Την ώρα που φωτίζαμε μια κρύα και σκοτεινή νύχτα με τον εμπρησμό ενός σωρού σιδήρου, οι φλόγες που υψώθηκαν γίνονταν ορατές σ’ αρκετή απόσταση από το σημείο, και πέραν της χαράς που μας έδωσε, η δράση πραγματώθηκε για ν’ ασκηθεί πίεση μέσω οικοβανδαλισμού, που τ’ όνομά του ποτέ πριν δεν είχε ακουστεί στα πέριξ.
Την Πέμπτη, 20 Φλεβάρη 2014, στις αγροτικές παρυφές της κωμόπολης του Ποϊράζ στην ασιατική πλευρά της Ιστάνμπουλ, επιτεθήκαμε σ’ έναν εκσκαφέα που ’χε αφεθεί στην άκρη να πάρει έναν υπνάκο πριν στρωθεί στην ανασκαφή της φύσης, και γράψαμε με σπρέι τ’ αρχικά των «ELF-FAI/IRF» σε διάφορα σημεία τριγύρω. Αυτή η σκοτώστρα της φύσης αχρηστεύτηκε μ’ έναν απλό, αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό, που πυροδοτήθηκε με χρονοδιακόπτη, και το μήνυμα που θέλαμε να μεταδώσουμε έγινε σαφές: «Όσο εσείς τα χτίζετε, τόσο εμείς τα καίμε και τα καταστρέφουμε!»
Σημαντικότερα κίνητρά μας για την ενέργεια αυτήν ήτανε τα εξής:
Θέλαμε να τονίσουμε ότι η οριστική επίθεση ενάντια στη δικτατορία, η οποία νομιμοποιεί τον εαυτό της υλοποιώντας έργα οικοκτονίας όπως η «Τρίτη Γέφυρα του Βοσπόρου» και το «Κανάλι της Ιστάνμπουλ», θα πρέπει να εκδηλώνεται χωρίς να στηρίζεται άλλο σε φιλελεύθερα-πασιφιστικά στερεότυπα σαν τις «εκστρατείες ευαισθητοποίησης» και τη «δικαστική οδό». Τέτοια είδη οργανώσεων απλά προσπαθούν να καθυστερήσουν ό,τι είναι αναπόφευκτο, και να εμποδίσουν τη δικαιολογημένη οικοάμυνα να κερδίσει έδαφος έναντι της τρέχουσας οικολογικής καταστροφής. Στην προσπάθειά τους ν’ αποσπάσουν μια θετική γνωμοδότηση από το σύστημα δικαιοσύνης του κράτους, που στην πραγματικότητα είναι ο εργολάβος των οικοκτονιών, συντελούνε στην αποδυνάμωση της οργής, διοχετεύοντάς τη σε ψηφοφορίες ή δημοσκοπήσεις στα κοινωνικά μίντια.
Ο βιομηχανικός καπιταλιστικός πολιτισμός εξαπλώνεται με γέφυρες και διπλούς αυτοκινητοδρόμους πάνω στη Γη, διασφαλίζει την ύπαρξή του εντός δασών τα οποία τσιμεντώνει, λογαριάζοντας τη φύση μοναχά ως πηγή άντλησης πόρων, επεκτείνεται στενεύοντας καθημερινά τα περιθώρια της άγριας ζωής στ’ όνομα της κάλυψης του ενεργειακού ελλείμματος, και καθιστά εαυτόν κυρίαρχο. Για το λόγο αυτόν, τασσόμαστε εναντίον μιας κοινωνίας που θεωρεί πως η οικοδομική δραστηριότητα, η ανάπτυξη και η επέκταση είναι αρετή, αναλαμβάνουμε κάποια ευθύνη προκειμένου να εξαλειφθεί καθετί που εμπλέκεται σ’ αυτήν τη διαδικασία αυτοματοποίησης, και ως μέρος του παγκόσμιου αγώνα για τη συνολική απελευθέρωση επιλέγουμε να πραγματώσουμε αυτόν το σκοπό εφαρμόζοντας στην πράξη απλές εμπρηστικές μεθόδους, τεχνικές σαμποτάζ και άμεσης δράσης με δική μας πρωτοβουλία.
Αφιερώνουμε αυτήν τη νύχτα, όπου τυλίχτηκαν στις φλόγες κάστρα της κυριαρχίας, σε συντρόφους που έχουν πέσει στον αγώνα, είναι έγκλειστοι ή φυγάδες.
