Μια μικρή συμβολή προς το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωση της Εύης.
Στις 14 Σεπτεμβρίου η Εύη Στατήρη έχει ανακοινώσει οτι θα ξεκινήσει απεργία πείνας ενάντια στον φόβο και στο άδικο, διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή της.
Στις 14 Σεπτεμβρίου συνδέεται το νήμα με την προηγούμενη απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Είναι η φυσική συνέχεια διεκδίκησης του αιτήματος που είχε τεθεί τότε για την παύση της ποινικοποίησης των φιλικών-συγγενικών σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων.
Η απεργία πείνας τώρα της Εύης, όχι μόνο ξεσκεπάζει τα ψέματα της εξουσίας, αλλά μας υπενθυμίζει πως οι εκκρεμότητες που έχουμε με την εξουσία δεν λύνονται με νόμους, αλλά με την οριστική καταστροφή της.
Όπως έχει γραφτεί “αν σε κοροϊδέψουν μια φορά,η ντροπή είναι δικιά τους, αν σε κοροϊδέψουν δυο φορές, η ντροπή είναι δικιά σου…”.
Θεωρούμε πως η απεργία πείνας της Εύης έρχεται σε μια κομβική χρονική συγκυρία για τον αναρχικό χώρο κι οχι μόνο. Μετά την ανώμαλη προσγείωση των ψευδαισθήσεων με τον ερχομό της “πρώτης φορά αριστερής” εξουσίας και το αρχικό μούδιασμα του κινήματος (που φάνηκε στις κινήσεις αλληλεγγύης της απεργίας πείνας του Μαρτίου) τώρα είναι η δικιά μας σειρά να ξανασυστηθούμε…
Μακριά απο μισόλογα, απο δισταγμούς απο τακτικισμούς και ψευδεσθήσεις, προωθώντας τη σύνθεση μέσα απο τη δράση και διατηρώντας την αυτονομία και την ιδιαιτερότητα της θεώρησης του καθενός μας, μπορούμε να περάσουμε πρώτοι στην επίθεση.
Η φασιστική απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης της Εύης (για έκτη φορά) είναι ευθέως μια προσβολή και μια πρόκληση πολέμου όχι μόνο για την Εύη, όχι μόνο για τους απεργούς πολιτικούς κρατούμενους του Μαρτίου αλλά και για όλο το κίνημα αλληλεγγύης, που λίγους μήνες πριν καταλάμβανε κυβερνητικά-κομματικά κτήρια, ραδιοφωνικούς σταθμούς, σχολές, πρυτανεία, συγκρουόταν με τους μπάτσους, έκανε πορείες, συγκεντρώσεις, εμπρησμούς…
Φαίνεται πως δικαστές πολιτικοί και μπάτσοι νιώθουν αρκετά ασφαλείς και σίγουροι μέσα στα ανάκτορα της εξουσίας, ώστε να περιφρονούν όσα κατακτήθηκαν με τον αγώνα μας στο δρόμο.
Αυτό είναι μια πρόκληση για εμάς να αποδείξουμε τόσο στον εαυτό μας όσο και στον εχθρό οτι η ιστορία εξακολουθεί να γράφεται στους δρόμους της εξέγερσης κι όχι στα ανακριτικά γραφεία…
Η εξουσία κρατώντας όμηρο την Εύη, χτυπάει σε δυο χρόνους. Σε πρώτο χρόνο,στο άμεσο παρόν, εκδικείται τον πολιτικό κρατούμενο της Σ.Π.Φ. Γεράσιμο Τσάκαλο αφού η φυλάκιση της Εύης με μοναδικό στοιχείο τη συντροφική τους σχέση, θέλει να προκαλέσει έναν συναισθηματικό και ψυχολογικό εκβιασμό με σκοπό την απόσπαση ανακωχής και παράδοσης απο την μεριά του με τα καθήκια της εξουσίας. Παράλληλα είναι ένα σαφές μήνυμα προς όλους τους συνεπείς πολιτικούς κρατούμενους που παραμένουν αμετανόητοι. Η εξουσία σε περίπτωση που αποπειραθούν να σπάσουν τη συνθήκη αιχμαλωσίας τους δεν θα διστάσει, για αντίποινα, να στοχοποιήσει τα κοντινά τους πρόσωπα οδηγώντας τα ακόμη και στη φυλακή. Σε δεύτερο χρόνο η εξουσία επιδιώκει να εξαπλώσει την τυραννία του φόβου σε κάθε ελεύθερη καρδιά και ανυπότακτο μυαλό. Η αιχμαλωσία της Εύης είναι το τελεσίγραφο της εξουσίας προς όλους όσους δεν ακολουθούν τις οδηγίες και τα διατάγματα πειθαρχημένης ζωής που έχει εκδώσει, αλλά αντίθετα εξακολουθούν να αναγνωρίζουν τον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων ως κομμάτι του συνολικού αγώνα για την απελευθέρωση. Είναι φανερό πως με αυτόν τον τρόπο το κράτος θέλει να χτυπήσει τις σχέσεις αλληλεγγύης. Θέλει να απομονώσει τους πολιτικούς κρατούμενους και να τους εξορίσει στην λήθη. Θέλει να υψώσει ένα τοίχος σιωπής γύρω τους…Όμως πάει ακόμα ένα βήμα παραπέρα. Δεν θέλει να τους απομονώσει απλά ως φυσικά πρόσωπα, θέλει να απομονώσει και την πολιτική επιλογή του ένοπλου αγώνα. Θέλει μέσο του φόβου να την αποσυνδέσει απ΄την πολυμορφία του εξεγερτικού αγώνα και να την απενεργοποιήσει μετατρέποντας την ως μια απρόσιτη μακρινή ανάμνηση ανάμεσα στον φόβο και την καταστολή.
Για αυτό η υπόθεση της Εύης συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μιας ολομέτωπης επίθεσης της εξουσίας εναντίον μας.
Για αυτό η υπόθεση της Εύης είναι το δικό μας μπραντεφέρ με την ασχήμια της εξουσίας, με το άδικο των νόμων, με τον φόβο της καταστολής.
Απ΄τις 14 Σεπτεμβρίου μαζί με την έναρξη της απεργίας πείνας της Εύης, τίθεται σε κίνηση το δικό μας στοίχημα. Ο κόσμος της αλληλεγγύης, της ανυποταξίας, της εξέγερσης, της ελευθερίας της ζωής, ενάντια στον πολιτισμό της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της αδικίας, του θεάματος, των στολών, των απαγορεύσεων, των κανόνων, του θανάτου.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΝΟΜΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΑΝΑΡΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Κάθε εξέγερση μπορεί να ξεκινήσει με μια πράξη θάρρους. Η απεργία πείνας της Εύης είναι το θάρρος της ελευθερίας ενάντια στην θρασυδειλία των δικαστών…
Η αλληλεγγύη μας ας πυρπολήσει το σκοτάδι της εξουσίας…
Η απελευθέρωση της Εύης ας είναι η αρχή…
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΔΙΚΟ
Εξεγερσιακοί Αναρχικοί/ες