Λάβαμε στις 17/10/2016:
ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ, ΗΡΘΕ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΕΞΕΙΣ
Ξημερώματα Παρασκευής 14/10/2016 πραγματοποιήθηκε επίθεση στη διμοιρία των ματ, που φυλάνε τα γραφεία του πασόκ στα Εξάρχεια. Αυτή η επίθεση πήρε χαρακτηριστικά γενικευμένης σύγκρουσης στους γύρω δρόμους, με πλήθος κόσμου να συμβάλει δυναμικά στις οδομαχίες εναντίων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.
Το συγκεκριμένο γεγονός πραγματοποιήθηκε μετά από μια περίοδο ευρύτερης αδράνειας και απουσίας γενικευμένων συγκρουσιακών καταστάσεων στο δρόμο. Αυτό το γεγονός ωθεί κάποιους σε εσωτερικό ανταγωνισμό, αντί να προωθούν τον αγώνα με τους πραγματικούς μας εχθρούς. Το αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας έχει οδηγήσει επίσης στην πιο συχνή εμφάνιση των μπάτσων στα εξάρχεια με προσαγωγές και συλλήψεις μεταναστών, ενώ ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε το βασανισμό του Pellumb Marnikollaj, τους βασανιστές του Καρέλι, που έπεσαν στα μαλακά, τις βιαιοπραγίες εναντίον των παιδιών στο ΑΤ ομόνοιας και ο κατάλογος δεν έχει τέλος..
Παρότι λοιπόν οι μπάτσοι είναι το πρώτο ανάχωμα στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, η σύγκρουση μαζί τους μετατίθεται σ ένα επέκεινα, το οποίο θα έρθει όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, όταν οργανωθούμε, όταν, όταν… Το ζήτημα είναι ότι οι συνθήκες είναι παρα-ωριμασμένες και ο πόλεμος είναι εδώ.
Οι οδομαχίες είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που μας προετοιμάζει για μία γενικευμένη εξέγερση. Αυτό που δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης και ετοιμότητας στο δρόμο, ενώ ταυτόχρονα προλειαίνει το έδαφος μιας ρεαλιστικής σύγκρουσης με τον εχθρό. Το γεγονός ότι δε γίνονται με απόλυτα οργανωμένο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει μόνο ως γόνιμη κριτική για να γίνουμε καλύτεροι. Η οργάνωσή μας είναι είναι το ζητούμενο και η απουσία της δε μπορεί σε καμία περίπτωση να απονοηματοδοτεί τη σύγκρουση καθεαυτή. Επίσης, οι εξεγερμένοι, αυτοί που επιλέγουν να πολιτικοποιηθούν από την πράξη στη θεωρία δεν είναι αντικοινωνικοί, επειδή κάποιοι από μας δεν έχουν ακολουθήσει μία ψευδονοούμενη γραμμικότητα, που ορίζει το πέρασμα από μία ολοκληρωμένη πολιτική θέση στην πράξη. Η πράξη της οδομαχίας, όπως προαναφέραμε, μας φέρνει κοντά και μέσα από αυτή τη διαδικασία επισυμβαίνουν πολιτικές ζυμώσεις, οι οποίες αντικειμενικά έχουν φέρει κόσμο στον αγώνα. Κανείς δε μπορει να χρησιμοποιεί τα κακώς κείμενα των συγκρούσεων για να τις υπονομεύσει καθώς οι αγώνες μάς ωριμάζουν.
Σκοπός λοιπόν, είναι οι ίδιοι να δώσουμε πολιτικό περιεχόμενο και οργάνωση στα πεπραγμένα μας για να γίνουμε πραγματικά επικίνδυνοι, ώστε να προετοιμαζόμαστε στο διηνεκές, μέσα από αυτές τις πρακτικές, για τη μάχη με το κράτος και το κεφάλαιο..
Από την εξέγερση στην κοινωνική επανάσταση και όλα τα περιεχόμενα που μπορούν να ορίσουν οι εξεγερμένες μάζες, δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από τις σχέσεις που δημιουργούμε μεταξύ μας όταν συνοργανωνόμαστε και καμία μεγαλύτερη επιθυμία από το ανατρέψουμε τις συνθήκες υπέρ μας.
Η καταστροφή της διάχυτης υποτέλειας, η συνολική επίθεση στην κρατική δομή στο εδώ και στο τώρα, αποτελεί πάντα τη βασική στόχευση κάθε αναρχικού. Θεωρούμε πως η σύμπλευση λόγου και πράξης είναι μια αναγκαία συνθήκη για την ωρίμανση του εν δυνάμει αναρχικού κινήματος. Γι’ αυτό και η διάχυση των ιδεών και του λόγου μας πρέπει να αποτελεί συστηματική κι αδιαίρετη προσπάθεια για τη δημιουργία των απαραίτητων διόδων επικοινωνίας με νέους συντρόφους ανά τον κόσμο. Οι πειθήνιοι κι οι υποτακτικοί του κράτους θα βρίσκονται πάντα απέναντί μας.
Εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά. Στο δρόμο για τη διάχυση της αναρχίας, θα γκρεμίσουμε ότι μπαίνει εμπόδιο στην ελευθερία μας.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΑ ΗΣΥΧΑ ΚΕΛΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΑΠ’ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