Κάθε άνθρωπος θα ’πρεπε να είναι ακέραιος ώστε να μπορεί να αναλάβει ο ίδιος την υγεία του, κι αν δεν είναι αυτή η περίπτωση, δεν σημαίνει ότι υπάρχουν δικαιολογίες για την εξωτερίκευση της ευθύνης τού να γνωρίσει κανείς το ίδιο του το σώμα. Τίποτα δεν δικαιολογεί τη ζωοτομία ως μέθοδο ίασης.
Τίποτα δεν επικυρώνει την αυτάρεσκη και αυτοδικαιολογούμενη υπεροχή με την οποία ο άνθρωπος θέτει στην υπηρεσία του άλλα ζώα, τα σώματά τους, τη ζωή τους, το χρόνο τους, ακόμα και αν αυτό συμβαίνει με τον πιο υγιεινό, ελεγχόμενο, εκλεπτυσμένο, αναισθητικό ή ασφαλή τρόπο.
Πόσο αντιφατικό είναι άτομα, που θαρρούν πως βοηθούν, να προξενούν πόνο και θάνατο για την επίτευξη της υγείας, όταν το μόνο που κάνουν είναι να διαιωνίζουν την ανθρώπινη παρακμή. Μέρα τη μέρα επιστήμονες προκαλούν ασθένειες σε ζώα, πολλά εκ των οποίων είναι διαγονιδιακά, προκειμένου να εφαρμόσουν στη συνέχεια τις θεραπείες τους στον άνθρωπο, να τον βελτιώσουν, να τον κάνουν όλο και πιο αειθαλή και τέλειο. Είναι ναζήδες με λευκή ποδιά, που βελτιώνουν την ανθρώπινη ράτσα! Βασανιστές πληρωμένοι από το κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Επιτεθήκαμε στο Διεθνές Συμπόσιο Προτύπων Βιοϊατρικής Έρευνας [στις 14 Νοέμβρη], μιας και εκεί συγκεντρώθηκαν επιφανείς εκμεταλλευτές ζώων τόσο από τη Χιλή όσο και απ’ το εξωτερικό. Το κάναμε με δύο εμπρηστικούς-εκρηκτικούς μηχανισμούς, έναν που τοποθετήσαμε κάτω από ένα φορτηγάκι ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου της Κονσεπσιόν, και συγκεκριμένα του τομέα έρευνας, και άλλον έναν κάτω από το τζιπάκι που ανήκει στο δόκτορα Φιντέλ Κάστρο, Λατινοαμερικάνο πρωτοπόρο στην παραγωγή διαγονιδιακών ζώων και ειδικευμένο στην κλωνοποίηση ζώων. Είναι αυτός που πρώτος κλωνοποίησε μία αγελάδα στη Χιλή, και τα ίδια του τα λεγόμενα αποκαλύπτουν ποιο είναι το έργο του:
«[…] από αυτό προκύπτουν οι βιοφάμπρικες, με αυτό καταπιανόμουν στην Κούβα, με την κατασκευή βιοεργοστασίων ζώων που παρήγαγαν ναρκωτικές ουσίες προς ιατρική χρήση, κι αυτό είναι που επιδιώκουμε να κάνουμε και εδώ […] αν μεταλλάξουμε αυτά τα ζώα ώστε γενετικώς το γάλα τους να περιέχει φάρμακα που εισάγονται με τη γενετική μηχανική, το κόστος θα πέσει και η διαθεσιμότητα θα αυξηθεί […]»
Αυτά λοιπόν, συν την εγκαθίδρυση ενός νέου κέντρου βασανισμού των ζώων (εργαστήριο πειραματόζωων) υπό τη διεύθυνση της δόκτορα Ροξάνα Πιντσέιρα και των λακέδων της, που σχεδιάζεται να ξεκινήσει σύντομα στο Πανεπιστήμιο της Κονσεπσιόν, αποτέλεσαν τα κίνητρα της δράσης μας.
Όσοι αποκομίζουν κέρδος από την κακοποίηση των ζώων και την τεχνικοποίηση της ζωής, ας γνωρίζουν πως παραμονεύουμε και δεν πρόκειται να σταματήσουμε.
Εκείνο το πρωινό η ενθύμηση του Μπάρρυ Χορν [Barry Horne, 1952-2001] μας προστάτευε κι η δύναμή του μας συντρόφευε.
Λευτεριά σε όλα τα φυλακισμένα και βασανισμένα ζώα.
Χαιρετισμούς γεμάτους αγάπη και οργή στους μαχητές Νικόλα Γκάι και Αλφρέντο Κόσπιτο, στον Μπράουλιο Ντουράν Γκονσάλες, στον Χένρυ Σεγαρρούντο, και ιδιαίτερα στον Μάρκο Καμένις. Η απόσταση μας χωρίζει, αλλά ο αγώνας μάς ενώνει.