Στον Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ Σεγκέλ, που δολοφονήθηκε από ένα φρουρό ασφαλείας στη διάρκεια πραγματοποίησης ληστείας τράπεζας στο Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής, την 11η Δεκέμβρη 2013· στους Αλφόνσο Αλβιάλ και Έρμες Γκονσάλες, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν κείνη τη μέρα· και στην Ταμάρα Σολ Φαρίας Βεργάρα, η οποία συνελήφθη κατηγορούμενη απ’ τη χιλιανή δημοκρατία ότι πυροβόλησε ένα φρουρό ασφαλείας την 21η Γενάρη 2014.
Στους Αλί Ισμαΐλ Κορκμάζ, Ετέμ Σαρισουλούκ, Αμπντουλάχ Κομέρτ, Μεντενί Γιλντιρίμ, Μεχμέτ Αϊβαλίτας και Αχμέτ Ατακάν, οι οποίοι δολοφονήθηκαν απ’ το τουρκικό κράτος, καθώς και στον Μπερκίν Ελβάν (ένα 16χρονο αγόρι), ο οποίος χτυπήθηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι από κάνιστρο δακρυγόνου, εν μέσω των ταραχών για το πάρκο Γκεζί που ξέσπασαν το καλοκαίρι του 2013, και παραμένει σε μονάδα εντατικής θεραπείας από τις 15 Ιούνη 2013.
Στον Χανς Νιεμέγερ, ο οποίος βρίσκεται πίσω απ’ τα σίδερα απ’ τις 30 Νοέμβρη 2011, οπότε και κατηγορήθηκε για βομβιστική επίθεση σε τράπεζα στη Χιλή.
Σε όλους τους αγωνιστές του «NO TAV», που μάχονται σχεδόν επί εικοσαετία στα βουνά της βορειοδυτικής Ιταλίας, και στους Νίκκο, Κλάουντιο, Κιάρα και Ματτία, που συνελήφθησαν ως πολέμιοι της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας (TAV).
Στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, που συνελήφθησαν για εμπρηστική επίθεση στον καθεδρικό ναό Ελ Πιλάρ στη Θαραγόθα, και σ’ όλες τις κινήσεις άμεσης δράσης ενάντια στην ανερχόμενη Εκκλησία στην Ισπανία.
Στις Φάλλον Πουασσόν, Αμελί Πιγιέρστ και στον Κάρλος Λόπες Μαρίν, που πιάστηκαν για επίθεση κατά του υπουργείου Επικοινωνιών και Μεταφορών και μιας αντιπροσωπείας της αυτοκινητοβιομηχανίας Nissan στο Μεξικό στις 5 του Γενάρη.
Στον Ίλια Ρομανόφ, ο οποίος στις 26 Οκτώβρη 2013 τραυματίστηκε από χειροβομβίδα όταν αυτή εξερράγη στα χέρια του και συνελήφθη ως ύποπτος επίθεσης σε αξιωματούχους της αστυνομίας.
Στους αιχμάλωτους αναρχικούς και αντάρτες για τις υποθέσεις της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα, του Βελβεντού Κοζάνης στην Ελλάδα, καθώς και σ’ άλλους κρατουμένους ανά τον κόσμο.
Σε εξεγερμένους, αναρχικούς και μαύρα μπλοκ που συμμετέχουν ενεργά σε κοινωνικές εκρήξεις (σε Αίγυπτο, Βραζιλία, Ουκρανία, Βοσνία κι άλλα μέρη του κόσμου), και σ’ όσους φωνάζουνε συνθήματα για «εξέγερση, ανατροπή, αναρχία», συγκρούονται με μπάτσους κι επιτίθενται στους θεσμούς της εκμετάλλευσης στους δρόμους της Ιστάνμπουλ, της Σμύρνης και της Άγκυρας.
Στον οικοπολεμιστή Μάρκο Καμένις, φυλακισμένο στην Ελβετία για περισσότερα από 21 χρόνια.
Στέλνουμε την αλληλεγγύη, την αγάπη και τη λύσσα μας προς όλους τους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας που κατέστρωσαν άτυπες εφόδους και συνωμοσίες σε όλο τον κόσμο, προς το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο, τις Ατομικότητες που Τείνουν προς την Αγριότητα (ITS), όλους τους πυρήνες του Σχεδίου Φοίνικας, όλους τους πυρήνες του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης (ELF) και του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων (ALF), όλους τους μοναχικούς λύκους που τριγυρνάνε στης νύχτας το σκοτάδι, και όλους τους επαναστατημένους συντρόφους των οποίων τα ονόματα ξεχνάμε αυτή την ώρα που γράφουμε τούτα τα λόγια.
ELF-FAI/IRF (Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης-Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο)