Την Τρίτη, 10 Μάη 2011, περίπου μια δωδεκάδα από συντρόφους-ελεύθερα πνεύματα, που είμαστε αλληλέγγυοι με τον αναρχικό σύντροφο Σίμο Σεϊσίδη, φτάσαμε στο κεντρικό κτήριο της Alpha Bank στην οδό Κάννον μέσα στο Σίτυ του Λονδίνου, ηγετικό κέντρο της παγκόσμιας οικονομίας εντός του «Ατσάλινου Δακτυλίου»*, που προστατεύεται από τη δική του ξεχωριστή αστυνομική δύναμη.
Στιγμιαία, ενώ ξεδιπλώνονταν δυο τεράστια πανό, δυο σύντροφοι μπήκαν στην τράπεζα, διαταράσσοντας την πομπώδη ατμόσφαιρα των πλούσιων πελατών, των γραμματέων και των μάνατζερ που έκαναν τις βρόμικες δουλειές τους. Αυτοί λοιπόν πάγωσαν στις θέσεις τους όταν οι δύο άρχισαν να φωνάζουν (στ’ αγγλικά) «Λευτεριά στον Σίμο Σεϊσίδη», «Οι τράπεζες είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες» [Freedom to Simos Seisidis / The banks are the real terrorists] κ.τ.λ., πετώντας κείμενα και απομιμήσεις χαρτονομισμάτων στα μούτρα των παρευρισκομένων.
Όταν βγήκαν από την τράπεζα, οι πόρτες κλειδώθηκαν αμέσως και οι σύντροφοι που στέκονταν έξω τις μπλόκαραν κι αυτοί με τα πανό. Κείμενα μοιράστηκαν στους περαστικούς, κυρίως τραπεζικούς υπάλληλους με κομψά ρούχα. Ξαφνικά, από το πουθενά, το πεζοδρόμιο κατακλύστηκε από μια τάξη μαθητών από τη Γαλλία που συμμετείχαν σε οργανωμένη εκδρομή στο Λονδίνο. Αναγνώρισαν κατευθείαν το κυκλωμένο Α στο πανό και άρχισαν να φωνάζουν «Ζήτω η αναρχία!» στα γαλλικά [Vive l’anarchie] μαζί με κάποιους από τους συντρόφους.
Μια απερίγραπτη στιγμή, μ’ αυτές τις ωραίες, χαρούμενες παιδικές φωνές όσο μάλωναν για να πάρουν κείμενα και «χαρτονομίσματα». Για μια στιγμή, μια φωτεινή λάμψη διαφώτισε την καρδιά του σκότους: Εμφανίστηκε ο δάσκαλός τους για να δει τι τρέχει, πήρε ένα κείμενο λέγοντας πως αυτό θα ήταν το θέμα του επόμενου μαθήματος, κι έφυγαν. Η τράπεζα παρέμεινε κλειστή για περίπου μισή ώρα.
Η επόμενη στάση ήταν μια εναέρια διάβαση εκεί κοντά, ένα τέλειο σημείο για να κρεμαστούν τα πανό ώστε να είναι ορατά από τους διερχόμενους και τα κοντινά συγκροτήματα γραφείων. Ομάδες από σκιερές φιγούρες σε κυριλέ κουστούμια διαφαίνονταν να κοιτάζουν από πολλά παράθυρα τριγύρω. Κείμενα μοιράστηκαν σε περαστικούς που ήταν περίεργοι για την κίνηση.
Στο τέλος αυτής της μικρής, αλλά παθιασμένης παρέμβασης, όταν όλοι αρχίσαμε ν’ αποχωρούμε, μερικοί από τους μπάτσους του Σίτυ του Λονδίνου –παράλογα υπερεξοπλισμένοι– βγήκαν από ένα γυαλιστερό μπλε όχημα. Κανείς μας δεν είχε διάθεση για καβγά, κι έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας, τονωμένοι από αυτές τις στιγμές ώστε να μείνουμε ζωντανοί και να στείλουμε στο διάολο την κοινωνία-φυλακή και τους φύλακές της.
«Ποιανού οι δρόμοι, οι δικοί μας δρόμοι» [Whose streets, our streets] δεν είναι ένα απλό σύνθημα σε μια πορεία. Από τις αποκλειστικές ζώνες μέχρι τις «φτωχογειτονιές του Λονδίνου», ήρθε ο καιρός να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή κάθε ώρα, κάθε μέρα, να δείξουμε την αποστροφή μας στους εχθρούς μας και να βρούμε τους συνεργούς μας.
Αναρχία τώρα!
* Σ.τ.μ.: Ring of Steel είναι τ’ όνομα που έχει δοθεί στο «κορδόνι ασφαλείας» από μπάτσους, κάμερες, φυλάκια κ.τ.λ. που είναι στημένο γύρω από το Σίτυ (δηλαδή το ιστορικό κέντρο του Λονδίνου). Μιλάμε για μια περιοχή μεγέθους μόλις 2,90 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στην οποία στεγάζονται δεκάδες από τα κεντρικά καταστήματα τραπεζών, ασφαλιστικών, εφοπλιστικών και άλλων εταιρειών. Η περιοχή αυτή έχει το «ξεχωριστό προνόμιο» της δικής της αστυνομικής δύναμης, διαφορετικής απ’ ό,τι στο υπόλοιπο Λονδίνο.
Βλ. στ’ αγγλικά leaflet for banks/ πηγή