Λάβαμε στις 7 Σεπτέμβρη:
Η περιοχή της Χαλκιδικής, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει λεηλατηθεί από εξορύξεις και τις περιβαλλοντικές καταστροφές που αυτές έχουν επιφέρει, γνώρισε τη γέννηση κινημάτων αντίστασης που επιχείρησαν να σταματήσουν αυτά τα καταστρεπτικά έργα. Σήμερα, οι καπιταλιστικοί κολοσσοί, όπως η πολυεθνική el dorado gold, καταφτάνουν σε περιοχές που έχουν συνθλιβεί από τον καπιταλισμό, όπως η Ελλάδα, ιδιωτικοποιώντας εδάφη με σκοπό την εξαγωγή κέρδους και αδιαφορώντας για τις ζημιές που προκαλούν στους τοπικούς πληθυσμούς και στο περιβάλλον. Το κράτος στηρίζει τυφλά αυτό το έργο, δικαιολογώντας το ως μια οικονομική αναγκαιότητα και προστατεύει την καλή του λειτουργία επιστρατεύοντας όλη την κατασταλτική του μηχανή. Ταυτόχρονα, το παρουσιάζει ως μια λύση στο πρόβλημα της ανεργίας προσφέροντας θέσεις εργασίας σε εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής.
Εμείς δεν αναγνωρίζουμε αυτήν την καπιταλιστική λογική, του να πληρώνουν τα χρέη του κράτους και να δίνουν δουλειά σε ανθρώπους, καθιστώντας τους συνεργάτες στην καταστροφή και την αφαίμαξη της δικής τους γης. Αρνούμαστε την κρατική προπαγάνδα που θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή είναι η μοναδική δίοδος επιβίωσης σ’ αυτόν τον τόπο. Οι εργαζόμενοι της el dorado gold χρησιμοποιούνται, επιπλέον, ως αντιδραστική δύναμη πληρωμένοι και υποκινούμενοι από την εταιρία, για να οργανώνουν συγκεντρώσεις, αντισυγκεντρώσεις, αποκλεισμούς δρόμων και επιθέσεις δημιουργώντας, έτσι, ένα κλίμα εμφυλίου πολέμου ανάμεσα σε συνεργάτες στην καταστροφή και σε ανθρώπους που αντιστέκονται. Αυτό που μας ενδιαφέρει στον αγώνα των Σκουριών ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, είναι από την μια πλευρά η οργάνωση μέσα σε αυτοδιαχειριζόμενες συνελεύσεις και από την άλλη οι αδιαμεσολάβητες πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Μοιραζόμαστε την οριζοντιότητα των συνελεύσεων ορισμένων χωριών που συζητούν για δράσεις αντίστασης με σκοπό να σταματήσουν την μεταλλευτική δραστηριότητα και να διώξουν τους καπιταλιστές εισβολείς της ίδιας τους της γης.
Μια από αυτές τις στιγμές αντίστασης ήταν η πορεία των Σκουριών στις 23 Αυγούστου όπου χιλιάδες διαδηλωτές έκαναν πολύωρες προσπάθειες να προσεγγίσουν το εργοτάξιο που προστατευόταν από τα όργανα της τάξης. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με την σύλληψη 78 ατόμων που επέβαιναν σε ένα λεωφορείο που απομακρυνόταν από το βουνό. Έπειτα από αυτό, τέσσερις από εμάς βρεθήκαμε υπό καθεστώς κράτησης λόγω της άρνησής μας να δώσουμε τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα. Στο παρελθόν, ο αγώνας των Σκουριών χαρακτηρίστηκε από τη χρήση νέων πρακτικών καταστολής και ελέγχου, όπως η βίαιη λήψη DNA ή η απαγόρευση προσέγγισης του εργοταξίου σε απόσταση μικρότερη των τεσσάρων χιλιομέτρων. Η απόπειρα της αστυνομίας να λάβει τα αποτυπώματα από όλα τα άτομα που συνελήφθησαν αποτελεί μέρος αυτής της λογικής.
Η λήψη δαχτυλικών αποτυπωμάτων εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο που επιχειρεί έναν όλο και συνολικότερο έλεγχο της κοινωνίας. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η τεχνολογία, με την παραγωγή τελειοποιημένων καμερών επιτήρησης, τον έλεγχο των τηλεφώνων και των δικτύων τους και την καταγραφή κάθε ψηφιακής ροής. Ένα ακόμα στοιχείο ελέγχου είναι και η ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας και των ιδιωτικών φυλάκων (security) στους δρόμους.
