Στα τέλη Μάρτη του 2012, επιτεθήκαμε με μπογιές και σπρέι σε τρία μηχανήματα αυτόματης ανάληψης, τριών διαφορετικών τραπεζών. Το εντεινόμενο κλίμα κρατικής καταστολής πρέπει να βρει μπροστά του τη δική μας συντριπτική απάντηση. Η αδιάλλακτη επέλαση του Κεφαλαίου, που μας αποστερεί τα εναπομείναντα κοινωνικά κεκτημένα, δεν μπορεί να μείνει άλλο αναπάντητη.
Η βία είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ζωών μας, κρυμμένη πίσω ένα προσωπείο αφηρημένων κοινωνικών σχέσεων· προωθείται στα γκέτο της φτώχειας, φορτώνει τα κελιά των φυλακών, βρίσκεται εγκατεστημένη στις παραγκουπόλεις του «τρίτου κόσμου». Δεν τρέφουμε αυταπάτες ως προς αυτό. Θα βγούμε από το σκοτάδι της νύχτας και θα χτυπήσουμε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, κάθε φορά όλο πιο βίαια και με δυνατότερη πεποίθηση για το δίκιο των πράξεών μας.
Απευθύνουμε επίσης τα λόγια μας σε όσους μένουν σε μετριοπαθείς θέσεις και προσπαθούν να λογοκρίνουν διαφορετικές ιδέες αγώνα. Τα όνειρά μας παραμένουν παράνομα, ΕΜΕΙΣ παραμένουμε παράνομοι. Δεν υπάρχει μέρος για μας μες στην καπιταλιστική μηχανή. Δε βρίσκουμε τους εαυτούς μας σε άθλιες διαδηλώσεις. Δεν κάνουμε μακρόπνοα πολιτικά σχέδια. Δε ζητάμε μικρούς συμβιβασμούς από αρχηγούς και ηγεμόνες. Επιδιώκουμε την άμεση αλλαγή, φροντίζοντας ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας πυρήνες ικανούς να προσφέρουν επαρκή αντίσταση στους εξευτελισμούς που καθημερινά περνάμε.
Αφιερώνουμε αυτήν τη συμβολική δράση στους/-ις διωκόμενους/-ες αγωνιστές και αγωνίστριες του Επαναστατικού Αγώνα και της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Στο σύντροφο Τορτούγα, που παραμένει έγκλειστος στα μπουντρούμια του χιλιανού κράτους. Στους Ητ και Μπίλλυ, ομήρους του ινδονησιακού κράτους. Στη Στέλλα Αντωνίου, που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, και σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους στον κόσμο.
Τιμή στο σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που έπεσε νεκρός από σφαίρες μπάτσων.