Στις 22 Μάη 2009 ο αναρχικός σύντροφος Μαουρίσιο Μοράλες (πάνκης Μάουρι) έπεσε νεκρός μετά την αναπάντεχη πυροδότηση του εκρηκτικού μηχανισμού που μετέφερε με στόχο να χτυπήσει την τρισάθλια σχολή δεσμοφυλάκων της Χιλής, αυτόν το διαβόητο θεσμό που καταπιάνεται με το δασκάλεμα αποκρουστικών όντων, διατεθειμένων να βασανίσουν και να ταπεινώσουν άλλες υπάρξεις.
Πέντε χρόνια μετά το χαμό του στη μάχη, δικαιώνουμε το θάρρος του στη δράση. Ας γνωρίζουν οι πολίτες πως υπάρχουμε κι εμείς που στεκόμαστε ενάντια στις επιβεβλημένες απ’ το εξουσιαστικό σύστημα λογικές, που πιστεύουμε στην οριζοντιότητα αλλά και στη συγγενικότητα, που δε λησμονάμε όσους έπεσαν κατά τη διάρκεια δράσεων ενάντια στην εξουσία ή που φονεύτηκαν από την μπατσαρία, υπάρχουμε κι εμείς που σφιχταγκαλιάζουμε όσους αντιστέκονται με αξιοπρέπεια πίσω από τα κάγκελα των κρύων κλουβιών των φυλακών.
Δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που αποφασίζουν να αντιτεθούν στην κυριαρχία, πριν από εμάς υπάρχει μια μακρά ιστορία όσων είδαν στη βίαιη δράση ένα μονοπάτι για να καταστρέψουν τη βασιλεύουσα τάξη.
Θεωρούμε πως είναι αναγκαίο να παράξουμε στιγμές όπου η μνήμη και η δράση γίνονται ένα, όπου θυμόμαστε όσους από εμάς διαβήκανε αυτόν το δρόμο, ώστε να μπορέσουμε να αναπτυχθούμε ποιοτικά, ώστε να μπορέσουμε να ανεβάσουμε τον πήχη της μάχης, όταν πια φτάσουμε σ’ ένα σημείο δίχως επιστροφή.
Έχουμε επίσης τη διαύγεια και την πεποίθηση ότι δεν είμαστε οι στερνοί απ’ όσους μάχονται ενάντια στους επίδοξους κυριάρχους, πως θα ’ρθουν κι άλλοι που θα πηδήσουν τα κάγκελά τους, θα σπάσουν τις βιτρίνες τους, θα πυρπολήσουν τα σπίτια τους και θα κάνουν τη λατρεμένη τους κοινωνική ειρήνη να τρέμει.
Να ξέρουν πως κανείς δε λησμονιέται, πως όλα παίζονται, πως τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Ο σύντροφος Μαουρίσιο Μοράλες είναι παρών σε κάθε δράση, χειρονομία και στιγμή ενάντια στην εξουσία και στην εκμετάλλευση.