Απόσπασμα από την μπροσούρα «INSIDE OUT», που θα εκδοθεί στο προσεχές μέλλον
i) Η «αθωότητα» του θύματος και η «ενοχή» του «θηρευτή».
Στις 14 του Δεκέμβρη ορίστηκε το δεύτερο δικαστήριο του κράτους εναντίον της επαναστατικής αναρχικής οργάνωσης ΣΠΦ. Πρόκειται για τη δίκη της υπόθεσης των τριών επιθέσεων της ΣΠΦ με εκρηκτικούς μηχανισμούς (σπίτι υφυπουργού δημόσιας τάξης Χηνοφώτη, υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, οικία της πολιτικού Λούκας Κατσέλη), καθώς και την κατοχή ενός εκρηκτικού μηχανισμού.
Η πρώτη δίκη της ίδιας υπόθεσης τελείωσε το καλοκαίρι του 2011 καταδικάζοντας σε 37 χρόνια φυλακής δύο μέλη της ΣΠΦ, Χ. Χατζημιχελάκη και Π. Αργυρού, και επιβάλλοντας μεγάλες ποινές κάθειρξης στους υπόλοιπους κατηγορούμενους που δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση. Τώρα θα δικαστούν τέσσερα μέλη της ΣΠΦ (Δ. Μπολάνο, Γ. Νικολόπουλος, Μ. Νικολόπουλος, Χ. Τσάκαλος) που ήταν καταζητούμενοι κατά την πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης.
Αυτό το δικαστήριο είναι η συνέχεια μιας σειράς δικαστηρίων που θα διεξαχθούν εναντίον μας σχηματίζοντας έναν εισαγγελικό γόρδιο δεσμό απέναντί μας.
Η άποψή μας για τη δικαιοσύνη είναι ήδη γνωστή. Την έχουμε γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Δηλώνουμε περήφανα την «ενοχή» μας απέναντι στο σύστημά τους.
Είμαστε εχθροί των νόμων, της εξουσίας, της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των φυλακών, των συνόρων, της εκμετάλλευσης και συνολικότερα του πολιτισμού της υποταγής και του συμβιβασμού. Για μας δεν υπάρχουν αθώοι. Υπάρχουν μονάχα επιλογές.
Ή εξεγερμένος ή συμβιβασμένος, ή αντάρτης ή υπήκοος, ή άνθρωπος ή δούλος. Εμείς σ’ αυτή τη ζωή διαλέξαμε να είμαστε οι λύκοι και όχι τα θύματα. Γι’ αυτό σας χαρίζουμε την «αθωότητα» του θύματος και κρατάμε την «ενοχή» του θηρευτή.
Με αυτό το σκεπτικό θέλουμε να αντιστρέψουμε τους όρους των δικαστηρίων που έχουν δρομολογήσει εναντίον μας. Είτε μέσα από την περιφρονητική απουσία μας σε κάποια απ’ αυτά είτε με την απόλυτη εχθρική παρουσία μας, επιδιώκουμε να προκαλέσουμε μικρά και μεγάλα βραχυκυκλώματα στον δικαστικό μηχανισμό. Χαράζοντας τη στρατηγική μας έχουμε ορίσει ως κεντρικό δικαστήριο τη δίκη για τα 14 παγιδευμένα δέματα που απέστειλε η οργάνωση σε πρεσβείες και διεθνείς αστυνομικούς και δικαστικούς οργανισμούς. Σε αυτή τη δίκη καλούμαστε και οι 9 σύντροφοι της ΣΠΦ που έχουμε αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση.
Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε πως το δικαστήριο με έναρξη στις 14 Δεκεμβρίου έχει κι αυτό μία ξεχωριστή σημασία και αξία.
ii) Μια νέα αναρχία μέσα στην αναρχία.
Η υπόθεση «Χαλανδρίου», όπως έγινε γνωστή από τα ΜΜΕ, αποτελεί ένα σταθμό ορόσημο στην πορεία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Για να γίνει αντιληπτή η σημασία της, αξίζει να ανατρέξουμε στις συνθήκες και την κατάσταση του αναρχικού ρεύματος και του αντάρτικου πόλης εκείνη την περίοδο.
Είχαν περάσει περίπου 2 χρόνια από την εμφάνιση της ΣΠΦ και γενικότερα του φαινομένου του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης. Αρκετές ομάδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δρούσαν ανεξέλεγκτα πυρπολώντας τη νύχτα και καταστρέφοντας τις υποδομές της εξουσίας. Το σκηνικό του διάχυτου εμπρηστικού αντάρτικου εξαπλώνονταν και σε επαρχιακές πόλεις όπως η Καβάλα, τα Χανιά, το Ηράκλειο κ.ά. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα οι αναρχικές ομάδες της προπαγάνδας στην πράξη συνεργάζονταν συντονίζοντας πανελλαδικά μπαράζ εμπρησμού. Σε πολλά από τα κείμενα-προκηρύξεις που συνόδευαν τις επιθέσεις χαρτογραφούνταν μία νέα αντίληψη, που έθετε στο στόχαστρο της κριτικής της την κοινωνική αδράνεια, την παθητικότητα του κόσμου και την ένοχη σιωπή που επιτρέπει στην εξουσία να καθορίζει τη ζωή μας.
Παράλληλα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, λέξεις και νοήματα όπως αναρχοατομικισμός, μηδενισμός, αντικοινωνική αναρχία, δραπετεύουν από την ακινησία των θεωρητικών κειμένων και αναζητούν τη θέση τους στις προκηρύξεις της πράξης.
Είναι πλέον γεγονός πως γεννιέται μία νέα αναρχία μέσα στην αναρχία. Αυτό αποτυπώνεται ακόμα και σε αφίσες, σε έντυπα, σε αυτοκόλλητα, σε συνθήματα στους δρόμους και στις παρέες.
Εν τω μεταξύ η ΣΠΦ εκτός από τις εμπρηστικές επιθέσεις περνάει στη στρατηγική της τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών σε εκκλησίες, σπίτια πολιτικών και υπουργεία.
Παράλληλα, επανεμφανίζεται στο προσκήνιο της επαναστατικής πρακτικής η μέθοδος των πολιτικών εκτελέσεων που αναλαμβάνει μέσα από τη δράση της η Σέχτα Επαναστατών αρχίζοντας με την εκτέλεση του μπάτσου της αντιτρομοκρατικής.
Φυσικά, όλα αυτά συμβαίνουν με φόντο την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Τα σημάδια αυτής της εξέγερσης, ακόμα κι αν είχαν επουλωθεί με την αστραφτερή αποκατάσταση των ζημιών στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων, υπήρχαν ακόμα έντονα χαραγμένα στη συνείδηση και στην καρδιά δεκάδων νεαρών συντρόφων που διάλεξαν τις ταραχές ως μόνιμη κατοικία τους. Ήταν ακριβώς η στιγμή που η πιθανότητα δημιουργίας και οργάνωσης όλο και περισσότερων αυτόνομων ομάδων αναρχικής δράσης αποτελούσε κεντρικό στοίχημα των συντρόφων του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.
iii) Η αντιτρομοκρατική επιχείρηση «Χαλανδρίου».
Εκείνη την χρονική περίοδο διάλεξε να χτυπήσει το κράτος με την αστυνομία του. Ήταν τέλη του Σεπτέμβρη του 2009 όταν στήθηκε η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής με την εισβολή στο σπίτι του συντρόφου μας στο Χαλάνδρι. Μία επιχείρηση που είχε «διαφημιστεί» ήδη από το καλοκαίρι μέσα από εκτεταμένα ρεπορτάζ και δημοσιεύματα κάνοντας λόγο για «χτύπημα στην καρδιά της νεοτρομοκρατίας».
Ακολούθησε η αστυνομική φιέστα με την πασαρέλα των κουκουλοφόρων, των ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες που οδηγούσαν στα δικαστήρια σιδηροδέσμιους συντρόφους μας, αλλά και άσχετα άτομα που είχαν την ατυχία να έχουν κοινωνικές σχέσεις με κάποιους από τους συλληφθέντες.
Παράλληλα, οι διωκτικές αρχές εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για αρκετά ακόμη άτομα (πέντε από τα οποία είναι μέλη της ΣΠΦ) και οι επικεφαλής της αστυνομίας, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας συνέχαιραν ο ένας τον άλλον για την «επιτυχία» τους.
Οι συλλήψεις και τα εντάλματα σύλληψης ενίσχυσαν ακόμα πιο πολύ το δόγμα ασφάλειας που ήταν τότε ένα επενδυτικό χαρτί στην προεκλογική πολιτική εκείνης της περιόδου, καθώς το επόμενο διάστημα θα διεξάγονταν οι βουλευτικές εκλογές.
Επίσης, η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για άτομα που αυτομάτως πέρασαν στην κατάσταση των καταζητούμενων, σε συνδυασμό με τις προσχηματικές συλλήψεις κι άλλων ατόμων που απλώς είχαν περάσει από το σπίτι στο Χαλάνδρι, θεωρήθηκε από την αστυνομία μία εγγύηση ότι μπαίνει φρένο στη δραστηριοποίηση των υπόλοιπων πυρήνων της ΣΠΦ, αλλά και γενικότερα του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Η προπαγάνδα του φόβου και η διαμόρφωση ενός έντονου αστυνομοκρατικού κλίματος καχυποψίας περίμενε να ευδοκιμήσει και να αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Επιδίωξή τους ήταν η σιγή ασυρμάτου και ο τερματισμός όχι μόνο της ΣΠΦ, αλλά και του φαινομένου του διάχυτου αναρχικού αντάρτικου.
iv) Από τις στάχτες στην αναζωπύρωση της φωτιάς.
Όμως οι νόμοι είναι για να παραβαίνονται και οι υπολογισμοί για να διαψεύδονται.
Δέκα μέρες μετά την επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής στο Χαλάνδρι η ΣΠΦ αποδεικνύει πως όσοι βιάστηκαν να τελέσουν το πολιτικό της μνημόσυνο είναι βαθιά γελασμένοι.
Σύντροφοι της ΣΠΦ παρεισφρέουν στην προεκλογική συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων προβάτων-ψηφοφόρων στην κεντρική ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και τοποθετούν εμπρηστικό μηχανισμό σε απόσταση πενήντα μέτρων από την κεντρική εξέδρα, που εκρήγνυται προκαλώντας υλικές ζημιές, αλλά και ηθικό πλήγμα στη μέχρι τότε προπαγάνδα περί εξάρθρωσης της «νεοτρομοκρατίας» καθυστερώντας αρκετή ώρα την ομιλία του πρωθυπουργού. Ήταν ένα προκλητικό παρών της ΣΠΦ στο νέο σκηνικό που διαμορφωνόταν.
Η ΣΠΦ ήταν η πρώτη οργάνωση στην Ελλάδα που, μετά από το κατασταλτικό πλήγμα που δέχτηκε κι ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός των μελών της είτε βγήκαν στην παρανομία ως καταζητούμενοι είτε συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, δεν ανέστειλε ούτε για μια στιγμή τη δράση της. Αντίθετα, διατήρησε την υπόστασή της και μάλιστα πέρασε στην αναβάθμιση της πρακτικής της, τοποθετώντας εκρηκτικούς μηχανισμούς μεγάλης ισχύος.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι απανωτές επιθέσεις της ΣΠΦ συνέχισαν να απαντιούνται με συλλήψεις-αντίποινα ανθρώπων που δεν είχαν καμία σχέση με την οργάνωση (Αντιγόνη Χ., Νίκος Β., Νίκος Μ. κ.ά.).
Μάλιστα, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα ήταν τόσο ξεδιάντροπη η εκδικητικότητα της αντιτρομοκρατικής, που πάνω στην αμηχανία της προχωρούσε σε εμφανή νομικά ατοπήματα ακόμη και γι’ αυτούς τους ίδιους. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι συλληφθέντες για τη ΣΠΦ δεν παραπέμφθηκαν ποτέ σε δίκη καθώς ήταν αντικειμενικά αντιληπτό ότι επρόκειτο για άσχετα πρόσωπα. Επίσης, είναι χαρακτηριστική η σύλληψη ατόμων-φιλάθλων της ΑΕΚ που πραγματοποιήθηκε στην Καλλιθέα, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας ενός συλληφθέντα, που αρχικά παρουσιάστηκε ως επιτυχία της αντιτρομοκρατικής αφού αυτοί οι άνθρωποι βαφτίστηκαν μέλη της ΣΠΦ. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε η γελοιότητα της υπόθεσης και αφέθηκαν ελεύθεροι.
v) Η μνήμη φέρνει την προοπτική.
Για να πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους, δίχως υπεκφυγές, αλλά ούτε και ηττοπάθεια, η αλήθεια είναι πως οι περισσότερες ομάδες και οι σύντροφοι του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης δεν στάθηκαν ικανοί να επεξεργαστούν την κατάσταση αυτή και να χαράξουν μία επιθετική στρατηγική.
Αντίθετα, με εξαίρεση φυσικά κάποιες ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΕΣ μειοψηφίες, πολύς κόσμος οπισθοχώρησε και άφησε το φόβο της καταστολής να τον ορίσει. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές ομάδες να χαθούν από το προσκήνιο μιας ατέλειωτης εξεγερμένης νύκτας που είχαν προτάξει στις προκηρύξεις τους.
Από την άλλη, αυτή τη στιγμή υπάρχει μία σημαντική παρακαταθήκη. Υπάρχουν πρακτικές εμπειρίες, υπάρχουν γνωστά λάθη, υπάρχει αυτοκριτική, υπάρχει μνήμη, άρα και προοπτική.
Αυτό που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα τώρα διαχέεται διεθνώς. Ένα διεθνές συνωμοτικό δίκτυο που στηρίζει και προωθεί τις αρχές και τις αξίες της ΑΤΥΠΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ (FAI) – ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ εξαπλώνεται στις μητροπόλεις του κόσμου. Νέοι πυρήνες της ΣΠΦ σχηματίζονται από αναρχικούς της πράξης και της φωτιάς στην Ελλάδα, στο Μεξικό, στην Ολλανδία, στη Ρωσία…
Το κράτος θέλησε με τις συλλήψεις μας να δώσει τέλος σ’ ένα απρόβλεπτο εγχείρημα που σηματοδοτήθηκε με την εμφάνιση του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Τώρα τα δικαστήρια εναντίον μας φιλοδοξούν να καθαρογράψουν επίσημα με τις αποφάσεις τους τον επίλογο μιας ιστορίας που παραμένει όμως απρόθυμη να τερματιστεί.
Ένα είναι σίγουρο. Δεν έχει ειπωθεί ό,τι ήταν να ειπωθεί και αναμφίβολα λείπουν πολλές ακόμα πράξεις.
Όλοι εμείς, οι σύντροφοι που συμμετέχουμε στην περιπλάνηση της πραγμάτωσης της αναρχίας μέσα από τη ΣΠΦ, έχουμε δηλώσει περήφανα ότι είναι τιμή μας η συμμετοχή μας στο εγχείρημα της Συνωμοσίας. Γι’ αυτό έχουμε αναλάβει την πολιτική ευθύνη περιφρονώντας όλες τις συνέπειες και τα χρόνια φυλακής που «κοστίζει» αυτή η επιλογή μας. Γιατί υπάρχουν πράγματα πιο σημαντικά από μια ανάπηρη ελευθερία που προϋποθέτει το ξεπούλημα και τη μετάνοια για επιλογές που καθορίζουν τη ζωή μας. Από μας σε κανένα ανακριτικό γραφείο και σε κανένα δικαστήριο δε θα εισπράξουν την παραμικρή λέξη μετάνοιας παρά μόνο τη μέγιστη εχθρότητά μας απέναντι στο σύστημα και τους αξιωματούχους του.
Προφανώς δεν μας εμπνέει μια οσιομαρτυρική λογική που χρειάζεται «ήρωες» να θυσιάζονται για τον σκοπό της επανάστασης. Αντίθετα γνωρίζουμε πως ένας ελεύθερος αναρχικός αντάρτης πόλης είναι πολύ πιο ωφέλιμος για την προώθηση της αναρχικής επανάστασης, απ’ ό,τι ένας φυλακισμένος.
Απλά εμείς από τη στιγμή που βρεθήκαμε αιχμάλωτοι στα χέρια του κράτους, μέσα από την ανάληψη ευθύνης και τη στάση μας τόσο στη φυλακή όσο και στα δικαστήρια, επιδιώκουμε να ξαναρίξουμε το στοίχημα του αναρχικού αντάρτικου πόλης στη μάχη. Σε μια μάχη που δεν τέλειωσε ποτέ.
Ξαναπιάνουμε τα πράγματα από την αρχή. Το δικαστήριο για την «υπόθεση Χαλανδρίου» είναι η δική μας επιστροφή στην αρχή, στις αφετηρίες μας.
Χρειαζόμαστε αυτό το σημείο για μια νέα, πιο δυνατή, πιο αποφασιστική, πιο συνολική επανεκκίνηση.
Περιμένοντας τις μέρες που θα βρεθούμε απέναντι στους διώκτες μας, σχεδιάζουμε, κάνουμε την αυτοκριτική μας, συζητάμε, σκεφτόμαστε και ετοιμάζουμε νέες προκλήσεις στον αδιάκοπο πόλεμό μας με την εξουσία.
«Άθλιοι δικαστές που κρύβεστε μέσα στα ατσαλάκωτα κουστούμια σας,
βλέπουμε καθαρά ποιοι είστε.
Μικρόψυχα, κομπλεξικά και μίζερα ανθρωπάκια
που το στόμα σας ξερνάει χρόνια φυλακής.
Όμως, την ίδια ώρα που εσείς απαγγέλλετε τις κατηγορίες,
το μυαλό μας ταξιδεύει ελεύθερο και ανυπότακτο.
Ταξιδεύει σε μυστικές συναντήσεις, σε σχεδιασμούς επιθέσεων,
σε κρυψώνες όπλων, σε σελίδες βιβλίων,
σε γέλια, σε απογοητεύσεις, σε χαρές και λύπες.
Ταξιδεύει σε κάθε γωνιά της γης που ανθίζει η άρνηση της εξουσίας
και κατοικούν οι αναρχικοί της πράξης.
Ταξιδεύει, αναπολεί και προσμένει, ένα βλέμμα, μια σκέψη,
ένα θόρυβο, μία στιγμή. Τη στιγμή
που όλα καταρρέουν από την ένταση απανωτών εκρήξεων
και οι όροι αντιστρέφονται. Εκείνη τη στιγμή
είναι που οι δικαστές θα δικαστούν
και οι φύλακες θα πρέπει να φυλαχτούν.
Τέτοιες στιγμές να ξέρετε κρύβονται πάντα ανάμεσα στα δυο μας χέρια…»
ΖΗΤΩ Η ΣΠΦ
ΖΗΤΩ Η ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (FAI)-
ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (IRF)
Τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ
Οικονομίδου Όλγα
Μιχάλης Νικολόπουλος
Γιώργος Νικολόπουλος
Χρήστος Τσάκαλος
Γεράσιμος Τσάκαλος
Παναγιώτης Αργυρού
Δαμιανός Μπολάνο
Γιώργος Πολύδωρος
Χάρης Χατζημιχελάκης