Λάβαμε στις 27/8:
Στις 3 του Σεπτέμβρη θα γίνει η εξέταση της παράτασης ή μη της προφυλάκισής μου καθώς συμπληρώνεται το εξάμηνο που βρίσκομαι στη φυλακή.
Ο απολογισμός μου μέχρι στιγμής είναι 5 απορρίψεις στο αίτημά μου για αποφυλάκιση. Η δικογραφία της υπόθεσης έχει κλείσει και μέσα σ’ αυτόν τον τεράστιο όγκο των σελίδων που την συνθέτουν δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εναντίον μου που να δικαιολογεί την κατηγορία της ένταξή μου στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.
Δε θέλω όμως να επικεντρωθώ σε νομικούς όρους γιατί οι νόμοι κόβονται και ράβονται στα μέτρα της εξουσίας. Έτσι η περίφημη τροπολογία Παρασκευόπουλου που κερδήθηκε μετά από την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων και υποτίθεται ότι θα καταργούσε την ποινικοποίηση των προσωπικών και συγγενικών σχέσεων παραμένει ανενεργή. Αυτό που έχει αξία να γίνει κατανοητό σε όλους μας είναι ότι η δίωξή μου είναι η προσθήκη ενός ακόμα βέλους στη φαρέτρα της κυριαρχίας. Η ποινικοποίηση των συγγενικών σχέσεων είναι η αρχή του φασισμού. Είναι η προσφιλής μέθοδος όλων των απολυταρχικών καθεστώτων που μαζί με τους πολιτικούς τους αντιπάλους στοχοποιούν και τις οικογένειές τους. Στα χρόνια μετά τον εμφύλιο και στη δικτατορία χιλιάδες οικογένειες πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν και εξοντώθηκαν.
Οι αντανακλάσεις του παρελθόντος στο σήμερα προλογίζουν την κυριαρχία του φόβου. Παράλληλα με την προφυλάκισή μου επειδή είμαι σύζυγος του πολιτικού κρατούμενου της ΣΠΦ Γεράσιμου Τσάκαλου η δικαστική εξουσία εγκαινίασε και νέους τόπους εξορίας.
Η Αθηνά Τσάκαλου (μητέρα των αιχμαλώτων της ΣΠΦ Χ.και Γ. Τσάκαλου) μετά την αποφυλάκισή της, βρίσκεται εξόριστη στο νησί της Σαλαμίνας, χωρίς το δικαίωμα να βγει έξω από τα όρια του νησιού, είτε για να δει τα παιδιά της, είτε για να κάνει ιατρικές εξετάσεις. Απέναντι σ’ αυτή τη φασιστική πρόκληση είναι απαραίτητο να καταστήσουμε σαφές, ότι για κάθε καινούργιο όπλο που χρησιμοποιούν για να μας καταστείλουν, φυλακίσουν, εξοντώσουν ηθικά και πολιτικά εμείς έχουμε τον τρόπο να το αφοπλίσουμε και να καταδείξουμε τις σκόπιμες μεθοδεύσεις τους , την υποκρισία τους καθώς και την υπέρβαση ακόμα και των δικών τους νόμων. Ό,τι μένει αναπάντητο προσμετράται ως δική τους νίκη.
«Το μισό μιας νίκης είναι η επιλογή του πεδίου μάχης. Το άλλο μισό είναι η επιλογή της κατάλληλης στιγμής».
Όμως υπάρχουν μάχες που δεν διαλέγουμε ούτε τον τόπο, ούτε τον χρόνο. Το ερώτημα σ’ αυτές τις στιγμές είναι αν θα πολεμήσουμε ή αν θα παραδοθούμε. Αν θα εγκαταλείψουμε την αξιοπρέπειά μας ή θα πάμε ενάντια στην εποχή μας με τον άνεμο να φυσάει κόντρα.
Από την πρώτη στιγμή της προφυλάκισής μου ως και σήμερα αγωνίζομαι να σπάσω τα δεσμά της αιχμαλωσίας.
Τώρα ήρθε η στιγμή να κάνω ένα βήμα παραπέρα.
Αν το συμβούλιο στις 3 του Σεπτέμβρη που θα εξετάσει την παράταση της προφυλάκισής μου για το εξάμηνο είναι αρνητικό, από την επόμενη μέρα ξεκινάω απεργία πείνας με αίτημα τον τερματισμό της εκδικητικής προφυλάκισής μου.
Γνωρίζω πως οι συγκυρίες είναι παράξενες, ξέρω πως οι συνθήκες αγώνα και οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε μια απεργία πείνας εν μέσω προεκλογικής περιόδου είναι δύσκολες. Όμως παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες δεν πρέπει να αφήσουμε το κράτος να επιβάλλει το φασισμό του και να φιμώσει κάθε φωνή αντίστασης. Είναι φανερό πως η εξουσία θέλει να τελειώνει μ’ αυτή την υπόθεση που δεν αντέχει ούτε στιγμή στο φως της αλήθειας.Μια υπόθεση με στημένα κατηγορητήρια και κατασκευασμένες «ενοχές».
Απέναντι στο τελεσίγραφο του κράτους δεν έχω την πολυτέλεια να μείνω αδρανής.
Η προφυλάκισή μου είναι μια καθαρή πράξη εκδίκησης και ηθικής εξόντωσης απέναντι στο σύντροφό μου Γ. Τσάκαλο. Δεν πρόκειται να τους κάνω τη χάρη. Δε θα σιωπήσω απέναντι στις κατασκευασμένες κατηγορίες τους, ούτε θα προδώσω τις αξίες της ελευθερίες, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Τους επιστρέφω λοιπόν την πρόκληση και παραμένω αμετακίνητη στις ιδέες μου και στις αξίες μου.
Ο αγώνας συνεχίζεται . Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
«Μη καταδέχεσαι να ρωτάς θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα!»
Υ.Γ. Χαιρετίζω κάθε πράξη αλληλεγγύης που έχει γίνει μέχρι στιγμής αναφορικά με την υπόθεση μου καθώς και τους συντρόφους και τους αναρχικούς που με στηρίζουν από την πρώτη στιγμή.
Εύη Στατήρη
Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού
Αύγουστος 2015