Αν απευθυνόμαστε σ’ εσάς, άνδρες και γυναίκες που έχετε φτάσει στο έσχατο σημείο αποτροπιασμού και τίποτα και κανείς δε θα μπορούσε πια να σας γλιτώσει από μια τραγική μοίρα, δεν είναι για να σας υπενθυμίσουμε ένα ανύπαρκτο καθήκον απέναντι σε μια ζωή που δεν αξίζει καν τον κόπο να βιωθεί. […]
ΑΝΕΝΤΑΧΤΑ
233 posts
Μονάχα οι συμμορίες των άγριων σκύλων φυλάνε τα μπόσικα στους χαλεπούς καιρούς μας Με μπότες καουμπόικες μονόκλ και ρεντιγκότες αλυχτάνε το μηδέν και τον θάνατο
Σ’ ένα παλιό δίσκο, χρόνια πριν, ένας λακές της εταιρείας Disney (μία απ’ τις εκπαιδευτικές φωνές της άρχουσας τάξης) ενημέρωνε τα παιδιά: «Δε λες εσύ την ώρα· η ώρα λέει εσένα». Μια συνοπτική αλλά σουβλερή έκφραση του γεγονότος ότι ζούμε σε μια κοινωνία που χρησιμοποιεί το χρόνο ως μέσο υποδούλωσης. […]
Ζωή ή Θάνατος Περασμένη κατά το ήμισυ απ’ την Πύλη, μια Ψυχή είπε προς τη Ζωή: «Τι έχεις να μου προσφέρεις εσύ;» Κι αποκρίθηκε η Ζωή: «Λύπη, αδιάκοπη πάλη, απογοήτευση· κι ύστερα απ’ αυτές, σκοτεινότητα και σιωπή». Η Ψυχή είπε προς το Θάνατο: «Τι έχεις να μου προσφέρεις εσύ;» Κι […]
Στην πόλη του Σραβάστι, ο Βούδας μπήκε στο σπίτι ενός συγκεκριμένου μαθητή, του φτωχοδιάβολου Σουντάττα. Ο άνθρωπος έλειπε απ’ το σπίτι. Βρισκότανε όμως πάνω στο ντιβάνι ένας άσπρος σκύλος, που έτρωγε από ’να πιάτο. Σαν είδε τον Βούδα, ο σκύλος πήδησε χάμω και του αλύχτησε σαν λυσσασμένος. Ο Βούδας του […]
Στο πλαίσιο της καμπάνιας αλληλεγγύης του Μαύρου Φλεβάρη, και εν όψει της αυριανής πανελλαδικής γενικής απεργίας (20/2), τυπώσαμε 800 τρικάκια με τέσσερα διαφορετικά συνθήματα για την προώθηση του καθημερινού αγώνα χωρίς σύνορα και τη συνολική απελευθέρωση. Αρκετά πετάχτηκαν σε κεντρικά σημεία της Αθήνας, κι έπεται συνέχεια… Ομάδα ζύμωσης αναρχικών συνθημάτων
Το πρώτο πανό αναγράφει απόσπασμα του Ρέντσο Νοβατόρε (βλ. «Του ατομικισμού και της εξέγερσης», στο Il Proletario, τ. 4, Ποντρεμόλι, 17 Σεπτέμβρη 1922): Θέλετε να με δικάσετε; Ας είναι! Μα δε θα δικάσετε ποτέ τον αληθινό εμένα. Απεναντίας θα δικάσετε «εμένα» που εσείς θα έχετε επινοήσει. Μα ενόσω εσείς θα […]
Αυτό είμαστε όλοι. Προσπερνάμε αυτή την ύπαρξη στη γη γνωρίζοντας πως είμαστε περαστικοί. Κιόλας, επειδή δεν κρατάμε τη λαβή του τιμονιού που μανουβράρει τη διαδρομή της ζωής μας, δεν ελέγχουμε μήτε την ταχύτητα μήτε τη διάρκεια ή τον προορισμό. Βιώνουμε αυτή την εμπειρία, τη μόνη που ’χουμε στη διάθεσή μας, […]
Όταν πρωτοφτιάχτηκε το σώμα, όλα τα μέρη θέλανε να κάνουνε το γενικό κουμάντο. Ο εγκέφαλος είπε «αφού ελέγχω τα πάντα και σκίζομαι στη σκέψη, εγώ θα πρέπει να ’μαι τ’ αφεντικό». Τα πόδια είπανε «εγώ μεταφέρω τον άνθρωπο όπου θέλει να πάει και τον βάζω σε θέση να κάνει ό,τι […]
Τίποτα δεν τελείωσε. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Ζήτω η αναρχική επανάσταση! Πάντοτε λοιπόν, Οι αιχμάλωτοι του πολέμου θα είναι μαζί μας, πίσω από τ’ αποφασιστικά βήματα που φέρνουν τη σύγκρουση, δίνοντας παλμό στις επαναστατικές κραυγές, υψώνοντας τις παντιέρες της απελευθέρωσης, σηκώνοντας την πέτρα που στοχεύει τον μπάτσο, υπενθυμίζοντάς μας ότι το […]
Όλοι μας ξέρουμε πως ο κόσμος είναι ένα χάλι. Υπάρχει λιμοκτονία και οικοκτονία, ρατσισμός και σεξισμός. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί νεκροί, κι όλα αυτά γίνονται την ώρα που εξαφανίζονται ολόκληρα είδη και το διοξείδιο του άνθρακα υπερθερμαίνει τον αέρα. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι τόσο μεγάλο […]
Λες: Άσχημα τα πράγματα για την υπόθεσή μας. Το σκότος εξαπλώνεται. Οι δυνάμεις συρρικνώνονται. Τώρα, μετά από τόσο πολλά χρόνια που κοπιάσαμε, είμαστε σε δυσκολότερη θέση απ’ ό,τι στην αρχή. Μα ο εχθρός στέκει ισχυρότερος από ποτέ. Οι εξουσίες του σαν να ’ναι διογκωμένες. Έχει πάρει αήττητη θωριά. Μα έχουμε […]