Μετά τη μεταγωγή μου τον Νοέμβρη του 2015 από το Μποστάντελ στο Ζάξερρητ (του Ζάλετς) σε «μεταβατική πτέρυγα κλειστού τύπου», στις 10 Δεκέμβρη 2015 έγινε μια «συνεδρίαση μετάβασης» με τη διεύθυνση της φυλακής του Ζάξερρητ, την αρμόδια δικαστική υπηρεσία εκτέλεσης ποινών του καντονιού της Ζυρίχης και τον νόμιμο εκπρόσωπό μου, όπου αποφασίστηκαν και στη συνέχεια εγκρίθηκαν τα ακόλουθα «βήματα», που έχουν κιόλας εκπληρωθεί:
Ιανουάριος 2016 – εσωτερική μεταγωγή μου από τη «μεταβατική πτέρυγα κλειστού τύπου» σε «πτέρυγα ανοικτού τύπου»·
Φεβρουάριος 2016 – 2 έξοδοι, 5 ωρών η καθεμία, με τη συνοδεία σωφρονιστικού προσωπικού·
Μάρτιος 2016 – 2 έξοδοι, 5 ωρών η καθεμία, με τη συνοδεία «οικείου προσώπου που αναλαμβάνει πάσα ευθύνη»·
Απρίλιος 2016 – 2 έξοδοι, η μία 5ωρη και η άλλη 12ωρη, με τη συνοδεία «οικείου προσώπου που αναλαμβάνει πάσα ευθύνη»·
Μάιος 2016 – 2 έξοδοι, 12 ωρών η καθεμία, με τη συνοδεία «οικείου προσώπου που αναλαμβάνει πάσα ευθύνη»·
18 Μαΐου – νέα συνεδρίαση «εκτελεστικού συντονισμού».
Κατά τη συνεδρίαση αυτήν αποφασίστηκε (κι η γραπτή εντολή εκδόθηκε στα μέσα Ιούνη) να μου χορηγηθεί άδεια 12ωρης εξόδου τόσο για τον Ιούνη όσο και για τον Ιούλη, συν μία 24ωρη άδεια για ένα σαββατοκύριακο του Ιούνη και μία 36ωρη μες στον Ιούλη, καθώς και μία 24ωρη και μία 36ωρη άδεια μέσα στον Αύγουστο. Κατόπιν αυτών, ύστερα από άλλη μία «συνεδρίαση εκτελεστικού συντονισμού» που έχει προγραμματιστεί για τις αρχές Αυγούστου, αναμένεται ότι τον Σεπτέμβρη του 2016 (περίπου τρεις μήνες πριν το «προβλεπόμενο»…) θα μπορώ να ξεκινήσω κάποια «εξωτερική εργασία» επί ένα εξάμηνο (στη διάρκεια της μέρας θα δουλεύω έξω, τα βράδια/τις νύχτες θα μένω μέσα, τα περισσότερα σαββατοκύριακα θα ’μαι έξω με άδεια). Εξ όσων γνωρίζω, πρέπει να έχει ήδη εξασφαλιστεί η απαιτούμενη σύμβαση εργασίας (με καθεστώς τουλάχιστον 50% απασχόλησης) και μια θέση σε κοντινό κατάστημα κράτησης στην περιοχή της Ζυρίχης.
Στη συνέχεια, προβλέπεται να ακολουθήσουν μερικοί μήνες εξωτερικής δουλειάς και διαμονής (σε σπίτι της επιλογής μου) και η υφ’ όρων αποφυλάκισή μου το αργότερο κατά τις αρχές του 2018.
Οι δυνατότητές μου να διατηρώ πολιτικές/προσωπικές σχέσεις (ιδίως μέσα απ’ το γραπτό μου έργο) ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί δραστικά, κυρίως λόγω των συνεχών μεταγωγών μου και της συνεπαγόμενης αναδιοργάνωσης αυτού του έργου (φτου κι απ’ την αρχή κάθε φορά). Και τώρα, σε αυτό το μακρύ πέρασμα «ανάμεσα στο μέσα και στο έξω», αυτές οι δυνατότητες θα είναι ακόμα πιο περιορισμένες (και συχνά μηδαμινές…) ή απλά θα απορροφούνται αλλιώς, στη συναρπαστική όσο και απαιτητική προσπάθεια να ξαναφτιάξω, εκ του μηδενός, ό,τι έχει απομείνει απ’ την αλληλέγγυα ύπαρξή μου εκτός των τειχών σε αυτή την κοινωνία-φυλακή. Κι αυτές τις προσπάθειες θα χρειαστεί όλα τα άμεσα αλληλέγγυα συντρόφια και φιλικά μου πρόσωπα, όπως κι εγώ ο ίδιος να τις κάνουμε μέσα σε «περιθώρια ελευθερίας» που καμιά φορά είναι στενότερα και πιο μειωμένα και σίγουρα ακόμη πιο αστάθμητα απ’ ό,τι τα περιθώρια της «φυλακής-φυλακής».
Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν θα πρόκειται για προσωπική και/ή πολιτική αδιαφορία κι απόσυρση αλληλεγγύης αν δεν είμαι σε θέση τώρα, αλλά και στο μέλλον, να διατηρώ τον ίδιο όγκο αλληλογραφίας και γραπτών όπως μέχρι πρότινος.
Παρ’ όλα αυτά, μόλις διαμορφωθούν κομματάκι πιο «ελεύθερα περιθώρια» με την επερχόμενη περίοδο εξωτερικής εργασίας, η κατάσταση μπορεί να γίνει περισσότερο ευνοϊκή για την όλη ανασύνταξή μου κι επομένως και για τις επικοινωνίες μου.
Σε αναμονή άλλης μιας αλλαγής διεύθυνσης, θα γνωστοποιήσω σύντομα την έναρξη της εν λόγω περιόδου.
Πάντοτε αντιστεκόμενος, πάντοτε συνεισφέρων, πάντοτε αλληλέγγυος,
μάρκο καμένις, 26.06.2016, κάτεργο του Ζάξερρητ, Ζάλετς, Ελβετία