Λάβαμε στις 3 Ιούλη:
Τρεχάτε πληβείοι, τρεχάτε
Πλησιάζει αυτός ο πάμφωτος ήλιος, το Ιερό αυτό Δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015, όπου ο ελληνικός λαός, ως σύγχρονος Μεταξάς, θα πει άλλο ένα ιστορικό ΟΧΙ. Αυτός ο «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι», ο κυρίαρχος λαός, καλείται να επιλέξει από τι υλικό θα είναι φτιαγμένες οι αλυσίδες που θα έχει περασμένες στα χέρια του. Στα πόδια του έτσι κι αλλιώς έχει ήδη δεμένη μια σιδερένια μπάλα. Είναι η ίδια η φύση του: η αφαίρεση «λαός», το μαζικό υπερκείμενο. Δεν έχει βέβαια θέμα, νομίζει πως την μπάλα αυτή την έχει για να παίζει ποδόσφαιρο και έτσι τη θαυμάζει, τη στολίζει και τη συγκρίνει με αυτή των διπλανών του, όσο δεν ασχολείται με πιο σημαντικά πράγματα, όπως να χτυπάει κατσαρόλια σε πλατείες, να κρεμάει ελληνικές ή σφυροδρεπανοφόρες σημαίες στο μπαλκόνι του σπιτιού του, να ωρύεται μπροστά από κάποια random οθόνη, να ανεμίζει σε πλατείες και γήπεδα σημαιάκια με το χρώμα και το σύμβολο του αγαπημένου του Ιερού, να πλακώνεται με όποιον ανεμίζει σημαιάκια με τα χρώματα και τα σύμβολα ενός εχθρικού του Ιερού κλπ…
Ως ένα άλλο ολόγιομο φεγγάρι λοιπόν, το Δημοψήφισμα αυτό έρχεται για να φωτίσει το έρεβος του «μαύρου μετώπου της αστικής τάξης». Έρχεται να απαλύνει τους πόνους των καταπιεσμένων, των κολασμένων αυτής της χώρας, και να δημιουργήσει την προοπτική του τσακίσματος των «δυνάμεων της αντεπανάστασης» και της απελευθέρωσης των εργατών όλου του γαλαξία από τα δεσμά τους. Δεσμά τα οποία δεν προέρχονται μέσα από το κεφάλι τους, μέσα απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό που αποδέχεται τον όρο και αυταποκαλείται εργάτης, αλλά σε κάποιο εξωτερικό υποκείμενο, με διαφορετικά ονόματα ανάλογα με τη συγκυρία (αφεντικά, ΕΕ, ΔΝΤ, τρόικα, τρομοκράτες, τραμπούκοι κλπ.). Αρκεί βέβαια να μην κοιτάξουν ποτέ τον ίδιο τους τον εαυτό. Αρκεί να μείνουν αγκιστρωμένοι στην Ύψιστη ιδιότητά τους ως Εργάτες, να πολεμήσουν ως η ιδιότητά τους, να πεθάνουν ως η ιδιότητά τους και να τιμηθούν-ηρωοποιηθούν ως η ιδιότητά τους.
Τρεχάτε στις κάλπες σας πληβείοι! Τρεχάτε, τρεχάτε, τρεχάτε να σωθείτε απ’ τους οχτρούς! Γρήγορα, Εργάτες! Γρήγορα, για την απελευθέρωση της Ιερής Τάξης Σας! Σπεύσατε κατεργαραίοι να δείξετε την αξία σας, να πάρετε τη ζωή σας στα χέρια της εργατικής ιδιότητάς σας! Η Απόλυτη Αλήθεια σας μπορεί να νικήσει την Απόλυτη Αλήθεια των αντίστοιχων πληβείων της άλλης Τάξης, εκείνης της «μαυρομετωπούσας», που καταπατά πολλές φορές τα δικαιώματά σας, δηλαδή τα ψιλά που σας παραχωρεί. Πριν πάτε να κάνετε την επανάστασή σας στις κάλπες της δημοκρατίας, μην ξεχάσετε να τραβήξετε ένα 60άρι από κάποιο ΑΤΜ, ή να ρίξετε καμιά μούτζα σε κάποια φωτογραφία κάποιου προσώπου της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, ή να φωνάξετε κανένα σύνθημα για την αναβίωση κάποιου λαϊκού στρατού, που θα παλέψει για το Καλό της Πατρίδος και της Τάξης σας.
Ααααχ..! Η ακτινοβολία της Δύναμης της Εργατικής Τάξης τυφλώνει τα μάτια μου! Σαν ακουμπάει τη σάρκα μου αρχίζω να βγάζω φουσκάλες και να σαπίζω! Είναι αυτή η δύναμη που χτίζεται πάνω στην Αδυναμία του κάθε Εργάτη ξεχωριστά. Χτίζεται πάνω στην ανικανότητα αυτού του Ανθρωπάκου να παράξει αρκετή δύναμη ώστε να ζήσει ως αυτοδύναμο Εγώ! Κι έτσι, αποφασίζει, αυτά τα ψίχουλα δύναμης που κατέχει -και με τα οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτα- να τα παραχωρήσει στην Τάξη του με αντάλλαγμα να μπορεί να αυτοαποκαλείται τουλάχιστον Εργάτης, να μπορεί να είναι Υπήκοος.
Το Υπέρτατο Εγώ σάς βλέπει. Το Υπέρτατο Εγώ γελά… ξεκαρδίζεται. Το Υπέρτατο Εγώ σάς ειρωνεύεται. Το Υπέρτατο Εγώ καίει κάθε Ιερό και κάθε Απόλυτη Αλήθεια στις φλόγες που ανάβει σε υποδομές, περιουσίες, θεσμούς, άτομα. Το Υπέρτατο Εγώ αποκομίζει χαρά από τη συγκυρία του δημοψηφίσματος, όπως και κάθε άλλη συγκυρία που του δίνει άλλη μία αφορμή για να χτίσει έμπνευση για καταστροφικές δράσεις και για να συγκρουστεί άμεσα με το υπάρχον. Το Υπέρτατο Εγώ είναι το μαύρο μπλοκ της Αναρχίας.
Χαοτικούς χαιρετισμούς στο τίποτα, και άλλα τέτοια κλισέ.