Η ανατομία μιας ταξικής τεχνο-φασιστικής δικογραφίας: Πολιτική δίωξη σε κάθε υποψία αντίστασης
Στις 2/10/15 μπάτσοι της κρατικής ασφάλειας και προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, τα στρατιωτάκια του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, με απαγάγουν έξω από το σπίτι μου. Με κρατάνε 3 ώρες στην κρατική ασφάλεια χωρίς καμία ενημέρωση και μου ανακοινώνουν ότι είμαι ύποπτος για εμπρηστική επίθεση στα δικαστήρια της Ευελπίδων κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου Ν.Ρωμανού. Τα «στοιχεία» είναι ότι το κινητό μου πήρε τηλέφωνο και έλαβε μηνύματα 10 λεπτά περίπου μετά την επίθεση σε αυτό που αυτοί αόριστα αναφέρουν ως «ευρύτερη περιοχή». Στην συνέχεια, εισβάλουν στο σπίτι μου και κάνουν κατάσχεση σε βιβλία, κείμενα, αυτοκόλλητα αφίσες “αναρχικού” περιεχομένου. Ένα χρόνο μετά, στις 13-10-2016 η 4η Πταισματοδίκης Αθηνών με καλεί για την παροχή εξηγήσεων στα πλαίσια της σχηματισθείσας δικογραφίας για την προαναφερθείσα επίθεση.
Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω κάτι για όλους και όλες τους παραλήπτες/τριες του κειμένου μου. Ο οποιοσδήποτε διάλογος περί ενοχής ή αθωότητας νομιμοποιεί μια παντελώς φασιστική επίθεση από την αστυνομική και δικαστική εξουσία. Το ζήτημα είναι, και αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, ότι με τις πιο χυδαίες πρακτικές ενοχοποίησης ξεκίνησε μια κρατική καταστολή, εδώ και ένα χρόνο ξεκινώντας με απαγωγή και εισβολή στο σπίτι μου και κλιμακώνεται σήμερα βάζοντάς με στην θέση του υπόπτου με την προοπτική εμπλοκής μου σε μια χρονοβόρα και πολύπλευρα εξοντωτική δικαστική διαδικασία μέχρι την εκπλήρωση των επίδικων, δηλαδή,της φυλάκισης ή ακόμα χειρότερα της αγωνιστικής ακινητοποίησης. Μια πολιτική δίωξη η οποία πρέπει να εξουδετερωθεί στην αρχή της, διότι μία ενδεχόμενη έστω και δικαστική περιπέτεια αφήνει μια παρακαταθήκη για τα χρονικά της αστυνομικής-δικαστικής καταστολής, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί σε πραγματικά όποια/οποιοδήποτε έχει την ελάχιστη επαφή με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό/ελευθεριακό χώρο ή με τους χώρους που αυτός φαίνεται να οικειοποιείται και να συνδέεται. Οι αφηγήσεις της καταστολής των σύγχρονων αντικαθεστωτικών, έξω/αντί-θεσμικά αγωνιζόμενων και ταξικά κατώτερων από την γλοιώδη φάρα τους, αποκτούν σήμερα το σενάριο για μία καινούργια κιτσάτη αστυνομική ταινία.
Η Δικογραφία
Μέρος πρώτο: Εντοπισμός υπόπτων
Η δικογραφία ξεκινάει ζητώντας από τις τηλεφωνικές εταιρίες την άρση απορρήτου των στοιχείων όσων τηλεφώνων έλαβαν κλήση ή κάλεσαν, έστειλαν ή έλαβαν μηνύματα στην «ευρύτερη περιοχή» σε ένα χρονικό διάστημα μισής ώρας-σαράντα λεπτών γύρω από τον χρόνο της δράσης. Ο εντοπισμός των τηλεφώνων γίνεται μέσω συγκεκριμένων κεραιών που θεωρούνται ότι καλύπτουν την «ευρύτερη περιοχή». Όταν η καταστολή μιλάει για «ευρύτερη περιοχή», μιλάει για κεραίες που βρίσκονται μία στην οδό Βατατζή στη Νεάπολη Εξαρχείων, μία δίπλα στην ΑΣΟΕΕ επί της οδού Κότσικα, μία στην Αλεξάνδρας και Σπύρου Τρικούπη στην περιοχή των Εξαρχείων, και μια η οποία φέρει το όνομα Ομόνοια και βρίσκεται στη διασταύρωση Χαλκοκονδύλη και Καποδιστρίου, στο ύψος της πλατείας Κάνιγγος. Η κοντινότερη κεραία απέχει δηλαδή από το σημείο 1,1χλμ και η πιο μακρινή, αυτή της Ομόνοιας κάπου στα 2,3χλμ, που ενδεχομένως καλύπτει όλο το κέντρο. Μια κεραία τηλεπικοινωνίας, δύναται να χτυπήσει εύρος χιλιόμετρων όπου στο υπερσυμπιεσμένο κέντρο της Αθήνας ενδεχομένως να μιλάμε για κάλυψη χιλιάδων ανθρώπων.
Δηλαδή, όποιος/α από τα χιλιάδες άτομα που μένουν ή διασχίζουν μία από τις δεκάδες περιοχές που καλύπτονται, πάρει τηλέφωνο ή δεχτεί μηνύματα θα μπορούσε να θεωρηθεί «ύποπτος» για τη συγκεκριμένη επίθεση.
Στην συνέχεια επικαλούνται άρθρο από το indymedia, το οποίο ανέβηκε από κάποιον σύντροφο, με το όνομα «αναρχοκομμουνιστοληστοσυμμορίτης» και παραθέτει αναφορικά όλες τις δράσεις που έγιναν ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας του Ν. Ρωμανού και λογικά για τον Ν. Ρωμανό. Από μία νομικίστικη οπτική, για τη συγκεκριμένη δράση δεν έχει υπάρξει ανάληψη ευθύνης ποτέ από κανένα, απλά αναφέρθηκε σε καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, προφανώς κατόπιν ενημέρωσης των αστυνομικών συντακτών από την αστυνομία. Η ίδια επίθεση, παρατίθεται στην συνέχεια ως δράση αλληλεγγύης από ένα προφίλ «μιας χρήσης» στο Indymedia επειδή συμπίπτει χρονικά με την απεργία πείνας. Παρ’ ότι δεν προκύπτει, νομικά τουλάχιστον, επικυρωμένη πολιτική ταύτιση του γεγονότος, στα πλαίσια στοχευμένης εγκληματολογικής κατασκευής, οι αρχές χρησιμοποιούν την ανάρτηση του Indymedia Athens για να επικυρώσουν ότι η πράξη αυτή έγινε από αντι-εξουσιαστές.
Προφανώς μπορεί και να έγινε και από αντιεξουσιαστές, αναρχικούς ή/και από κομμουνιστές, προλετάριους, αόριστα εξεγερμένους, αλλά δίχως την κατηγορία του αντιεξουσιαστή η πολιτική στοχοποίηση θα έβαινε άγονη. Σε σύνδεση λοιπόν με το πιο πάνω και επιστρέφοντας στην αναζήτηση των υπόπτων, η λίστα των ονομάτων που αποκτούν οι εγκληματολογικές αρχές, μέσω ενεργοποιημένων τηλεφώνων, αναφέρει συγκεκριμένα 7 ύποπτα άτομα, όπου όπως αναφέρεται «έχουν απασχολήσει την υπηρεσία τους στο παρελθόν με παρόμοιες ενέργειες» και τα οποία αποκαλούν «αποδεδειγμένως άτομα του – όπως τον αποκαλούν- αντιεξουσιαστικού χώρου» και έτσι με αυτό τον τρόπο μια ανάρτηση στο indymedia ξεκινά μια εκστρατεία.
Μέρος δεύτερο: Πρωταρχική πολιτική κατασκευή υπόπτων.
Για να δούμε τι σημαίνει να είσαι άτομο του αντιεξουσιαστικού χώρου και να έχεις απασχολήσει για παρόμοιες ενέργειες. Για εμένα επικαλούνται σύλληψη σε αντιφασιστική πορεία ενάντια στην συγκέντρωση της Χρυσής αυγής την 01/02/14, η οποία κατέληξε μοναστηράκι και κατά την διάρκεια συμπλοκών, τα ματ εισέβαλαν στον Ηλεκτρικό και κατά την αποχώρηση των διαδηλωτών από το σταθμό ΔΙΑΣ συνέλαβαν 8 άτομα. Συλλήψεις οι οποίες οδηγηθήκαν σε πανηγυρική αθώωση. Αθώωση η οποία δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ στην δικογραφία, παρά μόνο χρησιμοποιείται η ίδια η σύλληψη ως αυτό-εκπληρωμένη ενοχοποίηση. Κοινώς, κάθε παρευρισκόμενος στην πορεία ή στον ηλεκτρικό, απέκτησε το πρώτο του βαθμό για εν δυνάμει αντάρτη πόλης. Επίσης, ενέργεια παρόμοιου περιεχομένου και στοιχείο ενοχοποίησης για μένα και ακόμα έναν ύποπτο, θεωρείται η προσαγωγή μας, κατά την διαμαρτυρία, έξω από το σπίτι του ακροδεξιού πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Όσο αφορά ένα τρίτο ύποπτο, η ‘παρόμοια ενέργεια’ και αυτό που τον καθιστά αντιεξουσιαστή, τουλάχιστον κατά την δικογραφία, είναι κλοπή υπολογιστών στην στουρνάρη, από μαγαζί κατά την διάρκεια συγκρούσεων. Ο τέταρτος, για εξύβριση ματατζή το 2007 στα Εξάρχεια (μάλλον είναι η γιαγιά μου). Ενώ οι υπόλοιποι ύποπτοι, ενοχοποιούνται, «αποτελούν, δηλαδή, αποδεδειγμένα μέλη του Αντι-εξουσιαστικού χώρου και έχουν απασχολήσει την υπηρεσία για παρόμοιες ενέργειες» …επειδή έχουν προσαχθεί στα Εξάρχεια έστω μία φορά. Αποκορύφωση της γελοιότητας αποτελεί η μία εκ των ”αποδεικτικών” προσαγωγών των υπόπτων που έγινε το 2002 στην οδό Χαριλάου Τρικούπη. . .
Εδώ γεννάται βέβαια το ερώτημα με βάση ποια λογική οι μπάτσοι διατηρούν αρχείο προσαγωγών, από τα Εξάρχεια και μάλιστα σε βάθος 15ετίας; Πού διατηρείται αυτό το αρχείο και υπό ποιες προϋποθέσεις χρησιμοποιούνται στοιχεία από το αρχείο αυτό;
Οι ερωτήσεις είναι πολιτικά περιττές.
Με απλά λόγια, ο/η «αποδεδειγμένα» αντιεξουσιαστής ή αντιεξουσιάστρια είναι ΟΠΟΙΟΣ/ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ έχει προσαχθεί έστω και μία φορά στα Εξάρχεια.
Συμπέρασμα 1ο: Η συμμετοχή σε πορεία όπου γίνονται αποδεδειγμένα εκδικητικές και χωρίς κανένα στοιχείο συλλήψεις, οι παθητικές παρεμβάσεις έξω από τα σπίτια της εξουσίας, η κλοπή μαγαζιού, και μία προσαγωγή – έστω προ δεκαπενταετίας- στα Εξάρχεια καθιστούν κάποιον ή κάποια αποδεδειγμένα μέλος του αντιεξουσιαστικού χώρου και εν δυνάμει ένοχο σε εμπρηστική επίθεση. Επίσης στόχος τους μέσα από όλη αυτήν την ιστορία φαίνεται να είναι, η ποινικοποίηση, μιας γειτονιάς, ενός πληθυσμού και των ελάχιστων κεκτημένων μορφών αγώνα όπως η πορείες.
Επιπρόσθετα για την ποινικοποίηση των Εξαρχείων και την κατασκευή υπόπτων μέσω κινητού.
Καθώς ξεφυλλίζω την αισχρή δικογραφία και βλέπω την ζωή να παίζεται σε διατάγματα και γραφειοκρατικά ξεράσματα, ξάφνου, πετάγεται από το πουθενά, μια ένορκη κατάθεση ενός μπάτσου. Το εντεταλμένο ρομπότ αναφέρει ότι μεταξύ άλλων η υπηρεσία του ασχολείται με μία υπόθεση εμπρησμού τρόλεϊ, Τοσίτσα και Πατησίων και με μία επίθεση σε βαν της ΕΡΤ έξω από τα γραφεία του Πασόκ. Κατά την διάρκεια ή λίγο πριν τις επιθέσεις βάσει του κινητού μου φαίνομαι να είμαι στα Εξάρχεια και να μιλάω στο τηλέφωνο με δύο στενά μου πρόσωπα, όπου για το ένα αναφέρουν φυσικά ότι έχει προσαχθεί έξω από την βίλλα του Σαμαρά. Βλέπουμε εδώ την επανάληψη της ίδιας τακτικής, αιωρούμενες κατηγορίες για εντυπώσεις. Καμία αναφορά δεν γίνεται όμως στο ότι δραστηριοποιούμαι στους πολιτικούς χώρους των Εξαρχείων ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια και η σύνδεση στις κεραίες της Στουρνάρη π.χ. είναι καθημερινό φαινόμενο. Δραστηριοποίηση η οποία δηλώνεται ξεκάθαρα στις συνομιλίες, και τα τσιράκια του κράτους γνωρίζουν πολύ καλά από τις παρακολουθήσεις που έχουν ρίξει σε μένα και τους πολιτικούς χώρους. Ενώ λοιπόν, οι πιο πάνω κλήσεις δεν μπορούν αυτονόητα να συγκροτήσουν καμία δικογραφία, τα τσιράκια της ασφάλειας, πετάνε αυτήν την ”μαρτυρία” στην δικογραφία προσπαθώντας να την διογκώσουν και να δημιουργήσουν εντυπώσεις στους δήμιους μας, στην δικαστική εξουσία.
Μέρος τρίτο: Συνομιλίες και απομαγνητοφώνηση
Με τούτα και με κείνα, μαγειρεύοντας ότι έμεινε στον δρόμο μετά την λαϊκή, η κρατική ασφάλεια, επικαλούμενη την πιθανότητα σύστασης εγκληματικής οργάνωσης μεταξύ των 7 -αποδεδειγμένα- μελών του αντιεξουσιαστικού χώρου ζητά από τις εταιρίες τηλεπικοινωνίας πρόσβαση σε όλες τις κλήσεις για ενάμιση μήνα (6 μήνες μετά την επίθεση) και έτσι με αέρα κοπανιστό εισβάλει στην κατά τ’ άλλα εξασφαλισμένη ιδιωτική ζωή. Εννοείται ότι σε όλες τις ενέργειες της ΕΛΑΣ υπάρχει πλήρης συνενοχή και νομιμοποίηση και από τις ‘ιδιωτικές ’ εταιρίες αλλά κυρίως από την εισαγγελία πρωτοδικών Αθηνών, αυτή που έφαγε τα μπουκάλια.
Ενώ καταλήγουν ότι καμία αναφορά δεν προκύπτει για την δράση στις συνομιλίες, οι περιπετειώδεις χαρακτήρες της ΕΛΑΣ αποφασίζουν να προσθέσουν 60 σελίδες απομαγνητοφώνησης μοναχά για το μένα μου, ενισχύοντας το κλίμα ποινικοποίησης και ενοχοποίησης μου. Οι εξήντα σελίδες απομαγνητοφώνησης αναφέρονται ως άξιες κατάθεσης. Για να δούμε τι είναι άξιο κατάθεσης για την ενοχοποίηση ενός ατόμου ως εμπρηστής αντιεξουσιαστής.
-Χασισοποτεία.
Χουντικά αποβράσματα και λοιποί εγκληματολόγοι της αρχής του 20ού αιώνα καταναλώνουν πάνω από 20 σελίδες να αποδείξουν ότι για ένα διάστημα έκανα χρήση χασίς. Ανατρέχουν, δηλαδή, στις θεωρίες που θέλουν τους χασισοπότες γενικά παραβατικούς, εγκληματίες, ίσως και τρομοκράτες, επικίνδυνους για την δημόσια τάξη. Παράλληλα,το προφίλ των ναρκωτικών, οδηγεί στην αποπολιτικοποίηση των ατόμων, εφόσον «ο χασικλής δεν έχει συνείδηση των πράξεών του ή λόγω της παραβατικότητας του οι πράξεις του παρουσιάζονται γενικά ανήθικες». Το που και πως απευθύνεται η παραπάνω λογική ορίζει μάλλον και την γενική ποιότητα των παραληπτών.
-Αιωρούμενες ιστορίες στο κέντρο της Αθήνας.
Σε αυτήν την κατηγορία ακολουθεί συνολική ενοχοποίηση της μετακίνησης των -αποδεδειγμένα- αντιεξουσιαστών στο κέντρο. Ακολουθούν συνομιλίες τύπου «-έλα ρε θα περάσεις από πεδίο;» -«Μπορεί» και στην συνέχεια ακολουθούν παράγραφοι με μουσική υπόκρουση στυλ ζώνης του λυκόφωτος όπου οι ντεντέκτιβς παραθέτουν κείμενο όπου αναφέρει ότι «εκείνη την μέρα στο πεδίο του Άρεως κατά την διάρκεια μουσικού φεστιβάλ έγινε επίθεση σε ΜΑΤ από 50 άτομα και η ομάδα Δέλτα βρήκε μια τσάντα με μολότοφ». Τέλος λοιπόν τα πάρτυ στο Πεδίο για τους αντιεξουσιαστές και τις αντιεξουσιάστριες. Ασχέτως αν στην τελική αυτοί τα διοργανώνουν. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται ακόμα χειρότερα σε συζήτηση τύπου -«θα πας βικτώρια» -«ΟΧΙ» αναφερόμενη, πιθανώς, σε πορεία που καλέστηκε με σημείο εκκίνησης την πλατεία Βικτωρίας όπου, οι σεναριογράφοι μου, αναφέρονταισε «ομάδα 30 ατόμων» που επιτέθηκε και τραυμάτισε άτομο με ελληνική σημαία στη μπλούζα. Δηλαδή ακόμα και η συζήτηση για συμμετοχή σε μια πορεία αποτελεί άξιο αναφοράς στοιχείο.
-Συνελεύσεις, κείμενα, καταλήψεις, δράσεις
Έντονη αναφορά γίνεται στην συγγραφή κειμένων, στην περιγραφή συλλογικών διαδικασιών, στην συμμετοχή μας σε κατάληψη στην οδό Ζαΐμη, αλλά και το ότι εγώ και οι φίλοι μου μπαινοβγαίναμε στο κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ. Τα πιο πάνω δεν συνοδεύονται από ατμοσφαιρικές παραγράφους των ντεντέκτιβς, γιατί όπως φαίνεται, κατά αυτούς, μιλάνε από μόνα τους. Το κομμάτι που η συγγραφή αστυνομικών έργων επιστρέφει, παρατίθεται, όταν μου προτείνεται από το κινητό να κάνουμε «καμιά μαλακία» εν όψει των φοιτητικών εκλογών. Εκεί μας χρεώνουν, πέσιμο 50 κουκουλοφόρων στο παιδαγωγικό, τραυματισμό φοιτητή και φύλακα, το οποίο έλαβε μέρος την επόμενη μέρα.. και το μυαλό του εισαγγελέα είναι ελεύθερο να ταξιδέψει… Εννοείται ότι πουθενά στην δικογραφία δεν αναφέρει ότι είμαι φοιτητής εδώ και 4 χρόνια, με πρώην συμμετοχή σε φοιτητικές συλλογικότητες, κάτι το οποίο επίσης οι αστυνόμοι θα μπορούσαν να αποδείξουν, αν ήθελαν. Η χυδαιότητα τους αποκορυφώνεται όταν αποκόπτουν από την συνομιλία το κομμάτι που δηλώνεται ότι δεν θα συμμετάσχω σε καμιά δράση λόγω προγράμματος.
-Αντί για σαλαμάκι, στην δική μας ταινία έχουμε φέτα
Οι ρουφιάνοι, απογειώνουν την σκευωρία τους συνδέοντας την εμπρηστική επίθεση με ένα αμιγές χαρακτηριστικό του κομματιού της τάξης μας, που έχει συνείδηση του τι εστί εμπόρευμα. Αποκαλύπτουν, μέσω των συνομιλιών ότι ο αγαπημένος τους δράστης και εμπρηστής είναι και κλέφτης τουλάχιστον μίας φέτας. Λένε μάλιστα ότι το άτομο αυτό φαίνεται να απαλλοτριώνει προϊόντα από άγνωστο σουπερμάρκετ. Προφανώς τα τσιράκια και τα αφεντικά τους γνωρίζουν, ότι ένα κάρο νεολαίοι, οι οποίοι δεν μοιάζουν με μετανάστες ή με άστεγους ώστε να εκδιωχθούν άμεσα, καταληστεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους χιλιάδες προϊόντα από τους ναούς της κατανάλωσης. Ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αναλάβουν, σε επίπεδο μάρκετινγκ, το κοινωνικό κόστος της ποινικοποίησης μας, μας αφήνουν ελεύθερους και ελεύθερες. Από ο,τι φάνηκε όμως εδώ η απαλλοτρίωση της φέτας αποτελεί ακόμα ένα στοιχείο για έναν ύποπτο για εμπρησμό δικαστηρίων.
Συμπέρασμα 2ο: Η παράθεση των συνομιλιών φαίνεται να στοχοποιεί την καθημερινότητα μας, φαίνεται να στοχοποιεί συνολικά ένα κομμάτι των ταξικά καταπιεσμένων, το μητροπολίτικη νεολαία που δεν πήγε για καριέρα και κινείται αξιοπρεπώς, αγωνιζόμενη και δημιουργική. Πίσω από κάθε παράθεση συνομιλίας μια μικρή φασιστική φωνή ψιθυρίζει στα αυτιά του εισαγγελέα πως «δεν είναι τυχαίο που ασχολείται με μη-κομματικά και μη-θεσμικά πολιτικά εγχειρήματα, και δη αναρχικά. Δεν είναι τυχαίο που καπνίζει χασίς. Δεν είναι τυχαίο που κλέβει φαγητό»… και το μυαλό του εισαγγελέα βρίσκεται ξανά σε πτήση.
Μέρος τέταρτο: Κατ’ οίκον εισβολή
Κατέχοντας λοιπόν τα πιο πάνω στοιχεία η εισαγγελία παρέχει στην ασφάλεια την δικαιοδοσία για απαγωγή μου κάτω από το σπίτι μου, παρακράτηση μου στο τμήμα και στην συνέχεια κατ’ οίκον εισβολή για έρευνα.
Οχτώ κατάπτυστα τσιράκια μαζί με τον εισαγγελέα καταπατούν τον χώρο μου, παράλληλα με την χουλιγουντιανή συγκρότηση της αστυνομικής αρμάδας κάτω από την πολυκατοικία μου. Μέσα σε 10 τετραγωνικά 8 κοπρίτες υπερχειλίζουν τον χώρο, ψαχουλεύουν τα πάντα, και κατάσχουν ως ενοχοποιητικά στοιχεία την απονεκρωμένη μου παλιά κινητή συσκευή, ένα βιβλίο του Κώστα Σειρηνίδη με τίτλο «από την παγκοσμιοποίηση των εξουσιαστών στην γενικευμένη αντεπίθεση των εξεγερμένων», ένα βιβλίο εργατικού περιεχομένου με τίτλο «Εργασία, Κοινότητα, Πολιτική, Πόλεμος», (χαριτολογώντας μάλιστα ο πιο βλαμμένος μου έλεγε «σου αρέσει ο πόλεμος έ;»), αφίσες από μουσικές εκδηλώσεις λόγω της εξεγερτικής αισθητικής τους και ένα αυτοκόλλητο από την τουαλέτα. Όλα τα πιο πάνω αναφέρονται ως υλικά αναρχικού περιεχομένου. Τελειώνοντας την έρευνα ο πιο θρασύς στον ρόλο του καλού μπάτσου, μου αναφέρει ότι γνωρίζουν ότι ασχολούμαι με την μουσική (;) ότι γνωρίζουν την –τότε- σύντροφό μου και ότι καλά θα ήταν να ασχοληθώ μαζί της και να κόψω από τα κακώς κείμενα. Στην ερώτηση μου για το από που ως που ξέρουν αυτοί την κοπέλα μου, η απάντηση ήταν προφανώς, «αστυνομία είμαστε όλα τα ξέρουμε, το νου σου». Επίσης μου πέταξε και στο άκυρο ότι μπορεί να με κατηγορήσουν και για άλλη υπόθεση και ότι καλά είναι να δώσω στην ασφάλεια όποιον ξέρω και δεν ξέρω για να μην με τρέξουν.
Η ποινικοποίηση των αντι-συστημικών εντύπων αποτελεί πάγια τακτική όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η ενοχοποίηση τους, μειώνει την διάθεση κατοχής ή/και παραλαβής τους ακόμη. Εξοντώνει δικαστικά, όποιον και όποιαν τα κατέχει και μπορεί να συνδεθεί ακόμα και με κάτι όπως η παρουσία του/της στο κέντρο την ώρα ενός γεγονότος. Η κριτική ανάγνωση των πάντων αποτελεί μονάχα καραμέλα στο στόμα των ακαδημαϊκών. Χτυπούν ακόμα και τα λόγια μας και τίθενται ξεκάθαρα ενάντια σε ότι θυμίζει αναρχία και αντίσταση.
Επίλογος
Αν αφήσουμε μια τόσο ποταπή δικογραφία να απασχολήσει έστω και ένα λεπτό οποιοδήποτε σύντροφο ή συντρόφισσα, ανοίγουμε τον δρόμο για την συνολική ποινικοποίηση της ζωής όσων αγωνίζονται και ιδιαίτερα όσων συνδέονται με τον ευρύτερο αναρχικό αντιεξουσιαστικό χώρο. Είναι ζήτημα μείζονος σημασίας να μην δοθεί ούτε σπιθαμή νομιμοποίησης τέτοιων πρακτικών. Για τους πιο πάνω λόγους, καταθέτω αυτούσιο το κείμενο στην προκαταρκτική εξέταση, αλλά και στην ανάκριση, αν χρειαστεί, δίχως να αποδεχθώ οποιοδήποτε διάλογο με την δικαστική εξουσία και οποιαδήποτε υπεράσπιση ή καταβολή χρημάτων για παράβολα και δικαστικά έξοδα.
Εκ των πρωταγωνιστών
Όσο αφορά την κοινωνική μου θέση και ταυτότητα είμαι φοιτητής κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ζω μέσα σε ένα σπίτι-δωμάτιο 10 τετραγωνικών. Όσο αφορά την θέση μου και την ταυτότητα μου στο κοινωνικό-πολιτικό πεδίο μάχης, είμαι αναρχικός και προτάσσω την συνολική επανάσταση ενάντια στο κράτος τον καπιταλισμό την πατριαρχία και την λεηλασία της φύσης. Είμαι αναρχικός για μένα σημαίνει ότι αναλαμβάνω πολιτική και ηθική ευθύνη για όλες τις ενέργειες, λάθος και σωστές, του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/ ελευθεριακού χώρου. Στηρίζω όλες τις πρακτικές μάχης και αγώνα που έχει αναπτύξει ιστορικά ο κόσμος της επανάστασης και της εξέγερσης, από τις βομβιστικές και εμπρηστικές επιθέσεις, τις ληστείες τραπεζών, τις συγκρούσεις με τις μονάδες καταστολής και τους φασίστες. Όπως εξίσου στηρίζω όλους τους τρόπους συνύπαρξης και διαιώνισης του συλλογικού μας σώματος, με τις συλλογικές κουζίνες, τις παρουσιάσεις βιβλίων, τους κύκλους αυτομόρφωσης, το αυτό-οργανωμένο ποδόσφαιρο στις γειτονιές, τα ανοικτά μικρόφωνα για χιπ-χόπ στις πλατείες, τα θεατρικά μας, τα πάρτυ, τις συναυλίες. Αναγνωρίζω όλες τις εκφάνσεις της αγωνιζόμενης Αναρχίας-αντιεξουσίας από τον αναρχο-μηδενισμό μέχρι τον ελευθεριακό συνδικαλισμό. Στηρίζω όλους της τους αγώνες και τα εγχειρήματα. Από τον αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων-έγκλειστων μεταναστριών στο κέντρο κράτησης του ελληνικού, μέχρι τις προσφυγικές/μεταναστευτικές καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας. Οι αναπαραστάσεις μας και τα βιώματα των αγώνων μας όπως και αυτή η ίδια η δικογραφία με οδηγούν στο να έχω πλήρη συνείδηση και μίσος, από την θέση μου και από τα βάθη της ψυχής μου, για την δικαστική και αστυνομική εξουσία και ο αγώνας για ελευθερία θα είναι πάντα αγώνας για την κατάρρευσή τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ.
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
ΥΓ1: Μέσα σ’ όλα εμφανίζεται στην δικογραφία και ένα τηλέφωνο που με σύμφωνα με την vodafone ανήκει σε μπάτσο της διεύθυνσης ασφάλειας αττικής/2ο τμήμα της υποδιεύθυνσης κρατικής ασφάλειας/διεύθυνση αντιμετώπισης ειδικών εγκλημάτων βίας (χοντρικά ασφαλίτης-αντιτρομοκρατικάριος) και ο οποίος εντοπίζεται συνδεδεμένος επί μισή ώρα στην κεραία ‘πεδίον του Άρεως’ ακριβώς πριν, κατά και μετά την δράση. Ο μπάτσος αυτός, είναι εντέλει, αόρατος και δεν αναγνωρίζεται από καμιά υπηρεσία (!?).
ΥΓ2: Να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές από εμένα και από σύντροφο δικηγόρο, δε μου έχει δοθεί αντίγραφο του περιεχομένου των ψηφιακών δίσκων που συμπεριλαμβάνονται στη δικογραφία (απομαγνητοφωνήσεις, ηλεκτρονικά έγγραφα εταιρειών, βιντεοληπτικό και και φωτογραφικό ύλικο) με τη δικαιολογία ότι το πταισματοδικείο αθηνών δεν έχει την αντίστοιχη υποδομή/τεχνογνωσία (του copy-paste από ένα cd). Τις τοποθεσίες των ως άνω κεραιών τις βρήκα μόνος μου βάσει της κωδικής ονομασίας που αναφέρει η δικογραφία, καθώς κάθε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας είναι υποχρεωμένη να αναρτά στην ιστοσελίδα της εθνικής επιτροπής τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων τα στοιχεία των κεραιών της.
ΥΓ3: Παραθέτω επίσης ενά κομμάτι της δικογραφίας για μια πιο εμπεριστατωμένη δήλωση και αντίληψη του γεγονότος. https://athens.indymedia.org/post/1565793/
Μέλος της αναρχικής συλλογικότητας ”Μαύρο-Πολύχρωμο”