Όταν οι αποφάσεις που λαμβάνονται στον πόλεμο είναι σταθερές και βασίζονται σε ξεκάθαρες πεποιθήσεις οι οποίες αντικατοπτρίζονται στην πρακτική των ιδεών της λευτεριάς, γίνεται κατανοητό πως το μονοπάτι που επιλέχθηκε δεν έχει επιστροφή, κι αυτό συνεπάγεται την ανάληψη των συνεπειών, το να ’μαστε ενσυνείδητοι σε κάθε βήμα που κάνουμε, κάθε λάθος, καθετί σωστό, και βέβαια σε κάθε κίνηση που κάνουμε προς τα εμπρός.
Όταν πρόκειται για συντρόφια που έχουν αποφασίσει ν’ αντιμετωπίζουν καθημερινά την εξουσία με αξιοπρέπεια και περηφάνια για τη στάση τους, τότε η αλληλεγγύη βγαίνει από τα σπλάχνα μας, και κατανοούμε πως παρά την απόσταση, τους φραγμούς και τα εμπόδια οφείλουμε να δράσουμε, γιατί υπάρχουν άτομα που σ’ ένα πλαίσιο αλλιώτικο από το δικό μας αποφάσισαν επίσης να συνεχίσουνε την όξυνση της σύγκρουσης, ακόμα κι αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Εδώ είμαστε λοιπόν, ενεργώντας, δημιουργώντας και καταστρέφοντας, και κάθε επιθυμία για την ανατροπή της βασιλεύουσας τάξης επιχειρούμε να την κάνουμε πράξη, με δράσεις που μπορεί να ποικίλλουν σε εύρος, αντίκτυπο και στόχευση, αλλά που στην τελική κάνουν τις ιδέες μας, το μίσος μας και τη λαχτάρα μας για λευτεριά κάτι το απτό, κάτι το πραγματικό. Στις ενέργειες δεν υπάρχουν προσδοκίες για μεγαλεία, υπάρχει μονάχα συνείδηση, και μ’ αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές πως καλούμε να παραμεριστεί η κριτική η οποία ασκείται από τη βολή των ιδεών που δεν μεταφράζονται σε πράξη· το στοίχημα είναι να ενεργήσουμε και ν’ απαλλαγούμε από τα δίχως νόημα λογύδρια που δεν έχουν θέση επί του πρακτέου και προέρχονται απ’ όσους νιώθουν πως έχουν το δικαίωμα να σχολιάζουν ένα περιεχόμενο στο οποίο δεν συνεισφέρουν κάτι.
Τη νύχτα της 3ης Μάρτη μπλοκάραμε την κυκλοφορία σε μια λεωφόρο του δυτικού τομέα του Σαντιάγο, στέλνοντας ένα μήνυμα αλληλεγγύης και αντίστασης, κάτι το συμβολικό που ξέρουμε καλά πως δεν είναι παρά μια τόνωση για το ηθικό όσων αντιστέκονται πίσω από τα κάγκελα και ιδίως των συντρόφων μας στην Ελλάδα που βρίσκονται σε απεργία πείνας· τους στέλνουμε τη στοργή μας και δύναμη, κι εμείς εδώ συνεχίζουμε να βγαίνουμε στο δρόμο, μ’ αυτήν και μ’ οποιαδήποτε άλλη δράση.
ΥΓ. Πλησιάζουν οι “μέρες αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου” στις χιλιανές φυλακές από τις 10 έως τις 20 Απρίλη. Ας προετοιμαστούμε!