Μια αφίσα κυκλοφόρησε πρόσφατα με αφορμή τη δίκη των 6 συντρόφων στο Παρίσι στις 14-22 Μάη:
Τέλος στις αυταπάτες!
Μετά δυσκολίας βγαίνει ο μήνας, κι ορίστε που μας υπόσχονται απ’ όλες τις πλευρές καινούργια φάρμακα λιτότητας για να τα καταπιούμε κλείνοντας τη μύτη και κυρίως δίχως αντίδραση καμμιά. Με δυο λόγια, ένα αναγκαίο κακό για να σώσουμε απ’ τη θύελλα αυτήν τη γαμημένη γαλέρα όπου κωπηλατούμε εδώ και πολύ καιρό.
Σ’ αυτόν τον ανάποδο κόσμο, το πρόβλημα δεν είναι ότι μια μικρή μερίδα πλουτίζει στις πλάτες των άλλων, αλλά το να μην αρκείσαι στα ψίχουλα που σου πετάνε. Δεν είναι η εμπορευματοποίηση των πάντων, αλλά το γεγονός ότι κάποιοι περνούν απ’ τα ταμεία χωρίς να πληρώσουν. Δεν είναι η κυριαρχία της πολιτικής αλλά οι εξεγερμένοι που μάχονται για μια κοινωνία χωρίς κυβερνώντες μήτε κυβερνωμένους, χωρίς αφεντικά ούτε δούλους.
Σ’ αυτόν τον ανάποδο κόσμο, το απαράδεχτο δεν είναι να δηλητηριάζουμε τη γη με βιομηχανικά και πυρηνικά απόβλητα, να βομβαρδίζουμε άκρως δημοκρατικά ολόκληρους πληθυσμούς, να σκοτώνουμε και να πετσοκόβουμε δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα στη δουλειά. Αλλά να θέλεις να σπάσεις τη ρουτίνα και την κυριαρχία για ν’ αρχίσεις επιτέλους να γεύεσαι έναν κόσμο ελευθερίας και αμοιβαιότητας.
Γιατί απέναντί μας, κάθε φορά που δε σκύβουμε αρκετά το κεφάλι, υπάρχει το γκλομπ κι οι υποστηρικτές του για να προσπαθήσουν να μας βάλουν πίσω στη γραμμή. Απέναντί μας, ένστολοι σε γειτονιές υπό στρατιωτική κατοχή μάς καταδιώκουν με φακελώματα και κάμερες παρακολούθησης, πολλαπλασιάζουν τους ελέγχους και μας ξυλοκοπούν.
Ποιος δεν έχει λοιπόν σκεφτεί ν’ ανταπαντήσει στα χτυπήματά τους, ποιος δεν έχει φλερτάρει με την επιθυμία να τελειώνει μια και καλή με τα σκυλιά της εξουσίας και τα προνόμια των ισχυρών;
Απέναντί μας, όταν αρνούμαστε ν’ αργοσβήσουμε ήσυχα, βρίσκεται το κράτος να ξεστομίζει συνεχώς απειλές φυλάκισης. Φυλακισμένοι γιατί δε σεβαστήκαμε την «ιερή» ιδιοκτησία, έγκλειστοι γιατί στερούμαστε ένα μικρό κομμάτι χαρτί που είναι αναγκαίο, πίσω από τα τείχη της Βαστίλλης γιατί φτύσαμε την οργή μας στα μούτρα της κυριαρχίας.
Ποιος δεν έχει λοιπόν ποτέ ονειρευτεί να γκρεμιστούν οι φυλακές; Η επίθεση ενάντια σε αστυνομικά τμήματα ή στις φυλακές δεν αποτελεί μέρος της γενικής ευφορίας όταν ξεσπούν εξεγέρσεις, εδώ ή αλλού, όπως τον προηγούμενο χρόνο στην Τυνησία;
Στις 14-22 Μάη, έξι σύντροφοι δικάζονται στο Παρίσι με την κατηγορία της σύστασης τρομοκρατικής ομάδας. Τα γεγονότα αφορούν την απόπειρα εμπρησμού ενός οχήματος μπάτσων το 2007 στη διάρκεια της τελευταίας μασκαράτας των προεδρικών εκλογών, καθώς κι ένα σαμποτάζ της κυκλοφορίας των τρένων κατά τη διάρκεια του κινήματος ενάντια στο νόμο για τη Σύμβαση Πρώτης Πρόσληψης το 2006. Κατηγορούνται επίσης για κατασκευή αυτοσχέδιων καπνογόνων και μεταλλικών εξαρτημάτων για σκάσιμο λάστιχων, τα οποία προορίζονταν για μια διαδήλωση μπροστά απ’ τη φυλακή μεταναστών της Vincennes το 2008, ή ακόμα γιατί είχαν στα χέρια τους εγχειρίδια σαμποτάζ, χλωρικά άλατα και τα πρωτότυπα σχέδια της φυλακής ανηλίκων της Porcheville (Yvelines).
Μια άβυσσος χωρίζει όσους εξεγείρονται για ν’ απελευθερωθούν κι αυτούς που χτυπούν στο σωρό για να υπερασπίσουν, να εδραιώσουν ή να κατακτήσουν την εξουσία, δηλαδή το κράτος, τ’ αφεντικά και τους ανταγωνιστές τους.
Εφόσον λοιπόν η ελευθερία είναι το έγκλημα που περιλαμβάνει κι όλα τ’ άλλα, ας εκφράσει καθένας την αλληλεγγύη του με τον πιο κατάλληλο τρόπο.
Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.
Να ψοφήσει ο ιδανικός κόσμος!
Εξεγερμένοι απ’ την κοινωνική φυλακή.
Πηγή: indymedia nantes