Την Πέμπτη, 14 Μάη, στο κέντρο διαφόρων πόλεων ανά τη Χιλή έλαβαν χώρα πολυπληθείς διαδηλώσεις φοιτητών. Στο Σαντιάγο οι συγκρούσεις με τους μπάτσους κράτησαν κάμποσες ώρες σε δρόμους και πανεπιστήμια. Εμάς αυτές οι νομιμόφρονες και ρεφορμιστικές διεκδικήσεις δεν μας ενδιαφέρουν, μας ενδιαφέρει όμως να συνεισφέρουμε στις οδομαχίες που ξεσπάνε με τη λήξη κάθε διαμαρτυρίας, κάνοντάς την πιο δυναμική. Γι’ αυτόν το λόγο παρεισφρήσαμε στην πανεπιστημιούπολη USACH ώστε να πραγματώσουμε αγκιτάτσια για τα συντρόφια Χουάν, Νάταλυ και Γκιγέρμο, σε απεργία πείνας από τις 13/14 Απρίλη, και να μνημονεύσουμε τους πεσόντες μας, ειδικά τον πάνκη Μάουρι εν όψει μιας ακόμη επετείου από τον χαμό του πάνω στη δράση.
Όταν οι συγκρούσεις ήταν ήδη σε εξέλιξη, βγήκαμε με μια εικοσαριά μολότοφ για να συγκρουστούμε με τις δυνάμεις της τάξης, κι όταν τα υλικά τελείωσαν, αποσυρθήκαμε με έναν τρόπο που πιστεύουμε πως είχε να εμφανιστεί εδώ και χρόνια (σε πανεπιστήμια, εννοείται), ρίχνοντας μια φορά με αεροβόλο πιστόλι κατά της διμοιρίας των ειδικών δυνάμεων. Μπορεί να ήταν ένας πυροβολισμός συμβολικός, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, ούτε η ζωή των μπάτσων τέθηκε σε κίνδυνο, ωστόσο επιστήσαμε την προσοχή τόσο στον εχθρό όσο και για τα συντρόφια μας. Πλέον δεν παίζουν μονάχα πέτρες και μολότοφ από πλευράς αναρχικών σε μια δημόσια διαμαρτυρία.
Αντεξουσιαστική αλληλεγγύη στους Χουάν, Νάταλυ, Γκιγέρμο και Ενρίκε.
22α Μάη, μέρα χάους: Να σπείρουμε την αναρχία.
Η Κλαούντια Λόπες, ο Τζόννυ Καρικέο, ο Μαουρίσιο Μοράλες, ο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ ζούνε σε κάθε δράση κατά της εξουσίας και κάθε Αρχής.