Κατά τη 1 το μεσημέρι του Σαββάτου, 16 Νοέμβρη 2013, περίπου 20 συντρόφια συγκεντρωθήκαμε έξω από την ισπανική πρεσβεία στο Σαντιάγο, για να απαιτήσουμε με πανό και φωνές την απελευθέρωση της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ.
Μόλις πριν κάνανε εξακρίβωση στοιχείων σε όλους κι όλες μας και μας έψαξαν τις τσάντες. Έξω από την πρεσβεία καιροφυλακτούσαν πληθώρα μπάτσων, σχεδόν τριπλάσιοι σε αριθμό από τον αλληλέγγυο κόσμο, με μια κλούβα, ένα τεθωρακισμένο τζιπ ρίψης δακρυγόνων, μια αύρα, καθώς και τρεις μηχανοκίνητες ομάδες μπάτσων. Όταν φεύγαμε από το σημείο, έφτασαν οι μονάδες καταστολής διαδηλώσεων για να μας πάρουν τα πανό, και κατόπιν εντολής έπεσαν καταπάνω μας προσάγοντας 14 άτομα, τα οποία αρχικά μεταφέρθηκαν στο 19ο αστυνομικό τμήμα και στη συνέχεια στο 33ο της γειτονιάς της Νουνιόα, γιατί εκεί «έχει κρατητήρια». Τρεις εκ των συντρόφων χτυπήθηκαν άσχημα, ενώ ένας ακόμη παρασύρθηκε από έναν μπάτσο που επέβαινε σε μηχανή, ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί σοβαρά. Στις 7 το απόγευμα όλα τα συντρόφια πλην ενός αφέθηκαν ελεύθερα αφού τους επιδόθηκε κλήση για παρακώλυση συγκοινωνιών. Όσον αφορά το σύντροφο που παρέμεινε κρατούμενος λόγω προηγούμενων υποθέσεων εις βάρος του, πέρασε από τα δικαστήρια την Κυριακή, αλλά δεν υπάρχει ακόμα ενημέρωση για την κατάστασή του, αν και το πιο πιθανό είναι ότι θα αφεθεί ελεύθερος.
Με όλο το νταβαντούρι που προκάλεσε η εξουσία και η δυσανάλογη καταστολή της, επιβεβαιώνεται ότι όλο δαύτο είναι ένα θέαμα, συν του ότι τους τσούζει η έκφραση της συνενοχής μας με τους συλληφθέντες στο δρόμο και το μποϊκοτάρισμα της μιντιακής μανιπουλάτσιας που θέλουν να μας επιβάλουν. Τους βγήκε ξινό όμως το έργο, γιατί το μόνο που κατάφεραν να κάνουν είναι να ενδυναμώσουν τους αδερφικούς μας δεσμούς.
Γιατί η αλληλεγγύη είναι στη φύση μας και εκφράζεται με χιλιάδες τρόπους. Γιατί η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και βρίσκεται στο δρόμο.
Αλληλεγγύη και λευτεριά στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ.