ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Στις 19/12 ο σύντροφός μας Γιώργος Αγγελετάκης κλήθηκε από τη ΔΑΕΕΒ για προανακριτική εξέταση που αφορούσε «την αναζήτηση εγκλημάτων και δη παράβασης του άρθρου 187 Α για τρομοκρατικές πράξεις και της υπόθαλψης εγκληματία 231 π.κ.». Η κλήση πραγματοποιήθηκε με βάση “στοιχεία” που είχαν ανευρεθεί σε προσωπικά αντικείμενα του συντρόφου κατά την έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί στην κατοικία του το 2014, μετά τη σύλληψη του συντρόφου Ν. Μαζιώτη σε ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι.
Μέσα στα “στοιχεία-πειστήρια” που δόθηκαν στον σύντροφο από τη ΔΑΕΕΒ, υπάρχει ένας φάκελος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον…είναι ο φάκελος που περιέχει ένα συγκεκριμένο αρχείο που υπεξαιρέθη από τον υπολογιστή του συντρόφου, και αφορά την παρέμβαση που είχε πραγματοποιηθεί από τη «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» έξω από το σπίτι της εισαγγελέως των φυλακών Κορυδαλλού Σταματίνας Περιμένη στις 14/12/2016. Μία παρέμβαση που αποτελούσε την άμεση απάντηση της Συνέλευσης στην απόρριψη των αιτημάτων χορήγησης αδειών στους συντρόφους Κουφοντίνα και Γουρνά μετά την άρνησή τους να «υπογράψουν» δηλώσεις μετάνοιας.
Είναι σαφές ότι η ΔΑΕΕΒ παρακολουθεί τις δραστηριότητες της Συνέλευσης και τους συντρόφους/ισσες που συμμετέχουν σε αυτή. Οι προσαγωγές και οι συλλήψεις που προκύπτουν από δράσεις της, συνοδεύονται σχεδόν κάθε φορά από δημοσιεύματα αστυνομικών συντακτών -φερέφωνα της «αντιτρομοκρατικής»- που κάνουν λόγο για «τρομοσυνέλευση» που «στρατολογεί άφθαρτα πρόσωπα» και δρα επιθετικά. Η ίδια η συμμετοχή στη Συνέλευση λειτουργεί «επιβαρυντικά» όταν κάποιος συλληφθεί σε δράσεις εκτός αυτής, ενώ σύντροφοι της Συνέλευσης έχουν δεχθεί στοχοποιημένες εξακριβώσεις και απειλές.
Οι διώξεις και οι στοχοποιήσεις από πλευράς του κράτους οφείλονται στην έντονη δραστηριότητα και την παρουσία στο δημόσιο πεδίο του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου, κομμάτι του οποίου είναι και η Συνέλευση Αλληλεγγύης, η οποία δραστηριοποιείται σε μια σειρά από θέματα που αφορούν την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, τον αγώνα ενάντια στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης «τρομονόμοι», την αλληλεγγύη στον «αγώνα ενάντια στη σκλαβιά» στις αμερικάνικες φυλακές και το ζήτημα της χορήγησης αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους.
Τη δίωξη του συντρόφου μας και τη στοχοποίηση της Συνέλευσης την εκλαμβάνουμε ως ξεκάθαρη κίνηση εκφοβισμού που θέλει να λειτουργήσει ως τροχοπέδη στις δραστηριότητες της Συνέλευσης και όχι μόνο. Έτσι κι αλλιώς το «μήνυμα» έχει πολλαπλούς αποδέκτες.
Στόχευση των διωκτικών μηχανισμών είναι ο παροπλισμός όσων αγωνίζονται. Επιπρόσθετα, επιδίωξή τους είναι ο εκφοβισμός του κινήματος αλληλεγγύης, με στόχο τη δημιουργία μιας «υγειονομικής» ζώνης γύρω από τους πολιτικούς κρατούμενους και τους διωκόμενους αγωνιστές. Απώτερο σκοπό αποτελεί η πολιτική και φυσική απομόνωσή τους.
Για εμάς οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αναπόσπαστο και οργανικό κομμάτι του κινήματος, καθώς και του συνολικότερου αγώνα για την επαναστατική προοπτική. Γι’ αυτό τον λόγο, αξιακά και πολιτικά, θεωρούμε πως η αλληλεγγύη, τόσο προς τους ίδιους τους πολιτικούς κρατούμενους όσο και προς τους διωκόμενους αγωνιστές, πρέπει να είναι έμπρακτη και επιθετική.
Η εκφοβιστική – κατασταλτική μεθόδευση του κράτους δεν μας φοβίζει. Αντίθετα ενδυναμώνει την πολιτική μας θέση για τη δυναμική συνέχιση του αγώνα. Ειδικά σήμερα, που περισσότερο από ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη να δούμε την αλληλεγγύη από τη δική μας σκοπιά. Αυτή της αντεπίθεσης, που στόχο έχει την όξυνση του αγώνα για την Επανάσταση.
Ένα κίνημα οφείλει να έχει τη συνείδηση πως η υπεράσπιση των αιχμαλώτων του, των πολιτικών κρατουμένων, είναι πρωταρχικό αξίωμα ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη και την εξέλιξή του.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές