«Η ζωή είναι ένα ταξίδι μ’ αλεξίπτωτο, κι όχι αυτό που θα ’θελες να νομίζεις. Πάμε πέφτοντας, πέφτοντας από το ζενίθ στο ναδίρ μας, και κηλιδώνουμε με αίμα τον αγέρα για να δηλητηριαστούν αυτοί που θα ’ρθουν αύριο να τον εισπνεύσουν. Εντός σου, εκτός σου, θα πέσεις από το ζενίθ στο ναδίρ γιατί αυτός είναι ο προορισμός σου, ο θλιβερός προορισμός σου. Κι απ’ όσο πιο ψηλά πέφτεις, τόσο πιο σκληρή θα ’ναι η ανάκρουση, κι ακόμα πιο διαρκές το χάραγμα της θύμησής σου πάνω στην πέτρα. Ξεπηδήσαμε απ’ την κοιλιά της μάνας μας ή από την άκρη ενός άστρου, και πάμε πέφτοντας. Αχ, αλεξίπτωτό μου, το μοναδικό ευωδιαστό ρόδο της ατμόσφαιρας, το ρόδο του θανάτου, γκρεμισμένο ανάμεσα στ’ άστρα του θανάτου. Τ’ ακούσατε; Είναι ο καταραμένος κρότος των σφραγισμένων στέρνων. Άνοιξε την πόρτα της ψυχής σου και βγες έξω ν’ ανασάνεις. Μπορείς ν’ ανοίξεις μ’ έναν ψίθυρο την πόρτα που έκλεισε ο κυκλώνας». [Βισέντε Ουϊδόμπρο, Altazor]
Τρίτη 9 Ιούνη, σύμφωνα με ένα από τα τόσα ημερολόγια της κυριαρχίας. Οι αντιφατικοί μας καρποί φέρουν ρολόγια που δείχνουν πως θέλει ένα δεκάλεπτο ακόμα για να πάει δύο τα ξημερώματα. Έχει κρύο τσουχτερό, αλλά πηγαίνουμε καλά εξοπλισμένοι. Περπατάμε κάμποσα λεπτά για να εισχωρήσουμε στις παρυφές της βιομηχανικής ζώνης Λο Μπόσα στη συνοικία του Πουδαουέλ, μια περιοχή τσαλακωμένη από την ανεξέλεγκτη προέλαση του τεχνοβιομηχανικού συστήματος και την ενεργή συνέργεια ενός πληθυσμού υποταγμένου και κατευχαριστημένου με αυτό το καθεστώς μίσους και θανάτου. «Εκεί που σμίγουν τα νερά», οι αλλοτινές γόνιμες και πολύχρωμες γαίες γίνανε σήμερα χωματερή ανθρώπινων απορριμμάτων, ζόμπι καλοκουρδισμένων που πάνε το πρωί στη δουλειά από πολύ νωρίς. Ο αέρας ξεσκισμένος από εκατοντάδες αεροπλάνα που ατιμώρητα προσγειώνονται στην ασφάλτινη λωρίδα υψηλής αντοχής του διεθνούς αερολιμένα Αρτούρο Μερίνο Μπενίτες, το χώμα λερωμένο από τις φάμπρικες που ξεφυτρώνουν πιο γρήγορα κι από τα μανιτάρια των δασών της ζούγκλας Βαλβιδιάνα, το νερό «κακοποιημένο» από μία εκ των μεγαλύτερων μονάδων επεξεργασίας λυμάτων της Νοτίου Αμερικής.
Στο στόχαστρό μας είναι οι βιομηχανίες PROQUIMSA, σπισιστές πειραματιστές που βασανίζουν τ’ αδέρφια μας. Προμηθεύουν με αναλώσιμα τη χημική βιομηχανία στο πιο ευρύ φάσμα του παραγωγικού της τρόμου.