Ο στόχος αυτών των μηχανισμών είναι να επιτηρούν, να ενοχοποιούν και να τιμωρούν όσους δεν σέβονται τους νόμους της καθεστηκυίας τάξης. Γι’ αυτόν το λόγο υπάρχει και η φυλακή, η οποία προστατεύει τους πλούσιους και τα συμφέροντά τους, καθώς και αυτά του κεφαλαίου εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας όσους αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι. Απόδειξη του ότι η φυλακή αποτελεί όπλο των πλουσίων είναι το γεγονός ότι η ελευθερία συχνά εξαγοράζεται στους δικαστικούς θεσμούς.
Εμείς δεν συνεργαζόμαστε με την πραγματοποίηση αυτού του ολοκληρωτικού σχεδίου, στο βαθμό που πολεμάμε τα συμφέροντα και την τάξη πραγμάτων που αυτά υπερασπίζονται. Γι’ αυτόν τον λόγο αρνηθήκαμε να δώσουμε τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα στο Α.Τ. Πολυγύρου.
Ως συνέπεια αυτού, το δικαστήριο Πολυγύρου, μας καταδίκασε τη Δευτέρα 24 Αυγούστου σε ποινή 17 μηνών με αναστολή με την κατηγορία της συμμετοχής σε βίαιη πορεία και της άρνησης να δώσουμε τα δαχτυλικά μας αποτυπώματα. Μη ικανοποιημένη, η αστυνομία Πολύγυρου έκανε αίτημα απέλασης και απαγόρευσης εισόδου σε ελληνικό έδαφος για οκτώ χρόνια λόγω επικινδυνότητας για την δημόσια ασφάλεια, κρατώντας μας μέχρι και σήμερα.
Ένα επιπλέον στοιχείο της κοινωνίας ελέγχου είναι τα σύνορα και ό,τι προκύπτει από αυτά όπως οι εθνικότητες, τα διαβατήρια και όλα τα σιχαμερά μέτρα όπως η απέλαση. Τα σύνορα επιτρέπουν την ενδυνάμωση της εθνικής υπερηφάνειας, η οποία έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει, στο όνομα της ενότητας, τις πιθανές συγκρούσεις που δημιουργούνται από το καπιταλιστικό σύστημα στο εσωτερικό ενός καθορισμένου εδάφους. Όλα αυτά παράγουν αυτό που ονομάζεται “το φαινόμενο της μετανάστευσης” , δηλαδή ο λόγος για τον οποίο άνδρες και γυναίκες βαφτίζονται παράνομοι και βρίσκονται εκτεθειμένοι σε φυλακίσεις και απελάσεις. Το κράτος υποκρίνεται με το να εκμεταλλεύεται τους μετανάστες για τις χειρότερες και πιο κακοπληρωμένες σκατοδουλειές όταν αυτό του είναι βολικό, για να τους κλείσει, στη συνέχεια, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης περιμένοντας κάποια απέλαση και έτσι, ταυτόχρονα, να εξυπηρετείται η κρατική προπαγάνδα και να εκτονώνεται το εθνικιστικό μίσος ενάντια στον κοινό εχθρό που ήρθε από έξω.
Εμείς, αντίθετα, πιστεύουμε ότι ο εχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Αισθανόμαστε τη σημασία των δεσμών που μπορούν να καλλιεργηθούν με τους τόπους στους οποίους ζούμε, δομώντας βαθιές ανθρώπινες σχέσεις και ριζώνοντας στο εκάστοτε περιβάλλον. Η σημασία αυτή δεν είναι συγκρίσιμη με αυτή των οποιωνδήποτε δεδομένων που γράφονται πάνω σε διαβατήρια και σε διάφορα έγγραφα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, αρνούμαστε την απέλασή μας.
Συνένοχοι με όσους αρνούνται τη λήψη δαχτυλικών αποτυπωμάτων και DNA.
Πολεμάμε την κοινωνική ειρήνη που μας επιβάλλουν.
Αλληλεγγύη με όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους.
31/08/2015
Errol, Andrea
(Οι δύο σύντροφοι αφέθηκαν ελεύθεροι την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου έπειτα από απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και με την εντολή να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός 30 ημερών.)
στα γαλλικά