«Έχεις νιώσει το ψιλόβροχο να πέφτει πάνω σου και απ’ τη μια στιγμή στην άλλη να γίνεται καταρρακτώδης μπόρα που σε κάνει ολότελα μούσκεμα;»
Έτσι πέσαμε, σαν μια καταρρακτώδη μπόρα μετά από εκείνη την ψιλή βροχούλα.
Τη νύχτα της 9ης Απρίλη του παρόντος έτους αφήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Ford, στη γωνία της λεωφόρου Σορ Χουάνα με την οδό Ρίβα Παλάσιο, μερικά τετράγωνα από το Δημοτικό Μέγαρο της Τλαλνεπάντλα, στην Πολιτεία του Μεξικού. Ως συνήθως, οι Αρχές απέκρυψαν το γεγονός.
Ενώ ήμασταν ήδη μακριά, ο μηχανισμός εξερράγη, τινάζοντας την πολιτισμένη νυχτερινή ειρήνη και παραβιάζοντας τη μονότονη σιωπή της πόλης. Ήταν εκείνη τη στιγμή που δικαιωθήκαμε για άλλη μια φορά ως νυχτερινοί θηρευτές, ως ατομικιστές που δεν αποδεχόμαστε τις συνθήκες και τη ζωή που μας επιβάλλει το τεχνολογικό σύστημα, αλλά ενεργούμε σύμφωνα με τις δικές μας συνθήκες και όρους, δίχως διαμεσολαβήσεις, ούτε περιορισμούς, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους υπόλοιπους.
Σκάσαμε τη βόμβα σε μια αντιπροσωπεία γιατί νιώθουμε απέχθεια για αυτά τα τόσο επιβλαβή, ρυπογόνα και χωροβόρα μέσα μεταφοράς όπως είναι τα αυτοκίνητα. Αυτά τα κινούμενα κομμάτια μετάλλου και πλαστικού αξίζουν να καούν ή να καταστραφούν, όπως ακριβώς αυτός ο πολιτισμός κι αυτό το σύστημα.
Δεν χωράει αμφιβολία πως τα αυτοκίνητα, τα κινητά τηλέφωνα, οι ηλεκτρικές συσκευές, οι οδικοί άξονες κ.τ.λ., αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τεχνοβιομηχανικής προόδου, αυτής της προόδου που περιορίζει και σπρώχνει στην τεχνητοποιημένη εξαφάνιση την άγρια φύση, γι’ αυτό και η επίθεσή μας.
Τα εκρηκτικά θα συνεχίσουν να σκάνε…
Δίχως να ενδιαφέρουν ζημιές ή τραυματίες…
Άγρια Αντίδραση
Γκρουπούσκουλο Νυχτερινός Θηρευτής