Το απομεσήμερο της 12ης Φλεβάρη ομάδα συντρόφων επιχείρησε να καταλάβει το παλιό αρχοντικό Can Garcini στη γειτονιά της Όρτα στην πόλη της Βαρκελώνης.
Το εν λόγω κτίσμα του 1796, που μέχρι πρότινος ήταν «πολιτιστική κληρονομιά» της πόλης, αποχαρακτηρίστηκε ως τέτοια απ’ τις δημοτικές αρχές και πωλήθηκε στη μεσιτική εταιρεία Nuñez y Navarro, η οποία σχεδιάζει την κατεδάφισή του και την καταστροφή του πράσινου χώρου που το περιβάλλει. Από τη διαδικασία αποχαρακτηρισμού και αγοραπωλησίας δεν έλειψαν και εξόφθαλμες παρατυπίες των δημοκρατικών αρχών απέναντι στους ίδιους τους νόμους τους. Προκειμένου να προχωρήσει το μεσιτικό νταλαβέρι, παραποιήθηκαν τα ιστορικά στοιχεία, και το εγκαταλειμμένο αρχοντικό εμφανίστηκε πλέον στους καταλόγους της πόλης κατά περίπου 100 χρόνια νεότερο, ώστε να μην εμπίπτει στη νομοθεσία περί διατηρητέων αρχιτεκτονημάτων. Ήδη ένα τμήμα του σπιτιού έχει κατεδαφιστεί.
Σε απάντηση λοιπόν στο κάλεσμα για έναν Μαύρο Φλεβάρη, σε αλληλεγγύη προς τους συντρόφους στην Ελλάδα, αλλά και προς απελευθερωμένους χώρους και αναρχικούς κρατουμένους ανά τον κόσμο, και προκειμένου να αποτραπεί η επαπειλούμενη κατεδάφιση, οργανώθηκε μια δράση με στόχο την κατάληψη του Can Garcini και την πρακτική μετατροπή του σε χώρο ελευθερίας.
Ωστόσο, με το που ξεκίνησαν οι σύντροφοι μοίρασμα κειμένων αντιπληροφόρησης και σχετική αφισοκόλληση, αντιλήφθηκαν πως αστυνομικές δυνάμεις είχαν κυκλώσει τη γειτονιά – ύστερα από σχετικό ραπόρτο «αστυνομικού που βρισκόταν εκτός υπηρεσίας κι είχε ενημερώσει το τοπικό αστυνομικό τμήμα για τα καθέκαστα». Βέβαια, η παρουσία ασφαλιτών στην περιοχή ήταν πρόδηλη σχεδόν από την πρώτη στιγμή, ενώ ρόλο στην κινητοποίηση των μπάτσων έπαιξε επίσης η ρουφιανιά αντιπροσώπου του εθνικιστικού κόμματος Σύγκλιση και Ένωση (CiU) στην ένωση κατοίκων.
Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος της γειτονιάς στην πλειονότητά του επικρότησε την ενέργεια, ή τουλάχιστον δεν την απονομιμοποίησε, κατανοώντας το πρόταγμα για την αυτοδιαχείριση του παλιού αρχοντικού.
Οι καταληψίες κάλεσαν αλληλέγγυους να υποστηρίξουν τη δράση. Δεδομένου όμως του μεγέθους της κατασταλτικής επιχείρησης, αποφάσισαν να αποχωρήσουν απ’ το Can Garcini, καταθέτοντας αυτήν τη δράση ως διεκδικητική ενέργεια ενάντια στην κανονική ροή του συστήματος.
Από τα τριάντα άτομα που βρέθηκαν συγκεντρωμένα μπροστά στο αρχοντικό, δεν συνελήφθη κανείς. Όπως σημειώνουν κι οι ίδιοι:
Για έναν Μαύρο Φλεβάρη, για τη ριζική και ολοκληρωτική καταστροφή όλων όσων μας έχουν επιβληθεί.
Εδώ, και σ’ όλο τον κόσμο, αντεπίθεση!