εν μιά νυκτί. Κάποιες φορές μάς αρπάζουν τους αγαπημένους μας. Δεν υπάρχει τρόπος να προετοιμαστεί κανείς πραγματικά για ένα τέτοιο σπαραξικάρδιο βίωμα, μπορούμε όμως να θυμόμαστε να χρησιμοποιούμε το χρόνο που τώρα διαθέτουμε, και να ’μαστε καλοί ο ένας με τον άλλο. Να αγαπάμε άφοβα. Να μην παίρνουμε ποτέ ως δεδομένο το χρόνο που μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον. Είναι ένα πολύτιμο δώρο.
Πρόσφατα επιστράφηκε στον Έρικ και σ’ εμένα κάτι που μας είχε στερηθεί 6 χρόνια πριν. Δεν έχω να ευχαριστήσω κανέναν. Δε θα ’πρεπε να μας έχει στερηθεί εξαρχής. Δεν μπορώ όμως να σας περιγράψω την απίστευτη χαρά μου όταν επιστράφηκε. Στις 21 Νοέμβρη, κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου μας στη φυλακή του Τέρμιναλ Άιλαντ (Νότια Καλιφόρνια), ο Έρικ έφτασε πέρα απ’ το «τραπεζάκι του καφέ», που έστεκε ανάμεσά μας, και μου ’σφιξε τα χέρια. Δε μας επιτρεπόταν να καθίσουμε κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου εδώ και 6 χρόνια περίπου. Το ανθρώπινο άγγιγμα είναι τόσο αναπόσπαστο μέρος τού να ζεις μια υγιή, ευτυχισμένη ζωή. Είναι βασανιστικό να μην μπορείς ν’ αγγίξεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Είναι σκληρό κι απάνθρωπο. (Φανταστείτε να βλέπετε έναν αγαπημένο σας να κλαίει, και να μην μπορείτε να του σφουγγίσετε τα δάκρυα ούτε να του πιάσετε το χέρι…) Το άγγιγμα βαθαίνει το δέσιμο του ενός με τον άλλον – κινείται πέρα από τη γλώσσα, σ’ ένα βασίλειο που οι λέξεις δεν μπορούν να περικλείσουν ή να εξηγήσουν. Φυσικά, οι διάφορες εξουσίες τα γνωρίζουν όλα αυτά, και πιθανότατα γι’ αυτό το αποστερηθήκαμε για τόσο καιρό. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα μπορούσαν να μας το ξαναπάρουν πίσω οποιαδήποτε ώρα. Για τώρα όμως χαιρόμαστε την κάθε του στιγμή.
Και αυτό είναι που υπενθυμίζω επίσης στον εαυτό μου – ποτέ μην παίρνεις αυτά τα πράγματα σαν δεδομένα.
Και ο Έρικ και εγώ θέλουμε να εκφράσουμε ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας σε όλους κι όλες εσάς. Είναι τελείως ξεκάθαρο ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει. Ο Έρικ συνεχίζει να λαμβάνει γράμματα απ’ όλο τον πλανήτη – παρακαλούμε, συνεχίστε να στέλνετε! Τρελαίνεται να σας ακούει. Εσείς είστε η σύνδεσή του με τον έξω κόσμο – με τα κινήματα και τους τόπους και τις ιδέες που τον νοιάζουν. Είναι αφάνταστα σημαντικό γι’ αυτόν να διατηρήσει αυτές τις επαφές.
Και προς όλους κι όλες εσάς που προσφέρατε στο ταμείο οικονομικής ενίσχυσης του Έρικ – δεν έχετε ιδέα πόσο ευγνώμονες είμαστε. Αυτές οι δωρεές δε βοηθούν μονάχα τον Έρικ σε πράγματα όπως γραμματόσημα, τρόφιμα και προσωπικά είδη από την καντίνα της φυλακής και χρόνο ομιλίας στο τηλέφωνο – βοηθούν επίσης να χρηματοδοτούνται οι επισκέψεις, γι’ αυτόν και τ’ αγαπημένα του πρόσωπα. Αυτές οι επισκέψεις είναι κρίσιμης σημασίας για να ’μαστε όλοι στα συγκαλά μας. Θα μας ήταν αδύνατον να τον επισκεπτόμαστε τόσο συχνά όσο τώρα, αν δεν είχαμε τη βοήθειά σας.
Ο Έρικ κι εγώ αισθανόμαστε την υποστήριξή σας σε καθημερινή βάση. Το «ευχαριστώ» ποτέ δε θα ’ναι αρκετό…
Ο Έρικ έχει εκτίσει 6 χρόνια από μία σχεδόν εικοσαετή ποινή. Μερικές φορές αυτή η σκέψη είναι σχεδόν αφόρητη. Αλλά μετά θυμάμαι. Θυμάμαι τον Έρικ και ποιος είναι και πώς κράτησε σε όλη αυτήν τη δοκιμασία. Θυμάμαι όλους κι όλες εσάς και πόση αγάπη και στήριξη έχουμε νιώσει απ’ όλες τις μπάντες. Και θυμάμαι πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Με πάρα πολλή αγάπη,
Τζέννυ (συντρόφισσα του Έρικ)
ΥΓ. Παρακαλούμε να θυμάστε και τους άλλους μας φίλους!
Η Μαρί Μέισον γίνεται 50 χρόνων αυτόν το μήνα. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της supportmariemason για να δείτε πώς να της στείλετε μία κάρτα γενεθλίων ή ένα μήνυμα στήριξης.