Μερικές μέρες προτού δικαστές και εισαγγελείς δικάσουν και αποφανθούν επί της ζωής των συντρόφων μας, φέρνοντας στο προσκήνιο ξανά το σκοτεινό και απεχθή λαβύρινθο παραδειγματικής τιμωρίας όσων κηρύσσουν τον πόλεμο και την αντεπίθεση ενάντια στην τάξη κράτους/Κεφαλαίου, κρίνουμε αναγκαίο να εκφράσουμε την αλληλεγγύη με τρόπο απτό, ώστε αυτοί οι δήμιοι-μισθοφόροι της λευτεριάς να νιώσουν το βάρος της ασταμάτητης επαναστατικής δράσης που ταυτίζεται με την ιστορία αγώνα και συνέπειας των συντρόφων που κατηγορούνται για ληστεία σε τράπεζα και το θάνατο του αρχιμπάτσου Λουίς Μογιάνο το 2007.
Πέρασαν 6 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων η εξουσία και ο Τύπος, στο πλαίσιο των κατασταλτικών τους δυναμικών, βιαιοπράγησαν και τραμπούκισαν τους έγκλειστους συντρόφους και τους ανθρώπους του κοντινού τους περιβάλλοντος με εξωφρενικές τακτικές, που υπερβαίνουν ακόμα και την ίδια τη νομιμότητα που υπερασπίζονται. Κατά τη διάρκεια των διαφόρων σταδίων εξέλιξης αυτής της δίωξης και πολιτικής δίκης, οι Αρχές έδειξαν πως ο θάνατος του μπάτσου είναι το εύκολο επιχείρημα που χρησιμοποιούν αποζητώντας να σταματήσουν όσους κάνουν τη ζωή τους ενεργό απειλή ενάντια στην αδράνεια της παρούσας τάξης της κοινωνίας των πολιτών και της δημοκρατίας.
Εντασσόμενη στο πλαίσιο των Ημερών Διεθνιστικής Αλληλέγγυας Αγκιτάτσιας (14 με 25 Μάρτη), η επίθεσή μας φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα κάλεσμα σε όσους ξεπερνούν τη θεωρία μέσω της ανυποχώρητης χρήσης της εξεγερσιακής δράσης, έτσι ώστε οι πεποιθήσεις μας να πάνε μπροστά με τρόπο όμορφο και ασυγκράτητο, ενάντια στα φριχτά τείχη αυτής της φυλακής υψηλής ασφαλείας στην οποία επιδιώκουν να ξεκάνουν τη μαχητική στάση των συντρόφων μας.
Παρομοίως, παίρνουμε θέση μνημονεύοντας και φέρνοντας στο δρόμο τα ονόματα και τις ιδέες κι άλλων αιχμαλώτων συντρόφων κατά τη διάρκεια αυτού του κοινωνικού πολέμου στα εδάφη που ελέγχονται από το χιλιανό κράτος. Δεδομένου ότι έχουμε ευθύνη επαναστατική κι απέναντι στην ιστορία, η αλληλεγγύη μας συντρίβει επίσης σύνορα, γλώσσες και σημαίες, ενόσω προχωράμε αποφασισμένοι και με τη γροθιά ψηλά όταν πρόκειται να υπερασπιστούμε κάποιο έγκλειστο συντρόφι που βρίσκεται κάτω από το ζυγό άλλων κρατών, μιας και κατανοούμε πως ούτε ο συντονισμός των εξουσιαστών γνωρίζει σύνορα.
Έτσι λοιπόν αυτή η δίκη και τα παρεπόμενά της δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα απ’ όσους μάχονται κατά της εξουσίας, αλλά να αποτελέσει πηγή άντλησης εμπειριών και αναλύσεων. Ούτε βέβαια πιστεύουμε πως άλλες ιστορίες αγώνα πρέπει να ξεχαστούν· η μνήμη είναι ένα όπλο, γι’ αυτό και μνημονεύουμε επίσης τον Τζόννυ Καρικέο και τη Νόρμα Βεργάρα, που πέσανε νεκροί κάποιο μήνα Μάρτη.*
Τρεις μήνες μετά το χαμό του Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, έπειτα από απόπειρα απαλλοτρίωσης τράπεζας.
Μερικούς μήνες προτού συμπληρωθούν 5 χρόνια από το χαμό του Μαουρίσιο Μοράλες, υπερασπιζόμαστε τη ζωή αγώνα που οι σύντροφοι αποφάσισαν να κάνουν πράξη για να αντιπαλέψουν την εξουσία και τις δυναμικές της.
* Σ.τ.μ.: Η Νόρμα Βεργάρα Κάσερες, μέλος του Κινήματος Νεολαίας Λαουτάρο, δολοφονήθηκε σε ενέδρα μπάτσων στις 26 Μάρτη 1993 στο Σαντιάγο της Χιλής. Ο αναρχικός νεολαίος Τζόννυ Καρικέο ξεψύχησε στις 31 Μάρτη 2008, επίσης στο Σαντιάγο, δυο μέρες μετά τον άγριο βασανισμό του από μπάτσους. Σχετικές αναφορές εδώ.