Στις 12 Ιούνη 2013 η γειτονιά του Σέις ντε Μάιου πάγωσε στην είδηση του θανάτου του Μούσσου Μπόρζες [Musso Borges], ενός μαύρου νεολαίου 15 ετών από το Πράσινο Ακρωτήρι.
Αιτία του θανάτου ήταν ένα χτύπημα στο κεφάλι. Σύμφωνα με τους συγγενείς, ένα μήνα πριν ο Μούσσου είχε προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα της Ρεμπολέιρα, όπου βασανίστηκε από τους μπάτσους. Όταν γύρισε στο σπίτι, παραπονιόταν για έναν οξύ πόνο στο κεφάλι και είπε στην οικογένειά του ότι οι μπάτσοι τον είχαν βασανίσει. Από εκεί μεταφέρθηκε στα επείγοντα του νοσοκομείου της Σάντα Μαρία. Παρέμεινε σε νοσηλεία για μερικές μέρες και στη συνέχεια τον έστειλαν πίσω στο σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, οι πόνοι δεν σταμάτησαν. Το παιδί συνέχισε να παραπονιέται για την κεφαλαλγία και μεταφέρθηκε εκ νέου για νοσηλεία, αυτήν τη φορά στο νοσοκομείο της Αμαδόρα-Σίντρα. Παρέμεινε εκεί μερικές μέρες ακόμα, ώσπου την 12η Ιούνη εξέπνευσε λόγω του χτυπήματος που του προκάλεσε ρήξη εγκεφαλικής φλέβας.
Πριν από περίπου 8 χρόνια, στην ίδια γειτονιά, ο 15χρονος Τετί έχασε τη ζωή του με όμοιο τρόπο. Ο αριθμός των φτωχών και μαύρων νεολαίων που δολοφονήθηκαν από την πορτουγκέζικη αστυνομία έχει φτάσει τα 15 άτομα, χωρίς ποτέ να έχει καταδικαστεί κάποιος από τους μπάτσους φονιάδες.
Πρόσφατα, ο μπάτσος που δολοφόνησε το 2009 τον 14χρονο μαύρο Έλσον Σάνσες «Κουκού» [Élson Sanches “Kuku”], απαλλάχτηκε από την κατηγορία της εξ αμελείας ανθρωποκτονίας. Σύμφωνα με τους ιατροδικαστές, ο «Κουκού» δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι από απόσταση 15 εκατοστών, γεγονός που σ’ εμάς, όπως και σε κάθε λογικό άνθρωπο, δεν αφήνει αμφιβολίες ότι πρόκειται για εκτέλεση. Η αθώωση αυτή έδωσε ακόμη ένα ελευθέρας στην αστυνομία ώστε να δολοφονεί ατιμώρητα –και με τη βούλα της πορτογαλικής κοινωνίας– μαύρους νεολαίους και άλλους φτωχούς.
Η αστυνομική βιαιότητα είναι η πλέον κατάδηλη μορφή βίας την οποία έχει εξαπολύσει η πορτουγκέζικη κυβέρνηση εναντίον της μαύρης κοινότητας, και που εναρμονίζεται με το θεσμοθετημένο ρατσισμό και την εργασιακή τρομοκρατία. Οι θάνατοι είναι οι πιο ακραίες περιπτώσεις μιας αστυνομικής βίας που ασκείται καθημερινά στις γειτονιές μας. Μιας και οι μπάτσοι κάνουν ό,τι τους γουστάρει στις γειτονιές μας, προκαλώντας ανασφάλεια αντί για ασφάλεια, και αφού ποτέ δεν τους αποδίδονται ευθύνες για οτιδήποτε κι αν κάνουν, αποτελεί υπόθεση της ίδιας μας της κοινότητας η αυτοοργάνωση και η δημιουργία των συνθηκών αυτών που θα μας επιτρέψουν να αμυνθούμε στην αστυνομική κτηνωδία και σε λοιπούς τραμπουκισμούς.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη!
Σημ.: Η Αμαδόρα είναι πόλη εντός της περιφέρειας της Λισαβόνας με τη μεγαλύτερη μαύρη κοινότητα στην Πορτογαλία και, ταυτόχρονα, με ένα μακρύ ιστορικό περιστατικών αστυνομικής βίας, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών.