Η DIY συναυλία της 8ης Ιούλη διοργανώθηκε από τον 98fm. Πέρα από το βασικό σκοπό ενίσχυσης του ραδιοφωνικού σταθμού, υπήρχε –στο μπαρ– κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τους συλληφθέντες 28ης-29ης Ιούνη. Επιπλέον, έγινε παρέμβαση-ενημέρωση σχετικά με τις υψηλές εγγυήσεις και τα τρέχοντα δικαστικά έξοδα. Και πρέπει να πήγε πολύ καλά η συναυλία από οικονομικής άποψης: Λίγο πριν το τέλος, ή μάλλον λίγο πριν τη ρίψη δακρυγόνων από την πλευρά της Τοσίτσα, τα ποτά στο μπαρ είχαν στερέψει.
Μεγάλο μπράβο στους «Αχαΐρευτους» που δε διέκοψαν παρά τα δακρυγόνα και τη μαζική φυγή του κόσμου από την ελεύθερη πύλη της Στουρνάρη! Οι παρευρισκόμενοι θα ήταν προτιμότερο, ακριβώς εκείνες τις στιγμές, να στηρίξουν τους διοργανωτές και το σκοπό αυτής της αυτοοργανωμένης συναυλίας με κάθε τρόπο, αν μη τι άλλο με την παρουσία τους, κι όχι να φυγαδευτούν λόγω «μπάχαλων» ή επειδή «πήγε αργά».
Ως προς την ευθύνη (περιφρούρησης) των διοργανωτών, πολλά μπορούν να ειπωθούν επίσης – ιδίως εφόσον είχαν πληροφορηθεί την επίθεση νωρίτερα στη Χαριλάου Τρικούπη. Πάντοτε όμως είναι δύσκολη η περιφρούρηση μιας εκδήλωσης με ελεύθερη είσοδο, χωρίς ελέγχους ή μπράβους στην πόρτα, σε χώρο (υποτιθέμενου πια) ασύλου κ.λπ., γι’ αυτό κι αναφέρω το ρόλο που έπαιξε η αποχώρηση των… συναυλιαζομένων.
Ενώ φωνάχτηκαν πολλά δυναμικά (και αντιμπατσικά) συνθήματα κατά τη διάρκεια του live –ιδίως στα «Μεθυσμένα Ξωτικά»–, ξάφνου από την Τοσίτσα έπεφταν χημικά, κι από τη Στουρνάρη έφευγαν άνετα και μαζικά, χωρίς τσιμουδιά. Φαντάζομαι η σκέψη πολλών ήταν «πάμε μη μας κλείσουν οι μπάτσοι μες στο Πολυτεχνείο»… ΟΚ. Καλές και χρήσιμες οι DIY συναυλίες σε πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά το «κοινό», τα «γκρουπ» και οι «διοργανωτές» δεν μπορούν παρά να μοιράζονται την ευθύνη της πραγματοποίησής τους. Κι οι μπουκαλιές καλές και χρήσιμες είναι, όταν δεν ακουμπάνε σε κόσμο συγκεντρωμένο ακριβώς παραδίπλα γι’ άλλο σκοπό.
Δεν υπάρχει μόνον η νύχτα της Παρασκευής στα Εξάρχεια… Καθιερωμένες κινήσεις ίσον μηδέν ανατροπή. Μας χτυπάνε από παντού, και δε θα πάψουμε να αντιστεκόμαστε, αλλιώς πεθάναμε. Αλλά να έχουμε και σύλληψη από πάνω, σε νύχτα στήριξης συλληφθέντων, γαμώ τη μου;!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ
* Κι ο 98fm ή όποιος τέλος πάντων φεϊσμπουκάς φίλος του, να κόψει τις μαλακίες με το facebook. Καλά κρατάτε με την ιστοσελίδα σας έως τώρα.
κείμενο του συλληφθέντα
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 9 Ιουλίου, φεύγοντας από συναυλία στο Πολυτεχνείο, στην οδό Μπουμπουλίνας, μου επιτέθηκε ξαφνικά μία διμοιρία των ΜΑΤ, η οποία βρισκόταν σε παρακείμενο στενάκι. Γύρω στους δέκα άνδρες των ΜΑΤ μου επιτέθηκαν, χτυπώντας με βίαια με τα υπηρεσιακά τους γκλοπ, αλλά και με μπουνιές και κλωτσιές. Με χτυπούσαν κυρίως στο κεφάλι και στα πλευρά, με μεγάλο μένος, πολλοί από αυτούς, με το μεταλλικό τμήμα της λαβής των γκλοπ, βρίζοντας με ταυτόχρονα με ακατονόμαστες εκφράσεις.
