ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!
Όσα μας περιτριγυρίζουνε είναι ασφυκτικά, κι όποιος έχει αίμα της προκοπής που να βράζει στις φλέβες του αντί για απόπλυμα δε θα μπορούσε να πει τ’ αντίθετο.
Η δημοκρατία την οποία κουμαντάρει η δήμιος Κριστίνα Κίρχνερ, άλλοτε μεταμφιεσμένη σε προοδευτική και προστάτιδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρχίζει να δείχνει την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος.
Έτσι, ο διορισμός του Αλεχάντρο Γκρανάδος στη θέση του νέου υπουργού Ασφαλείας, με τη στήριξη του ναρκεμπόρου Ντάνιελ Σκιόλι [κυβερνήτη του Μπουένος Άιρες], αποκαλύπτει αυτό που πολλοί ήδη γνωρίζαμε, ότι δηλαδή η δημοκρατία φυλακίζει, βασανίζει, καταδιώκει και δολοφονεί, κι ότι σ’ αυτό της το έργο δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει απ’ οποιοδήποτε άλλο πολιτικό καθεστώς.
Θα συμφωνήσουμε με τα λεγόμενα του Γκρανάδος, ότι δηλαδή είμαστε σε πόλεμο, κι ότι είναι ή αυτοί ή εμείς… Δε μασάμε από τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά εμβαθύνουμε στον αγώνα που προωθούμε ενάντια σε κάθε τύπο καταπίεσης του ατόμου ή των ελεύθερων κοινοτήτων.
Τα εκατομμύρια που επενδύονται στον τομέα της ασφαλείας, είτε μέσω του συστήματος της βιομετρικής ταυτοποίησης είτε μέσω των χιλιάδων καμερών επιτήρησης, ή ακόμη μέσω των δουλικών χωροφυλάκων που καμώνονται τους νταβάδες και τιμωρούς στις γειτονιές της περιφέρειας του Μπουένος Άιρες, δε μας σταματάνε κι ούτε πρόκειται να μας αποθαρρύνουνε.
Ανάμεσα στα όσα συνθέτουν το περίπλοκο σύμπλεγμα του εχθρού που αντιπαλεύουμε, θεωρούμε ότι η δικαιοσύνη αποτελεί θεμελιώδες υποστύλωμα, έναν αναντικατάστατο βαστάζο της διαχείρισης της μιζέριας.
Απ’ τους επιχειρηματίες και τους πολιτικούς που εισηγούνται και καθιερώνουν τους νόμους, στους δικαστές, τους δικηγόρους και τους μπάτσους που τους εφαρμόζουν, μέχρι μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας η οποία, είτε επικροτώντας αυτά τα μέτρα είτε επιδεικνύοντας την κατάπτυστη αδιαφορία της, καθίσταται από κάθε άποψη συνεργός τους.
Αυτή την περίοδο τα μίντια πλασάρουν το θέμα της μείωσης του κατώτατου ορίου ηλικίας άσκησης ποινικών διώξεων [στα 14 χρόνια], επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να νομοθετήσουν και να νομιμοποιήσουν αυτό που ούτως ή άλλως αποτελεί μια πραγματικότητα: την καταδίκη παιδιών σε εγκλεισμό, βιασμό, κακοποιήσεις και θάνατο εντός των στρατοπέδων συγκέντρωσης της δημοκρατίας, τις αποκαλούμενες φυλακές.
Χωρίς αμφιβολία, στο κοντινό μέλλον θα δούμε όλο και περισσότερους δικαστές να επιβάλουν χρόνια και χρόνια κάθειρξης επί της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων, ακόμα κι αν στέκουν μακριά από τις αξίες και τα ιδανικά μας, ή ακόμα κι αν δεν μπορούν ή δε θέλουν να ξεφύγουν από τις ράγες του βλακώδους καταναλωτισμού, τουλάχιστον δε σκύβουνε παθητικά το σβέρκο μπρος στο μαστίγιο του αφέντη.
Σε αυτό το πλαίσιο, και θεωρώντας ότι η ενέργειά μας αποτελεί μία ακόμη συνεισφορά στον πόλεμο που εξαπολύουμε ενάντια σε κάθε επιβεβλημένη εξουσία, κατά τις 2 τα ξημερώματα της Δευτέρας, 16 Σεπτέμβρη, επιτεθήκαμε εναντίον της ‘Σχολής Δικαστικών Λειτουργών του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου της Δικαστικής Εξουσίας του Έθνους’ επί της οδού Παρανά 386, λίγα μέτρα παραδίπλα απ’ τη λεωφόρο Κορριέντες, εκεί όπου οι ακέφαλοι κάτοικοι της ζώνης του λιμανιού πάνε από το μπαρ στο θέατρο, από το σινεμά στο πορνείο, από την παραίτηση στη δειλία. Μερικά τετράγωνα από ’κεί όπου οι τουρίστες φωτογραφίζονται με φόντο τον οβελίσκο κι αγοράζουνε όμορφες καρτ ποστάλ της ‘Ευρώπης της Νοτίου Αμερικής’…
Για να γίνουμε συγκεκριμένοι, τοποθετήσαμε στην είσοδο του ήδη τσεκαρισμένου στόχου έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό αποτελούμενο από ένα πλαστικό μπουκάλι γεμάτο με ενάμισι λίτρο βενζίνας, και κολλημένους στο πλάι έξι κυλίνδρους, περίπου δέκα εκατοστών έκαστος, παραγεμισμένους με μπαρούτι κι ερμητικά ταπαρισμένους. Ο μηχανισμός πυροδότησης αποτελούνταν από δυο στικάκια, που ενόσω καίγονταν προς τα κάτω κατέληγαν σε δυο ενωμένα φιτίλια, τα οποία με τη σειρά τους πυροδότησαν μια ζώνη με σπίρτα τυλιγμένη στο εξωτερικό μέρος του μπουκαλιού, προκαλώντας αρχικά τη φωτιά και κατόπιν την έκρηξη.
