Ένας κατεργάρης σε κλουβί
Με την αδελφική κι αλληλέγγυα στήριξη των συντρόφων και των συντροφισσών της «Cassa antirep. delle Alpi occidentali/Αντικατασταλτική μπάνκα των δυτικών Άλπεων», επικοινωνώ τα ακόλουθα:
Με συνέλαβαν στις 13 Ιουνίου 2012 στην Πίζα, μαζί με τη σύντροφό μου Ελίζα, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Ευτολμία» από την εισαγγελία της Περούτζια. Οι καραμπινιέροι της Ομάδας Ειδικών Επιχειρήσεων (ROS) έσπασαν την πόρτα και με οδήγησαν στα κρατητήρια, όπου και φακελώθηκα, υποβλήθηκα σε περισυλλογή DNA και υπέστην μια σοβαρή πρόκληση. Στη συνέχεια τέθηκα υπό περιορισμό στις φυλακές Ντον Μπόσκο στην Πίζα.
Στις 16 Ιουνίου οδηγήθηκα στον αρμόδιο ανακριτή, αλλά –προφανώς– επέλεξα να κάνω χρήση του δικαιώματός μου να μην απαντήσω στις ερωτήσεις. Το επόμενο βήμα σε νομικό επίπεδο θα είναι το δικαστήριο της επανεξέτασης.
Για λόγους που θα εξηγήσω σε λίγο, δεν ήμουν σε θέση να έχω πρόσβαση σε οποιοδήποτε κανάλι πληροφόρησης, κι ως εκ τούτου, έχω μια μάλλον περιορισμένη αντίληψη του τι συνέβη. Για παράδειγμα, δεν ξέρω ποιοι είναι οι ύποπτοι για τους οποίους διενεργούνται έρευνες, πέρα από μας τους δέκα των ενταλμάτων σύλληψης, και δε γνωρίζω καν πού έχουν διεξαχθεί οι 40 κατ’ οίκον έρευνες.
Το ένταλμα προσωρινής κράτησης εις βάρος μου είναι άνω των 200 σελίδων, και στη δικογραφία αυτήν οι κατηγορίες που μου καταλογίζονται είναι αρκετά βαριές: ηθικός και φυσικός αυτουργός μιας ατέρμονης σειράς άμεσων δράσεων, καθώς και συντονισμός και προπαγάνδιση εκστρατειών αλληλεγγύης στους αναρχικούς κρατουμένους ανά τον κόσμο. Ωστόσο, επί της ουσίας των κατηγοριών θα επανέλθω στο μέλλον ύστερα από προσεκτική ανάλυση των δικαστικών εγγράφων.
Εκ των προτέρων λέω μόνο ότι το σχήμα που ακολουθείται απ’ τους ανακριτές φαίνεται να αντιγράφει πλήρως τα πολλά κατηγορητικά θεωρήματα των δεκαετιών του ’70 και του ’80. Η θεμελιώδης διαφορά είναι ότι αυτήν τη φορά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τίθεται το αναρχικό μπλογκ «Culmine». Ως προς το σημείο αυτό, δηλαδή την υποτιθέμενη ελευθερία της αντιπληροφόρησης στον καιρό του Διαδικτύου, καθίσταται υποχρεωτικός ένας αναστοχασμός στο εσωτερικό του διεθνούς αναρχικού κινήματος.
Διωκόμενος σύμφωνα με τα άρθρα 270bis και 280 του ιταλικού ποινικού κώδικα, έχω υπαχθεί στο καθεστώς A.S.2 (Alta Sorveglianza 2), το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να διανύσω την περίοδο προφυλάκισής μου υπό υψηλή επιτήρηση. Όμως, η φυλακή της Πίζας, όπου βρίσκομαι, δεν περιλαμβάνει πτέρυγες υψηλής επιτήρησης, και γι’ αυτόν το λόγο δεν έχω τη δυνατότητα κοινωνικότητας και προαυλίζομαι μόνος μου σ’ ένα είδος άτυπης απομόνωσης!
Είναι πολύ πιθανό ότι θα με μεταφέρουνε σε φυλακή με πτέρυγες υψηλής επιτήρησης.
Τα πολλά συντρόφια που με γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ξέρουν πόσο σημαντική είναι για μένα η επαφή με τους αναρχικούς και τις αναρχικές. Αν αυτές τις μέρες δεν είχατε ακούσει νέα από μένα, ούτε καν ένα χαιρετισμό, είναι επειδή δεν ήμουν σε θέση να το πράξω.
Στην πραγματικότητα, από τη μέρα της σύλληψής μου μέχρι και τις 22 Ιουνίου, οπότε και μου κοινοποιήθηκε το γεγονός λογοκρισίας της αλληλογραφίας μου, δεν έλαβα τίποτα, μα απολύτως τίποτα απ’ τη μεριά συντρόφων, παρ’ ότι έχουν σταλεί τηλεγραφήματα, κάρτες, γράμματα αλληλεγγύης. Εν τω μεταξύ είχα γράψει 13 επιστολές, χρησιμοποιώντας τις λίγες διευθύνσεις που είχα απομνημονεύσει, και δεν έχω ιδέα αν οι εν λόγω επιστολές δεν παραδόθηκαν ποτέ. Ως εκ τούτου, σε δέκα μέρες αιχμαλωσίας υπέστην το πάγωμα και την κατάσχεση του συνόλου της αλληλογραφίας, εισερχόμενης και εξερχόμενης. Δεν έχω ιδέα κατά πόσον είναι νόμιμη μια τέτοια μεταχείριση, κι ως αναρχικός, δεν ενδιαφέρομαι να την αμφισβητήσω. Θα ’θελα μόνο να γνωστοποιήσω αυτό το επικίνδυνο κι αρνητικό προηγούμενο εις βάρος ενός αναρχικού. Συλληφθείς και «εξαφανισθείς» από το ιταλικό κράτος για δέκα μέρες, χωρίς καν τη δυνατότητα παραλαβής τηλεγραφημάτων αλληλεγγύης. Αλίμονο, δεν έχω διάθεση θυματοποίησης, μονάχα εφιστώ την προσοχή σε ό,τι το σύστημα ετοιμάζεται να κάνει ενάντια σ’ εμάς, τους αναρχικούς.
Τη μέρα των συλλήψεών μας παρενέβη επίσης ο υπουργός Εσωτερικών, κοπιάροντας το ίδιο σενάριο που είδαμε κατά τη σύλληψη των συντρόφων που ενεπλάκησαν στην «υπόθεση βόμβες» στη Χιλή, των συντρόφων της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» στην Ελλάδα, των συλληφθέντων στη Βολιβία. Ακόμη κι ως προς αυτό, δηλαδή το διεθνή χαρακτήρα της αντι-αναρχικής καταστολής, χρειάζεται να προβληματιστούμε.
Εκτός από τη λογοκρισία της αλληλογραφίας, μου έχει επίσης επιβληθεί απαγόρευση συνάντησης και αλληλογραφίας με τη σύντροφό μου Ελίζα, έγκλειστη στις γυναικείες φυλακές της Πίζας.
Μέχρι και σήμερα, για τους παραπάνω λόγους, δεν ήμουν σε θέση να επικοινωνήσω με τους συγκατηγορούμενους και τις συγκατηγορούμενές μου, των οποίων δεν είχα ούτε τη διεύθυνση. Ανακοινώνω ότι, αμέσως μετά την επανεξέταση, θ’ αρχίσω να προετοιμάζω την τεχνική μου υπεράσπιση, με την οποία σκοπεύω ν’ αντικρούσω, σημείο προς σημείο, τα τόσα ψεύδη που έχουν διαδοθεί αυτές τις μέρες. Οι αναρχικοί σύντροφοι που με γνωρίζουν επί δεκαετίες ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είμαι τόσο άβγαλτος όσο θα ’θελαν να σας κάνουν να πιστέψετε. Αυτή είναι η πέμπτη φορά που κατηγορούμαι με το 270bis, και πρωτύτερα μου δόθηκε απαλλαγή ή η υπόθεσή μου μπήκε στο αρχείο, πριν απ’ οποιαδήποτε δίκη για ανάλογες κατηγορίες σύστασης ανατρεπτικής οργάνωσης, από τις εισαγγελικές αρχές σε Γένοβα, Λέτσε, Τορίνο και Φλορεντία.
Ως ατομικιστής που είμαι, έβρισκα πάντοτε συναρπαστική την οδό του αναρχικού αντιδικονομισμού (antigiuridismo), κι ως πρώην παραβάτης έχω στις πλάτες μου μία καταδίκη για «Εξύβριση κατά της τιμής και του κύρους του δικαστικού σώματος», αλλά πιστεύω πως ο δρόμος αυτός έχει όρια, ιδίως όταν βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος μ’ ένα κατηγορητικό θεώρημα γεμάτο ψεύδη, μεθοδεύσεις και κραυγαλέα μεταφραστικά λάθη.
Για να προετοιμάσω την τεχνική μου υπεράσπιση –προϋποτίθεται ότι δε θα αποδεχτώ καμιά ανάκριση από πλευράς της δικαιοσύνης– χρειάζομαι πολλή βοήθεια από το αναρχικό κίνημα, το ιταλικό και όχι μόνο. Στην πράξη, πρέπει ν’ ανακατασκευάσω με έγγραφα, προκηρύξεις, άρθρα και βιβλία την Ιστορία του αναρχισμού της πράξης κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Από καιρό σε καιρό, θα σημειώσω τα υλικά τα οποία θα χρειαστώ. Προφανώς, ευελπιστώ ότι οποιοσδήποτε χακτιβιστής σύντροφος θα πάρει μπακάπ ολόκληρης της βάσης δεδομένων του Culmine, με ιδιαίτερη έμφαση στο ιστορικό των δημοσιευμένων αναρτήσεων. Όσο περισσότερα αντίγραφα αποθηκευτούν τόσο το καλύτερο. (Προσοχή: όταν επισκέπτεστε το Culmine ν’ αποφεύγετε να κάνετε σχόλια φόρα παρτίδα, γιατί παίζει να συλληφθείτε με τη μία!)
Όλοι εμείς, οι αναρχικοί, γνωρίζουμε ότι από τη μια μέρα στην άλλη θα μπορούσαμε να καταλήξουμε πίσω απ’ τα σίδερα, μα αυτό που χτυπάει πιο πολύ στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι η λυσσαλέα αγριότητα ενάντια σε δύο πολυαγαπημένους φίλους και συντρόφους: τον Μάρκο και τον Γκαμπριέλ, οι οποίοι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, βρίσκονταν σε κρίσιμο σημείο καμπής όσον αφορά το μακρόχρονο καθεστώς αιχμαλωσίας τους. Αδιανόητο φαντάζει κυρίως ό,τι λέγεται για τον Μάρκο, και θεωρώ πως είναι επιτακτική ανάγκη για το διεθνές αναρχικό κίνημα να προτάξει ως στόχο τη συνεκτίμηση του τρόπου με τον οποίο θα τον υποστηρίξει αποτελεσματικά.
Δεν έχω ιδέα αν θα μου διαβιβαστεί όλη η αλληλογραφία.
Θα απαντήσω σε όλα τα γράμματα και τις κάρτες που θα λάβω. Λόγω της λογοκρισίας, σας συνιστώ να μου στέλνετε ξεχωριστά γραπτό υλικό στα ιταλικά απ’ αυτό που θα ’ναι γραμμένο σε άλλες γλώσσες (ισπανικά και αγγλικά).
Μια σφιχτή αγκαλιά από μένα στους συντρόφους και στις συντρόφισσες που μου/μας έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους, όπως έγινε με την αυθόρμητη πορεία στο Τρέντο, εκείνη στην Περούτζια, ή με την αφίσα απ’ την Πίζα.
Μια αγκαλιά γεμάτη στοργή στον Τορτούγα!
Ένα θερμό κι εξεγερμένο χαιρετισμό απ’ τον κατεργάρη σε κλουβί
Stefano Gabriele Fosco
C.c. di Pisa, via Don Bosco 43, IT-56127 Pisa
24 Ιουνίου 2012