Η πρόοδος επελαύνει με γιγαντιαία βήματα, και απόδειξη ξεκάθαρη ως προς αυτό αποτελεί η καταστροφή της Γης από την κοινωνία μέσω της κατασκευής αυτοκινητοδρόμων, κτηρίων, οχημάτων και λοιπών μηχανών θανάτου. Το γκρίζο και ζοφερό περιβάλλον μέσα στο οποίο κατοικούμε είναι η λογική συνέπεια αυτού του αηδιαστικού συστήματος κυριαρχίας που μας κρατά υπό το ζυγό της σύγχρονης εθελούσιας δουλείας της πλειονότητας του κόσμου.
Αν ένα καμένο αμάξι συνιστά μια πολύ μικρή ζημιά στον πολιτισμό, αυτό συμβαίνει γιατί κανείς άλλος δεν είναι διατεθειμένος να συμμετάσχει στον κοινωνικό πόλεμο. Τα σχέδια ζωής που αποδυναμώνουν τις εντάσεις ανάμεσα στη λευτεριά και στην υπάρχουσα καταπιεστική πραγματικότητα αποτελούν κάτι που πρέπει να καταπολεμηθεί. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συνεχίσουν να ενεργούν όπως κάνουν μέχρι τώρα. Κάτι πρέπει να συμβεί, κάτι πρέπει να κάνουμε. Το να παραμένουμε χειροκροτώντας το προοδευτικό τελικό μαρς του συστήματος της κυριαρχίας μας καθιστά συνεργούς του.
Για να μη μείνουν στα λόγια οι αναρχικές ιδέες της λευτεριάς, πρέπει να περάσουμε στην άμεση και πολύμορφη δράση ενάντια σε αυτό που μας φυλακίζει μέρα τη μέρα, και μας καταδικάζει να ζούμε στην εξαθλίωση προς όφελος των συμφερόντων της εξουσίας. Αυτοκίνητα, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα θα ’πρεπε να τυλίγονται στις φλόγες από κάθε ανθρώπινο ον με αξιοπρέπεια και ελεύθερη συνείδηση, αλλά δυστυχώς είμαστε περιτριγυρισμένοι από πολιτισμένα όντα που φαντάζουν όλο και περισσότερο σαν ζώα που τρώγονται καθημερινά. Γνωρίζουν εκ των προτέρων τη μοίρα τους και προτιμούν να τη διαβούν υπηρετώντας κάποιο σκοπό που θα τους σώσει το βρομερό και ηλίθιο τομάρι τους.
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, την Κυριακή, 28 Οκτώβρη 2012, στις 00.30, χρησιμοποιήσαμε δύο απ’ τους εμπρηστικούς μας μηχανισμούς με βενζίνα και σαμποτάραμε μερικές μηχανές καταστροφής της Γης που βρίσκονταν επί της συμβολής της οδού Μπαρτολομέ Μίτρε και της λεωφόρου Κάστρο Μπάρρος στην περιοχή του Αλμάργο στο Μπουένος Άιρες. Στη γειτονιά Νουνιές πυρπολήθηκαν επίσης οχήματα πολυτελείας· εδώ είμαστε λοιπόν, φέρνοντας τον πόλεμο εκεί που καβατζώνονται οι μπουρζουάδες.
Ένα συνένοχο χαιρετισμό στους αναρχικούς αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου και σε όσους κι όσες συνεχίζουν να εφορμούν και να συνωμοτούν στους δρόμους όλου του κόσμου.