Μετά από λίγα λεπτά και ενώ ήμουν αιμόφυρτος και ημιλιπόθυμος με έσυραν μέχρι την κλούβα που βρισκόταν παραδίπλα όπου με έλουσαν με νερό, φωτιστικό οινόπνευμα και ό,τι άλλο υγρό έτυχε να έχουν κοντά τους.
Γύρω στις 3.45 π.μ. με πήγαν στη ΓΑΔΑ. Αν και η κατάστασή μου ήταν άθλια κανείς δεν έδωσε σημασία. Ζητούσα να με πάνε σε γιατρό, τους έλεγα ότι πονάω και μου απαντούσαν ότι πρέπει πρώτα να γίνουν οι διαδικασίες. Με άφησαν αιμόφυρτο σε ένα διάδρομο αδιαφορώντας ακόμα και όταν λιποθύμησα. Το πρωί μου ανακοίνωσαν ότι έχω συλληφθεί με την κατηγορία ότι…πέταξα μολότοφ εναντίον της διμοιρίας. Αν και είχα ένα βαθύ τραύμα αρκετών εκατοστών στη μέση του κρανίου μου και αιμορραγία σε διάφορα σημεία του σώματός μου, μου αρνήθηκαν τη μεταφορά σε νοσοκομείο, με το αιτιολογικό ότι πρώτα έπρεπε να οδηγηθώ στον Εισαγγελέα. Αφού με πήγαν στα δικαστήρια και με κατηγόρησαν επίσημα για δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα (έκρηξη, κατοχή εκρηκτικών, διατάραξη κοινής ειρήνης και εξύβριση) στη συνέχεια με πήγαν στο νοσοκομείο.
Από τη συνάντησή μου με τις δυνάμεις «ασφαλείας» φιλοδωρήθηκα, εκτός των κατηγοριών και του άμεσου κινδύνου να κριθώ προσωρινά κρατούμενος, με μια σειρά σωματικές βλάβες. Συγκεκριμένα έχω υποστεί κάταγμα στο μέσο του κρανίου, βαθύ σκίσιμο του δέρματος στο κεφάλι, το οποίο χρειάστηκε 9 ράμματα, ένα σπασμένο δόντι, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια το οποίο χρειάστηκε άλλα 10 ράμματα, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα από γκλοπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία μου προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια.
Νοσηλεύομαι φρουρούμενος από αστυνομικούς, οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν τη νοσηλεία μου δυσκολότερη. Έχουν φτάσει στο σημείο να απαγορεύουν ακόμα και τη νυχτερινή συσκότιση σε όλο το δωμάτιο νοσηλείας, επιβάλλοντας σε εμένα και τους υπόλοιπους ασθενείς να κοιμόμαστε τη νύχτα με το φως ανοιχτό.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι από τη δικογραφία που σχηματίστηκε, πέρα από τα ψέματα σε βάρος μου, δεν υπάρχει το παραμικρό για την κακοποίησή μου. Υπάρχει μόνο η κατάθεση ενός Ματατζή (κανείς από τους υπόλοιπους της διμοιρίας δεν μπήκε στο κόπο να καταθέσει είτε γιατί δεν αντιλήφθηκε τίποτα, είτε γιατί φοβάται τις ευθύνες του). Ο αστυνομικός αυτός το μόνο που αντιλήφθηκε είναι εμένα να πετάω μολότοφ και να συλλαμβάνομαι (προφανώς με όλους τους νόμιμους τύπους).
Δεν γνωρίζω ακόμα πόσες και ποιες βλάβες στην υγεία μου θα είναι μόνιμες. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι ήθελαν να με δολοφονήσουν.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από τα αποτελέσματα της συνάντησής μου με την αστυνομία, κάνοντας έκκληση σε οποιονδήποτε υπήρξε μάρτυρας της επίθεσης σε βάρος μου ή έχει φωτογραφικό υλικό να επικοινωνήσει μαζί μου στο e-mail: solidarity_xk@yahoo.gr.
Ο Χρήστος Κ. ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος στις 9 Ιουλίου με τις ένοπλες συμμορίες του κράτους, είναι ένας από εμάς. Συναντηθήκαμε στις γειτονιές του Περάματος ανταλλάξαμε κουβέντες, ιδανικά, όνειρα, δράσεις και ξαφνικά καλούμαστε να δεχτούμε την εικόνα του ως έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας τους.
Ο Χρήστος φεύγοντας από μια αυτοοργανωμένη συναυλία του 98 fm στο χώρο του Πολυτεχνείου έπεσε πάνω σε μια μανιασμένη διμοιρία. 20 πραίτορες τον χτυπούσαν ανελέητα και τον έβριζαν για ώρα, τον περιέλουσαν με φωστικό πετρέλαιο και ότι υγρό έβρισκαν μπροστά τους, ενώ στην συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γαδά όπου και κρατήθηκε για ώρες αιμόφυρτος . Ο Χρήστος είχε υποστεί κάταγμα στο μέσο του κρανίου, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα από ανάποδα γκλοπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία του προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια. Έχοντας υποστεί όλες αυτές τις βλάβες στην υγεία του και μετά την άρνηση των μπάτσων να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, την πολύωρη κράτησή του και τη μεταφορά του στον εισαγγελέα, νοσηλεύτηκε εν τέλει σε καθεστώς αιχμαλωσίας, μόνιμα φρουρούμενος από μπάτσους οι οποίοι δημιουργούσαν προβλήματα στη διαδικασία ανάρρωσής του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους που προσπάθησε να τον δολοφονήσει πριν κάποιες μέρες. Ο Χρήστος κρίθηκε εν τέλει προφυλακιστέος και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού κατηγορούμενος με δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το κράτος και οι μηχανισμοί του θυσιάζουν στο βωμό της συντήρησής της εσωτερικής τάξης όποιον βρεθεί στο δρόμο τους και στέκεται απέναντί τους. Οι τακτικές του ξυλοδαρμού και της αιχμαλωσίας που αποσκοπούν στο κοινωνικό εκφοβισμό και παραδειγματισμό μας είναι πια γνωστές. Αποτελεί καθημερινό φαινόμενο και προσθήκη στο οπλοστάσιο του κράτους για την ωμή ισοπέδωση σε κάθε μορφή αντίστασης. Δεν φοβάται όμως πια κανείς και κανενός η ζωή δεν θα μείνει δέσμια του κράτους .Ενός κράτους που εκβιάζει και λεηλατεί κάθε ηλιαχτίδα ζωής.
Θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντί τους και πάντοτε δίπλα σε όσους βιώνουν τον κρατικό κανιβαλισμό. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον Χρήστο Κ.
No Comments “Συναυλία του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφώνου 98FM”
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1318244
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1318584
http://www.youtube.com/watch?v=XdwNcweWLYU&feature=player_embedded
Η DIY συναυλία της 8ης Ιούλη διοργανώθηκε από τον 98fm. Πέρα από το βασικό σκοπό ενίσχυσης του ραδιοφωνικού σταθμού, υπήρχε –στο μπαρ– κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τους συλληφθέντες 28ης-29ης Ιούνη. Επιπλέον, έγινε παρέμβαση-ενημέρωση σχετικά με τις υψηλές εγγυήσεις και τα τρέχοντα δικαστικά έξοδα. Και πρέπει να πήγε πολύ καλά η συναυλία από οικονομικής άποψης: Λίγο πριν το τέλος, ή μάλλον λίγο πριν τη ρίψη δακρυγόνων από την πλευρά της Τοσίτσα, τα ποτά στο μπαρ είχαν στερέψει.
Μεγάλο μπράβο στους «Αχαΐρευτους» που δε διέκοψαν παρά τα δακρυγόνα και τη μαζική φυγή του κόσμου από την ελεύθερη πύλη της Στουρνάρη! Οι παρευρισκόμενοι θα ήταν προτιμότερο, ακριβώς εκείνες τις στιγμές, να στηρίξουν τους διοργανωτές και το σκοπό αυτής της αυτοοργανωμένης συναυλίας με κάθε τρόπο, αν μη τι άλλο με την παρουσία τους, κι όχι να φυγαδευτούν λόγω «μπάχαλων» ή επειδή «πήγε αργά».
Ως προς την ευθύνη (περιφρούρησης) των διοργανωτών, πολλά μπορούν να ειπωθούν επίσης – ιδίως εφόσον είχαν πληροφορηθεί την επίθεση νωρίτερα στη Χαριλάου Τρικούπη. Πάντοτε όμως είναι δύσκολη η περιφρούρηση μιας εκδήλωσης με ελεύθερη είσοδο, χωρίς ελέγχους ή μπράβους στην πόρτα, σε χώρο (υποτιθέμενου πια) ασύλου κ.λπ., γι’ αυτό κι αναφέρω το ρόλο που έπαιξε η αποχώρηση των… συναυλιαζομένων.