Σαμποτάραμε ένα από τα τόσα «ηλεκτρικά κιβώτια διανομής» που τροφοδοτούν αυτούς τους χώρους θανάτου. Με τη φωτιά ως στοιχείο καταστροφής και δύο εμπρηστικούς μηχανισμούς χημικής ενεργοποίησης, που φώτισαν λιγάκι τη νύχτα. Μπορεί να μην καταφέραμε τ’ αναμενόμενα αποτελέσματα, ωστόσο η ενέργεια αυτή μας χρησιμεύει σαν μάθημα για την ποιοτική βελτίωση των δράσεών μας ώστε κάθε φορά να χτυπάμε πιο δυνατά! Πιστεύαμε πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η πυρπόληση αυτών των καφάο θα προξενούσε γενικές διακοπές ηλεκτροδότησης στη φάμπρικα, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε, προκλήθηκαν μονάχα μικρές υλικές ζημιές – πρέπει να εμβαθύνουμε την έρευνα γύρω από το δίκτυο τροφοδοσίας και διανομής ηλεκτρισμού σε αυτές τις ζώνες, πιστεύουμε πως επηρεάσαμε μονάχα το τοπικό δίκτυο, που αντιστοιχεί στο σύστημα εξωτερικού φωτισμού της εταιρείας.
Τα πλάνα μας, οι επιθυμίες μας και τα μέσα που χρησιμοποιούμε εξελίσσονται στη ζούλα, δίχως όμως να πατάμε φρένο, ο αγώνας μας μέχρι θανάτου ενάντια σε αυτό το σύστημα κυριαρχίας δεν γνωρίζει από στρατηγικές παύσεις, πόσω μάλλον θεωρητικές αναθεωρήσεις.
Αυτόνομη δράση στην πιο διευρυμένη έννοια της τώρα!
Είμαστε ικανοί, έχουμε τα εργαλεία στη διάθεσή μας. Πληροφορίες, αγάπη, πεποίθηση! Όσο τ’ αδέρφια μας πεθαίνουν σε διαφόρων τύπων κλουβιά δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν μπορούμε να παραμείνουμε άπραγοι μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση.
Η δράση ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό είναι εδώ και τώρα. Η δράση ενάντια στους εχθρούς μας είναι εδώ και τώρα. Η δράση ενάντια στους υπερασπιστές και ψευτοκριτικούς της πατριαρχίας είναι κάτω απ’ τη μύτη μας. Να οξύνουμε τη σύγκρουση, να ξεπεράσουμε τα αρνητικά μας εγώ!
Τόσο ο «Μήνας για τη Γη» όσο και ο «Μαύρος Ιούνης» αποτελούν κομμάτι μιας εκ των τόσων προτάσεων συντονισμού κι αποτελεσματικής επίθεσης, και παρ’ ότι για μας εμπεριέχουν κάθε είδους αντιφάσεις-εντάσεις, μπορεί κανείς κάλλιστα να τις διαχειριστεί, να τις χωνέψει, να τις φτύσει, να τις καλοδεχτεί, να τις απορρίψει, να τις θωρακίσει, να τις ξεράσει, να τις χαρεί. Θεωρούμε πως είναι ένα εργαλείο διάχυσης συγκεκριμένων τακτικών-πρακτικών συζητήσεων και προθέσεων, θεωρητικών εμπλοκών και πιθανώς κάποιας σύνθεσης αυτών των εμπειριών. Συμμετέχουμε σε αυτό το κάλεσμα ως συμπληρωματικό κομμάτι της συνολικής μας οικοδόμησης μόνιμης έντασης. Ενάντια στην κοινωνία της κυριαρχίας!
Μαζί με τον Μαουρίσιο Μοράλες, τον Σπύρο Δραβίλα, τον Πελάο Άνγκρυ και τόσα συντρόφια νεκρά στο υλικό επίπεδο.
Θερμούς χαιρετισμούς σε όλα τα αιχμάλωτα αδέρφια ανά τον κόσμο, στις παράνομες/ους που είναι «στο φευγιό» από δω κι από κει, δύναμη στις καρδιές και στα σώματά τους!
Χαιρετισμούς στο Γκρουπούσκουλο Συμβούλιο του Ουεουετλατόγι της Άγριας Αντίδρασης
Ενάντια στον πολιτισμό! Για την υπεράσπιση όλων όσων έχουμε χάσει!
Ομάδα Καπιμπάρα
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI/FRI)