Τρεις καταλήψεις έχουν συρθεί στα δικαστήρια, καθώς οι ιδιοκτήτες μεθοδεύουν την ανάκτηση των κτηρίων. Την Παρασκευή, 20 Γενάρη, καταληψίες και αλληλέγγυοι πορεύτηκαν στους δρόμους του Μπράιτον για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην καταστολή. Η διαδήλωση ξεκίνησε στις 10.30 έξω από το ειρηνοδικείο του Μπράιτον σε αλληλεγγύη με τους καταληψίες που περνούσαν δίκη. Με τη λήξη και της τελευταίας ακροαματικής διαδικασίας, οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης για να γνωστοποιήσουν τα οφέλη των καταλήψεων, αλλά και την επίθεση που υφίσταται το κίνημα αυτό από το δεξιό βουλευτή Μάικ Γουέδερλυ της πόλης του Χόουβ.
Ας σημειωθεί πως στο Μπράιτον και στο Χόουβ υπάρχουν 246 κενές κατοικίες, δικαιοδοσίας της «δημοτικής κοινωφελούς υπηρεσίας», κι ότι έχουν δαπανηθεί 161.000 λίρες από δημοτικούς πόρους προκειμένου να διασφαλιστούν τ’ άδεια κτήρια από τον «κίνδυνο» κατάληψης.
Ένας απ’ τους καταληψίες, ο Άλεξ Τζόουνς, εξηγεί: “Σήμερα το ειρηνοδικείο του Μπράιτον εκδικάζει αιτήσεις εξώσεων για τουλάχιστον τρεις κατειλημμένες ιδιοκτησίες. Προτού καταληφθούν, τα κτήρια αυτά ήταν άδεια για αρκετά χρόνια. Κανείς απ’ τους ιδιοκτήτες δεν είχε εκδηλώσει την πρόθεση να τα χρησιμοποιήσει. Οι δίκες αυτές επιχειρούν ν’ αφήσουν ανθρώπους άστεγους από ζήτημα αρχής. Πιστεύουμε πως το δικαίωμα ασύλου πρέπει να υπερτερεί του δικαιώματος ορισμένων ατόμων να κρατάνε αδειανά τα κτήριά τους, απλώς και μόνο επειδή έχουν ένα κομμάτι χαρτί που τους κηρύσσει ιδιοκτήτες.
Σε καιρό ύφεσης, όλο και περισσότεροι βρίσκονται άστεγοι και σε άθλιες συνθήκες στέγασης, γι’ αυτό η πρακτική της κατάληψης μπορεί να είναι σανίδα σωτηρίας για πολλούς ανθρώπους. Στο Μπράιτον οι εγγεγραμμένοι για καταλύματα έκτακτης ανάγκης («άσυλα» φτωχών ή πληγέντων) είναι υπεράριθμοι: αυτήν τη στιγμή 14.000 άνθρωποι στο Μπράιτον και στο Χόουβ περιμένουν στη λίστα αναμονής του τοπικού προγράμματος «κοινωνικής/δημόσιας στέγασης» (για να μπουν δηλαδή σε «εργατικές κατοικίες»), την ίδια στιγμή που η ιδιωτική στέγαση είναι εξωφρενικά υπερτιμημένη. Ακόμη κι αν οι λιγότερο εύποροι μπορέσουν να βολευτούν σε ένα επιχορηγούμενο κατάλυμα, το κράτος και, σε τελευταία ανάλυση, ο φορολογούμενος καλείται να σηκώσει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της δαπάνης.
Η πρακτική λοιπόν της κατάληψης δίνει σε άστεγους ανθρώπους την ευκαιρία να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους, επιβαρύνοντας ελάχιστα ή μηδαμινά το κοινωνικό σύνολο. Με τους ισχύοντες νόμους, το σύστημα ευνοεί υπερβολικά τους ιδιοκτήτες, ενώ οι νόμιμες κι οι παράνομες εξώσεις αποτελούν μόνιμη απειλή, με τις περισσότερες καταλήψεις στο Μπράιτον να διαρκούν μονάχα λίγες εβδομάδες.
Η παρούσα κυβέρνηση έχει αποφασίσει πως οι καταλήψεις και τα στεγαστικά εγχειρήματα πρέπει να χτυπηθούν. Στα τέλη του 2011 προστέθηκε μια τροπολογία στον (ήδη αμφιλεγόμενο) «νόμο νομικής βοήθειας, καταδικών και ποινών παραβατών» (Legal Aid, Sentencing and Punishment of Offenders Bill). Γνωστή ως παράγραφος 26, η τροπολογία αυτή ποινικοποιεί πλήρως τις καταλήψεις σε όλα τα οικιστικά κτήρια, όσο καιρό κι αν αυτά έχουν υπάρξει κενά – κι αυτή η τροπολογία πέρασε παρόλο που το 95% των συμμετεχόντων στη δημόσια διαβούλευση της ίδιας της κυβέρνησης αντιτέθηκαν στην ποινικοποίηση. Η παράγραφος 26 σημαίνει πως αν κάποιος αναζητήσει καταφύγιο σ’ ένα εγκαταλειμμένο κτήριο, ενδέχεται ν’ αντιμετωπίσει ποινή μέχρι κι ενός έτους φυλάκισης. Πιστεύουμε ότι αυτός ο νόμος βάζει στο στόχαστρο δεκάδες χιλιάδες αστέγους προς όφελος μιας μικρής, εύπορης ελίτ.
Ό,τι κι αν λένε, οι καταλήψεις θα μείνουν.”
πηγή: snobaha (snobaha@gmail.com)