Ο Σέρχιο «Ουρουμπού» Τερένσι [Sergio “Urubú” Terensi] υπήρξε ένας αναρχικός σύντροφος από την Αργεντινή που έπεσε στη μάχη από τις σφαίρες των μπάτσων, μια παγωμένη 6η Ιούνη 1996. Δολοφονήθηκε από έναν μπάτσο της ομοσπονδιακής αστυνομίας, όταν κατά τη διάρκεια μιας απαλλοτρίωσης στην περιοχή του Ματαδέρος, στο Μπουένος Άιρες, αποφάσισε να καλύψει τη διαφυγή των συντρόφων του. Αφού τον πυροβόλησε, ο ένστολος φονιάς τον άφησε κατάχαμα να αιμορραγεί, χωρίς να καλέσει ιατρική βοήθεια.
Ο Σέρχιο γεννήθηκε από γονείς εργάτες στην πόλη της Σάντα Φε, στις όχθες του ποταμού Παρανά, και παραμένει στη μνήμη πολλών συντρόφων, αγαπητός όχι μόνο στην Αργεντινή, αλλά και σε άλλες χώρες χάρη στα γνωστά του ταξίδια. Ήταν ένας κοινωνικός αγωνιστής, στρατευμένος στις γραμμές της FORA (Περιφερειακής Εργατικής Ομοσπονδίας Αργεντινής), που ξεκίνησε τη δράση του την εποχή της προεδρίας του Ραούλ Αλφονσίν [Raúl Alfonsín], αναπτύσσοντας διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες και εμβαθύνοντας στα σχέδια και στις τοποθετήσεις του μέσω και διάφορων έργων θεάτρου δρόμου (όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της παρέμβασής του στην Πλάσα ντε Μάγιο, όπου μεταμφιεσμένος σε παπά στηλίτευσε τις κοινωνικές αδικίες και τις ευθύνες που έφεραν οι θεσμοί της διεφθαρμένης αργεντίνικης κοινωνίας). Οργάνωσε επίσης δραστηριότητες προπαγάνδας και αργότερα συμμετείχε σε συγκρούσεις εναντίον των παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων (μιλίκος), ενώ προσέγγισε τους κρατουμένους της Ταμπλάδα (αντάρτες του αριστερού Κινήματος Όλοι για την Πατρίδα που συνελήφθησαν μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του στρατοπέδου της Ταμπλάδα, στις 23 Γενάρη 1989), σε μια περίοδο που κανείς δεν μιλούσε για την υπόθεσή τους. Ακόμα, στάθηκε αλληλέγγυος με διάφορες υποθέσεις που, αν και σήμερα φαντάζουν ξένες με τον αναρχισμό, στη δεδομένη κοινωνικοπολιτική συγκυρία στην Αργεντινή είχαν διαφορετική βαρύτητα.
Ο Σέρχιο Τερένσι πίστευε στην κοινωνική επανάσταση, μιλούσε για τον εκμεταλλευόμενο λαό, τους μεροκαματιάρηδες και τους εργάτες. Παρά τις όποιες διαφορές, τίποτα δεν θα μας εμποδίσει να δικαιώσουμε τη δράση και τη συνέπειά του. Όπως έλεγε ο ίδιος ο σύντροφος:
«Όσο οι πλούσιοι κλέβουν αβέρτα, εμείς μπαίνουμε φυλακή για το τίποτα, πεθαίνουμε για το τίποτα, απολύτως τίποτα… από κάποιο στημένο πιστολίδι της πλάκας. Πεινάμε για χαρά, για αξιοπρέπεια, για πάθος, για έρωτα, για δικαιοσύνη και για λευτεριά.»
Ο Ουρουμπού υπήρξε συνεπής στις επιλογές του μέχρι τέλους· οπλισμένος κίνησε προς αναζήτηση της λευτεριάς στην οποία πίστευε, και πλήρωσε γι’ αυτή με τη ζωή του. Να τον ξεχάσουμε σημαίνει ότι προδίδουμε εμάς τους ίδιους.
Έμαθα να μαθαίνω
να δομώ την ηρεμία μου
Είμαι ένας ιαγουάρος
λαχανιασμένος ήλιος στη σκιά
αν τούτο το δέντρο άρπαζε φωτιά
η ζωή μου θα ήταν εμπρησμός
Σαλτάροντας αόρατος ανάμεσα στα λιβάδια
θα κάνω μια γύρα ώσπου να τους κυκλώσω
θα την πέσω πισώπλατα
σ’ αυτούς που πισώπλατα σκοτώνουν
Ουρουμπού
Από το 8ο τεύχος του αναρχικού περιοδικού Abrazando el Caos/Αγκαλιάζοντας το Χάος (σελ. 46). Ακούστε εδώ το αφιέρωμα του ράδιο Λα Νέγκρα με ηχογραφημένα ποιήματα και κείμενα του Σέρχιο Τερένσι.