Τα αποτελέσματα, όσο κι αν ο Τύπος τα έκανε γαργάρα, είναι εύκολο να διαπιστωθούν ιδίοις όμμασι απ’ όποιον θέλει να περάσει από το σημείο.
Αν διηγούμαστε πώς κατασκευάσαμε την μπόμπα μας, το κάνουμε για να καταδείξουμε ότι δε χρειάζονται εξωτικά υλικά ή περίπλοκες τεχνικές για να πραγματωθούν τέτοιου τύπου επιθέσεις.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως δεν πρέπει να μεριμνούμε για την τελειοποίηση των τεχνικών και την απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων για την παρασκευή και το χειρισμό των διάφορων εκρηκτικών κι εμπρηστικών υλών. Οι σχετικές πληροφορίες είναι προσβάσιμες σε όποιον θέλει να το ψάξει, κι η επινοητικότητα είναι που συμπληρώνει τη δουλειά. Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τα της κατασκευής ενός απλού εκρηκτικού/εμπρηστικού μηχανισμού, γιατί θέλουμε να τσιγκλήσουμε όσους υιοθετούν μεν μια συγκρουσιακή στάση στο λόγο τους, μα στην πράξη δεν κάνουν πολλά παραπάνω απ’ όσα κάνει ο πασαένας.
Είπαμε, οι πληροφορίες υπάρχουν. Αν δε δρα κανείς είναι γιατί δε θέλει, τελεία και παύλα.
Από την άλλη, την ανάληψη ευθύνης για αυτήν τη βομβιστική επίθεση δεν τη βλέπουμε ως κάτι το ξέχωρο απ’ το αναρχικό μας πράττειν και αισθάνεσθαι, αλλά αντίθετα ως μία του ακόμη έκφραση, μιας και αναρχικές ενέργειες (εννοείται παράνομες) πραγματοποιούνται καθημερινά χωρίς να συνοδεύονται απαραίτητα από προκήρυξη, για διάφορους λόγους – έγκειται σε κάθε ομάδα ή ατομικότητα να τις αναλύσει και να βγάλει τα συμπεράσματά της. Όπως λοιπόν έχει ειπωθεί ήδη κάμποσες φορές, η σιωπή δεν υπονοεί την αδράνεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο, και δεδομένης της ανάλυσής μας, κρίνουμε αναγκαίο να επικοινωνήσουμε αυτή την άμεση δράση.
Επίσης, πιστεύουμε στην ποιότητα κι όχι στην ποσότητα, αφού ένας φρενήρης ρυθμός επιθέσεων δεν κατορθώνει να καλύψει την ένδεια αναστοχασμού, εμβάθυνσης των προταγμάτων ή του όποιου διάλογου μπορεί να ανοίξει, γεγονός που μας οδηγεί στη διατύπωση μιας κριτικής την οποία θα θέλαμε να μοιραστούμε με σεβασμό. Αναφερόμαστε εν προκειμένω στο εγχείρημα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (FAI/FRI). Με τις εκτιμήσεις μας θέλουμε να συνεισφέρουμε μία προοπτική που ίσως βοηθήσει στην καταπολέμηση της παράλυσης και των επαναλαμβανόμενων κοινοτοπιών, προωθώντας ένα σοβαρό διάλογο ανάμεσα σε όσους το κρίνουν απαραίτητο.
Δεκάδες είναι οι πυρήνες και ομάδες που μορφοποιούν τη FAI/FRI ανά τον κόσμο αυτήν τη στιγμή, σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που γεννήθηκε αυτή η πρόταση ως απάντηση στις ατιμίες της Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας, η οποία και έλαβε ξανά ώθηση χάρη στα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Πηγαίνουμε πέρα από το ετυμολογικό θέμα των όρων, οι οποίοι μας κάθονται ολίγον τι απωθητικοί (ομοσπονδία, μέτωπο), θεωρώντας πως αυτό είναι ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας γιατί, όπως λένε και τα ίδια τα συντρόφια της ΣΠΦ, «Φυσικά δεν είμαστε κολλημένοι με τις λέξεις. Η διεθνής επικοινωνία μάς φέρνει νέες μορφές και πιθανότητες αγώνα, που ίσως χρειάζονται νέες λέξεις για να εκφραστούν». Θέλουμε λοιπόν να θίξουμε την ελλιπή ζύμωση που κυρίως υπερκαλύπτει αυτό το οποίο θα έπρεπε να είναι ο συντονισμός της FAI/FRI.
Εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις, δεν έχουν βγει πολλές αναλήψεις ευθύνης που να ανοίγουν ένα διάλογο, κι ακόμα λιγότερες είναι αυτές που έλαβαν κάποια απάντηση, απ’ όσο γνωρίζουμε εμείς. Ούτε είδαμε καμπάνιες επιθέσεων εναντίον ενός συγκεκριμένου στόχου σε διάφορες γεωγραφικές ζώνες, ενώ δυστυχώς η πλειονότητα των προκηρύξεων αναλώνονται σε φανφάρες και στην αυτοαναφορικότητα, και δε φαίνεται να απασχολεί και πολύ αν είναι αποτελεσματικό το να υπογράφει κανείς με το τάδε ή το δείνα ακρωνύμιο.
Το ότι είμαστε αναρχικοί δεν πάει να πει ότι πρέπει να παραμερίσουμε τη στρατηγική, την τόλμη, την προνοητικότητα, την ικανότητα να βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από τον εχθρό. Ιστορικά, η έλλειψη μιας κοινής υπογραφής δεν κατέστησε αδύνατο το συντονισμό και το διάλογο ανάμεσα σε αναρχικούς από διάφορους τόπους, κι έτσι διερωτόμαστε μήπως με το να τροφοδοτούμε ένα φανταστικό Διεθνές Μέτωπο καταλήγουμε να παρασυρόμαστε για άλλη μια φορά από τη θεαματικότητα, αντί να μας χαρακτηρίζει η σοβαρότητα και η συνεκτικότητα.
Στόχος μας είναι να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μη φαντασιωνόμαστε. Σίγουρα υπάρχουν ομάδες που έρχονται σε συντονισμό και χτυπάνε εύστοχα, αλλά πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις όπου φαίνεται πως το μόνο που ενώνει τις ομάδες αυτές είναι η τζίφρα της FAI/FRI.
Λαμβάνουμε υπόψη μας πάντοτε αυτά τα ζητήματα, ψάχνοντας τρόπους να συνεχίσουμε τον πόλεμό μας, όχι από μια θέση φόβου ή μετάνοιας, αλλά από μια θέση εξέλιξης και διαύγειας… Μπορεί η μοίρα κάθε αναρχικού να είναι η φυλακή ή το νεκροταφείο, κι ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πότε θα ’ρθει αυτή η ώρα, λογαριάζουμε να την καθυστερήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Τούτο δε γίνεται από μιαν οπτική επιβίωσης ή βολέματος, αλλά γιατί μας χαροποιεί να μπορούμε να χτυπάμε, να εφορμούμε, να συνωμοτούμε, να πυρπολούμε, χωρίς ν’ αποζητάμε άλλους μάρτυρες, ούτε και το σκύλεμά τους. Όπως έλεγαν και κάποια συντρόφια που, αν και προέρχονται από άλλη τάση, εκτιμούμε την αφοσίωση και το κουράγιο τους: θέλουμε την πραγμάτωση του οργίου των ονείρων, εδώ και τώρα.
Δε θα θέλαμε να πούμε παραπάνω για την ώρα. Θα δούμε τι θα παίξει μετά απ’ αυτές τις αράδες, που γράφονται με σεβασμό και αναγνώριση απέναντι σ’ όσους βγαίνουν να τις παίξουν με τον εχθρό, και δεν επαφίενται στην ασφάλεια της πούρας θεωρίας.
Με την ευκαιρία, θέλουμε να στείλουμε την αγάπη μας στα συντρόφια που αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν στην Ουρουγουάη, που τώρα βρίσκονται εκτός των τειχών, ωστόσο τους βαραίνουν μέτρα καταδίωξης και εκφοβισμού.
Ενεργή αλληλεγγύη στον Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, αιχμάλωτο στην Ισπανία, στον Μάρκο Καμένις, έγκλειστο στην Ελβετία, στους Νικόλα Γκάι και Αλφρέντο Κόσπιτο, κρατουμένους στην Ιταλία, ενεργή αλληλεγγύη στους Χανς Νιεμέγερ, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Μαρσέλο Βιγιαρροέλ, Χουάν Αλίστε, φυλακισμένους στη Χιλή, στα έγκλειστα αδέρφια στην Ελλάδα, και σε όλους τους αξιοπρεπείς κρατουμένους στ’ αργεντίνικα κελιά.
Όλη μας τη δύναμη και αγάπη στη Φελίσιτυ Ράιντερ και στον Ντιέγο Ρίος: μακάρι να φτάσουν αυτές οι αράδες κοντά σας, για να γνωρίζετε ότι δεν είστε μόνοι παρά την δύσκολη κατάσταση στην οποία φανταζόμαστε πως βρίσκεστε.
Χαιρετίζουμε τις ταραχές σε Βραζιλία, Κολομβία και Μεξικό!
Η συνωμοσία για την εκδίκηση δεν ανακόπτεται!