Ενώ φωνάχτηκαν πολλά δυναμικά (και αντιμπατσικά) συνθήματα κατά τη διάρκεια του live –ιδίως στα «Μεθυσμένα Ξωτικά»–, ξάφνου από την Τοσίτσα έπεφταν χημικά, κι από τη Στουρνάρη έφευγαν άνετα και μαζικά, χωρίς τσιμουδιά. Φαντάζομαι η σκέψη πολλών ήταν «πάμε μη μας κλείσουν οι μπάτσοι μες στο Πολυτεχνείο»… ΟΚ. Καλές και χρήσιμες οι DIY συναυλίες σε πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά το «κοινό», τα «γκρουπ» και οι «διοργανωτές» δεν μπορούν παρά να μοιράζονται την ευθύνη της πραγματοποίησής τους. Κι οι μπουκαλιές καλές και χρήσιμες είναι, όταν δεν ακουμπάνε σε κόσμο συγκεντρωμένο ακριβώς παραδίπλα γι’ άλλο σκοπό.
Δεν υπάρχει μόνον η νύχτα της Παρασκευής στα Εξάρχεια… Καθιερωμένες κινήσεις ίσον μηδέν ανατροπή. Μας χτυπάνε από παντού, και δε θα πάψουμε να αντιστεκόμαστε, αλλιώς πεθάναμε. Αλλά να έχουμε και σύλληψη από πάνω, σε νύχτα στήριξης συλληφθέντων, γαμώ τη μου;!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ
* Κι ο 98fm ή όποιος τέλος πάντων φεϊσμπουκάς φίλος του, να κόψει τις μαλακίες με το facebook. Καλά κρατάτε με την ιστοσελίδα σας έως τώρα.
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 9 Ιουλίου, φεύγοντας από συναυλία στο Πολυτεχνείο, στην οδό Μπουμπουλίνας, μου επιτέθηκε ξαφνικά μία διμοιρία των ΜΑΤ, η οποία βρισκόταν σε παρακείμενο στενάκι. Γύρω στους δέκα άνδρες των ΜΑΤ μου επιτέθηκαν, χτυπώντας με βίαια με τα υπηρεσιακά τους γκλοπ, αλλά και με μπουνιές και κλωτσιές. Με χτυπούσαν κυρίως στο κεφάλι και στα πλευρά, με μεγάλο μένος, πολλοί από αυτούς, με το μεταλλικό τμήμα της λαβής των γκλοπ, βρίζοντας με ταυτόχρονα με ακατονόμαστες εκφράσεις.
Μετά από λίγα λεπτά και ενώ ήμουν αιμόφυρτος και ημιλιπόθυμος με έσυραν μέχρι την κλούβα που βρισκόταν παραδίπλα όπου με έλουσαν με νερό, φωτιστικό οινόπνευμα και ό,τι άλλο υγρό έτυχε να έχουν κοντά τους.
Γύρω στις 3.45 π.μ. με πήγαν στη ΓΑΔΑ. Αν και η κατάστασή μου ήταν άθλια κανείς δεν έδωσε σημασία. Ζητούσα να με πάνε σε γιατρό, τους έλεγα ότι πονάω και μου απαντούσαν ότι πρέπει πρώτα να γίνουν οι διαδικασίες. Με άφησαν αιμόφυρτο σε ένα διάδρομο αδιαφορώντας ακόμα και όταν λιποθύμησα. Το πρωί μου ανακοίνωσαν ότι έχω συλληφθεί με την κατηγορία ότι…πέταξα μολότοφ εναντίον της διμοιρίας. Αν και είχα ένα βαθύ τραύμα αρκετών εκατοστών στη μέση του κρανίου μου και αιμορραγία σε διάφορα σημεία του σώματός μου, μου αρνήθηκαν τη μεταφορά σε νοσοκομείο, με το αιτιολογικό ότι πρώτα έπρεπε να οδηγηθώ στον Εισαγγελέα. Αφού με πήγαν στα δικαστήρια και με κατηγόρησαν επίσημα για δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα (έκρηξη, κατοχή εκρηκτικών, διατάραξη κοινής ειρήνης και εξύβριση) στη συνέχεια με πήγαν στο νοσοκομείο.
Από τη συνάντησή μου με τις δυνάμεις «ασφαλείας» φιλοδωρήθηκα, εκτός των κατηγοριών και του άμεσου κινδύνου να κριθώ προσωρινά κρατούμενος, με μια σειρά σωματικές βλάβες. Συγκεκριμένα έχω υποστεί κάταγμα στο μέσο του κρανίου, βαθύ σκίσιμο του δέρματος στο κεφάλι, το οποίο χρειάστηκε 9 ράμματα, ένα σπασμένο δόντι, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια το οποίο χρειάστηκε άλλα 10 ράμματα, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα από γκλοπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία μου προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια.
Νοσηλεύομαι φρουρούμενος από αστυνομικούς, οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν τη νοσηλεία μου δυσκολότερη. Έχουν φτάσει στο σημείο να απαγορεύουν ακόμα και τη νυχτερινή συσκότιση σε όλο το δωμάτιο νοσηλείας, επιβάλλοντας σε εμένα και τους υπόλοιπους ασθενείς να κοιμόμαστε τη νύχτα με το φως ανοιχτό.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι από τη δικογραφία που σχηματίστηκε, πέρα από τα ψέματα σε βάρος μου, δεν υπάρχει το παραμικρό για την κακοποίησή μου. Υπάρχει μόνο η κατάθεση ενός Ματατζή (κανείς από τους υπόλοιπους της διμοιρίας δεν μπήκε στο κόπο να καταθέσει είτε γιατί δεν αντιλήφθηκε τίποτα, είτε γιατί φοβάται τις ευθύνες του). Ο αστυνομικός αυτός το μόνο που αντιλήφθηκε είναι εμένα να πετάω μολότοφ και να συλλαμβάνομαι (προφανώς με όλους τους νόμιμους τύπους).
Δεν γνωρίζω ακόμα πόσες και ποιες βλάβες στην υγεία μου θα είναι μόνιμες. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι ήθελαν να με δολοφονήσουν.
Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από τα αποτελέσματα της συνάντησής μου με την αστυνομία, κάνοντας έκκληση σε οποιονδήποτε υπήρξε μάρτυρας της επίθεσης σε βάρος μου ή έχει φωτογραφικό υλικό να επικοινωνήσει μαζί μου στο e-mail: solidarity_xk@yahoo.gr.
Χ.Κ.
+ φωτό https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1318750
Ο Χρήστος Κ. ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος στις 9 Ιουλίου με τις ένοπλες συμμορίες του κράτους, είναι ένας από εμάς. Συναντηθήκαμε στις γειτονιές του Περάματος ανταλλάξαμε κουβέντες, ιδανικά, όνειρα, δράσεις και ξαφνικά καλούμαστε να δεχτούμε την εικόνα του ως έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας τους.
Ο Χρήστος φεύγοντας από μια αυτοοργανωμένη συναυλία του 98 fm στο χώρο του Πολυτεχνείου έπεσε πάνω σε μια μανιασμένη διμοιρία. 20 πραίτορες τον χτυπούσαν ανελέητα και τον έβριζαν για ώρα, τον περιέλουσαν με φωστικό πετρέλαιο και ότι υγρό έβρισκαν μπροστά τους, ενώ στην συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γαδά όπου και κρατήθηκε για ώρες αιμόφυρτος . Ο Χρήστος είχε υποστεί κάταγμα στο μέσο του κρανίου, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα από ανάποδα γκλοπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία του προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια. Έχοντας υποστεί όλες αυτές τις βλάβες στην υγεία του και μετά την άρνηση των μπάτσων να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, την πολύωρη κράτησή του και τη μεταφορά του στον εισαγγελέα, νοσηλεύτηκε εν τέλει σε καθεστώς αιχμαλωσίας, μόνιμα φρουρούμενος από μπάτσους οι οποίοι δημιουργούσαν προβλήματα στη διαδικασία ανάρρωσής του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους που προσπάθησε να τον δολοφονήσει πριν κάποιες μέρες. Ο Χρήστος κρίθηκε εν τέλει προφυλακιστέος και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού κατηγορούμενος με δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το κράτος και οι μηχανισμοί του θυσιάζουν στο βωμό της συντήρησής της εσωτερικής τάξης όποιον βρεθεί στο δρόμο τους και στέκεται απέναντί τους. Οι τακτικές του ξυλοδαρμού και της αιχμαλωσίας που αποσκοπούν στο κοινωνικό εκφοβισμό και παραδειγματισμό μας είναι πια γνωστές. Αποτελεί καθημερινό φαινόμενο και προσθήκη στο οπλοστάσιο του κράτους για την ωμή ισοπέδωση σε κάθε μορφή αντίστασης. Δεν φοβάται όμως πια κανείς και κανενός η ζωή δεν θα μείνει δέσμια του κράτους .Ενός κράτους που εκβιάζει και λεηλατεί κάθε ηλιαχτίδα ζωής.
Θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντί τους και πάντοτε δίπλα σε όσους βιώνουν τον κρατικό κανιβαλισμό. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον Χρήστο Κ.
αλληλέγγυοι-αλληλέγγυες
http://destato.blogspot.com/2011/07/blog-post_26.html