Απευθύνουμε ένα κάλεσμα για τη συγκρότηση αναρχικού μαχητικού μπλοκ στην πρωτομαγιάτικη αντικαπιταλιστική διαδήλωση που διοργανώνεται από την CLAC (Σύγκλιση των αντικαπιταλιστικών αγώνων), από τις 4:30 μ.μ. στη γωνία των οδών Γκόσφορντ και Σαντ Αντουάν, κοντά στη στάση του μετρό Σαμπ-ντε-Μαρς. Δεν θα είναι δύσκολο να μας βρείτε. Ο ενδυματολογικός κώδικας είναι μαύρος ρουχισμός, αλλά αν η γκαρνταρόμπα σας δεν τον καλύπτει και δεν έχετε χρόνο να πάτε σε στοκάδικο, φροντίστε τουλάχιστον να έχετε μάσκα και κάποιο κάλυμμα για το κεφάλι. Φέρτε φίλους, σημαίες, σχέδια, ομπρέλες για βροχή ή ήλιο, ίσως ακόμη νερό ή καμιά σοκολάτα για να μοιραστούμε (έτσι ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη νύχτα), κι οποιοδήποτε άλλο υλικό νομίζετε πως μπορεί να φανεί χρήσιμο. Βεβαιωθείτε ότι δεν απομονώνεστε και φροντίστε να πετάτε αντικείμενα μόνο από το μπροστινό μέρος του μπλοκ.
Ελπίζουμε ότι πολλοί από αυτούς που κατέβηκαν κουκουλωμένοι κατά τη διάρκεια των φοιτητικών ταραχών, αλλά και όσοι διαδήλωσαν ξεκουκούλωτοι, θα σμίξουν μαζί μας. Δεν είμαστε ειδικοί και δεν έχουμε κάποια λίστα μελών ή ετήσια συνδρομή. Ακόμα κι αν δεν προγραμματίζετε τίποτα ιδιαίτερα παλαβό, θα ήταν καλό αν εκφράζατε την υποστήριξή σας σε διαφορετικές τακτικές, φορώντας μαύρα, και αν μετατρέπατε σε κάτι στάνταρ την απλή πράξη της απόκρυψης της ταυτότητάς σας από τα συστήματα παρακολούθησης. Αυτού του είδους η αλληλεγγύη λειτουργεί αμφίδρομα.
Αν δεν υπάρχουν πρωτομαγιάτικα καλέσματα στην πόλη σας και θέλετε να τραβηχτείτε μέχρι εδώ, σας ενθαρρύνουμε να το κάνετε. Το Μόντρεαλ θα σας ταιριάξει γάντι.
Ανυπομονούμε να δούμε τι κουμάντα θα κάνουν οι σύντροφοί μας για την Πρωτομαγιά σε άλλους τόπους. Από το Κάιρο ως τη Βαρκελώνη, από την Αθήνα ως το Ώκλαντ, από το Άσβιλ στο Χάμιλτον, στο Σηάτλ, στο Σικάγο, εδώ πέρα έχουμε εμπνευστεί από ό,τι κάνατε και συνεχίζετε να κάνετε. Θα χαρούμε αν αυτό που καταφέραμε στο Μόντρεαλ αυτήν τη χρονιά μπορεί να αντηχήσει μέχρι τα μέρη σας και να γίνει ένα φωτεινό κομμάτι στο μωσαϊκό των ρήξεων που θα εξυφανθεί σε όλο τον κόσμο, αυτήν τη μέρα αγώνα που μοιραζόμαστε.
Όσο για τα πρόσφατα τοπικά γεγονότα, πρέπει να πούμε ότι η φοιτητική απεργία είχε και τα καλά και τα κακά της. Πολύ συχνά νιώσαμε αδύναμοι, ενώ θα ‘πρεπε να ‘χουμε νιώσει δυνατοί. Επιτρέψαμε στο φάντασμα της κοινής γνώμης και στο ξεπερασμένο δόγμα του πασιφισμού να μας εμποδίσει απ’ το να κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι και απαραίτητο για να νικήσουμε τους εχθρούς μας, αλλά και καθ’ όλα κατάλληλο – πριν ακόμα καταλήξουμε με χέρια σπασμένα, προτού χάσει το μάτι του ο Φράνσις Γκρενιέ [Francis Grenier], προτού συλλάβουν πληθώρα συντρόφων μας.
Επιτρέψαμε στην κυβέρνηση, στην αστυνομία, στους διευθυντές σχολών και σχολείων, και στα μέσα ενημέρωσης να βάλουν όρια στη φαντασία μας. Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα για να τα φέρουμε τούμπα όλα αυτά. Είναι η μέρα που θα πάρουμε την αυτοάμυνά μας στα σοβαρά, θα επιτεθούμε στους καταπιεστές μας και στα συστήματα που μας ελέγχουν, και θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να ανοίξει χώρος για μας, ώστε να ζήσουμε με λευτεριά και αξιοπρέπεια.
Όταν οι μπάτσοι το βάλουν στα πόδια, τότε θα ‘χουμε δημιουργήσει ένα νέο είδος σχέσης ανάμεσα σ’ εμάς και στα σκυλιά των αφεντικών. Όταν ξηλώσουμε τις κάμερες ασφαλείας και τις μπάρες στο μετρό, τότε θα ‘χουμε αλλάξει τη σχέση που έχει ο καθένας με το αστικό περιβάλλον, που κατά κανόνα ελέγχεται προσεκτικά. Ό,τι κι αν κάτσει, άμα δράσουμε μαζί, με μπέσα και κουράγιο μπροστά στην κρατική καταστολή, θα μεταφέρουμε αυτό το συναίσθημα στις μάχες που θα ακολουθήσουν.
Το Κεφάλαιο μας έχει κηρύξει τον πόλεμο – Πόλεμο στο Κεφάλαιο!
Τα λέμε στους δρόμους
πηγή: grevemontreal