[26.6.2013]
«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή· κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή».
—Μπρούνο Φιλίππι
Η ενέργεια μας μπορεί (αν όντως μπορεί) να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΜΕΡΟΣ 3. Πρόκειται για τη συλλογική μας απόφαση ν’ ανταποκριθούμε στο κάλεσμα των συντρόφων απ’ την Ελλάδα (1, 2).
Απόψε (26 Ιούνη) βγήκαμε κουβαλώντας τη φωτιά και κάψαμε ολοσχερώς τον τρίτο όροφο του πρώην ξενοδοχείου Sheraton, νυν The Media Hotel and Towers, στην οδό Σάχαρι Μάουνταιν στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια ανταπόκριση στο κάλεσμα των αδερφών μας στην Ελλάδα εντός του σχεδίου Φοίνικας, όπως και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά, αναρχικό που έχει αναλάβει δράση απεργίας πείνας για να κατακτήσει τη λευτεριά του. Βάλαμε τον εμπρηστικό μηχανισμό με χρονοδιακόπτη μέσα σ’ έναν από τους κάδους απορριμμάτων στο δωμάτιο του καραόκε (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) κι αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.
Ας ταξιδέψουνε μακριά οι επαναστατικοί μας χαιρετισμοί, μέχρι τους προσκείμενους στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς· στον πυρήνα φυλακισμένων μελών της· στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη –ποτέ δε σας λησμονάμε– στην Ελλάδα· στους Κόσπιτο και Γκάι στην Ιταλία· στους Κάρλα, Ιβάν, Χουάν, Μαρσέλο και Φρέντυ στη Χιλή· στον Χένρυ στη Βολιβία· και πάντοτε στους αναρχικούς κρατουμένους σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σε άλλους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας και του Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου ανά τον κόσμο.
Ποτέ δε θα πούμε πως είμαστε λίγοι, αλλά θ’ αφήνουμε τη φωτιά να μιλάει στη θέση μας.
Ας μετατρέψουμε το σχέδιο Φοίνικας σ’ ένα διεθνές σχέδιο για την εκδίκηση!
Μονάδα Οργής/Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση
Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FRI)-Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI)
[30.6.2013]
Μια συμβολή στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο
Η κοινωνία σήμερα είναι η φυλακή. Ενώπιον του συστήματος των φυλακών κανείς δεν μπορεί να μένει ουδέτερος. Καθένας από μας εν πλήρη συνειδήσει έχει κάνει μια επιλογή, έχει επιλέξει με ποια πλευρά θα ταχθεί. Δεν υπάρχουνε ασύνειδες επιλογές. Γιατί μια επιλογή γίνεται από ένα άτομο, δεν είναι ουρανοκατέβατη. Συνεπώς, δε θα υπάρξουνε «άμαχοι» σ’ αυτόν τον ασύμμετρο πόλεμο. Υπάρχουν μονάχα δυο ανταγωνιστικές πλευρές: αυτοί που πολέμησαν για τη συνολική καταστροφή της κοινωνίας κι εκείνοι που πολέμησαν για να την προασπιστούν.
Οι αλλοτριωτικές μορφές συνιστούν τη διαμόρφωση της κοινωνίας. Αλλοτριωμένοι ο ένας απ’ τον άλλον σε πολλές μορφές φανταστικών συνόρων, τα οποία προστατεύονται με όπλα, νόμους, φυλακές, κώδικες ηθικής και την «πίστη» εκείνων που πίστεψαν πως τα σύνορα είναι πραγματικά. Και, για μας, όλοι όσοι πιστεύουνε στα σύνορα είναι ο εχθρός.
Στη δική μας οπτική, οι καλοί πολίτες και οι παραστρατιωτικοί, που εκπαιδεύτηκαν από το στρατό κι έχουν τις ίδιες στάσεις και συμπεριφορές με το στρατιωτικό σώμα, είναι εχθροί που αξίζουν τις επιθέσεις μας, τις ίδιες επιθέσεις που η FAI-FRI κατάφερε ενάντια στους θρησκευτικούς τους θεσμούς, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στους στρατώνες, ενάντια σε τράπεζες και κάθε λογής υποστηρικτές του συστήματος ονόματι Κοινωνία.
Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια ότι για πολλούς ανθρώπους –ακόμα και γι’ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως «αναρχικοί»– η φωτιά που κατέστρεψε κάθε κτήριο στο οποίο επιτεθήκαμε δε φαίνεται πως θα φέρει σύντομα την «επανάσταση». Αυτή είναι μια ανόητη πρόγνωση γιατί χώνει τις δράσεις μας στο δικό τους κλουβί της «επαναστατικότητας». Εδώ πέρα έχει ανακύψει ένα σφάλμα, μιας και κάποιοι έχουνε το χούι να ανάγουν γενικευτικά όλα τ’ ατομικά δρώμενα στην κοινωνική κλίμακα, δηλαδή σε κάτι που εμείς εχθρευόμαστε. Έχουνε χρησιμοποιήσει για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα τα πολυκαιρισμένα τους γυαλιά, έτσι η θέαση της παρουσίας νέων ομάδων αντάρτικου πόλης είναι κάτι όπου δεν εστιάζουν τα γυαλιά τους. Ακόμη, εύκολα θα βάλουνε τη στάμπα του «ευρωκεντρισμού» ή «λατινοαμερικανικοκεντρισμού», επειδή θαρρούν πως είναι τόσο πια σημαντικοί οι αριθμοί. Κι αυτό είναι κάτι που έχει κληρονομηθεί απ’ την κλασική αναρχική σκέψη μ’ ένα κράμα μαρξισμού, που είναι πραγματικά αηδιαστικό. Πρόκειται για –πολύ μαρξιστές– αναρχικούς που τελικά ξανακολλήσανε στην ίδια λογική με τους αριστερούς: τη Μάζα.
Δεν ενδιαφερόμαστε λοιπόν όλοι μας να συμμετάσχουμε στο κύμα μαζικής διαμαρτυρίας ενάντια στις αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα. Αυτοί που βγήκανε στους δρόμους κρατώντας πανό και φωνάζοντας, γιατί κατανάλωναν το ίδιο γεγονός, εκτελούν επαναλαμβανόμενες και προβλέψιμες ενέργειες. Φώναζαν μέχρι να ξελαρυγγιαστούν, και προσδοκούν να ’ρθουν αλλαγές από το κοινοβούλιο ή τη γενναιοδωρία του κράτους. Κρύβονται πίσω απ’ την ορολογία της «ειρηνικής διαμαρτυρίας» για να κρύψουνε την αδυναμία τους να επιτεθούν στους καταπιεστές, επειδή είναι δειλοί· οι δειλοί που ζούνε μονάχα απ’ τα «επαναστατικά» δρώμενα για να σβήσουν μέσα τους τη δίψα του «επαναστάτη».
Απ’ την άλλη, βέβαια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχει μια μικρή φράξια ατόμων που παραμένουν σταθερά σε πόλεμο –όπως σε μάχες που βίωσαν τις μέρες του χθες– και δεν κρίνουν ένα κύμα μαζικής αφύπνισης που ξεπήδησε πρόσφατα στην Ινδονησία ως κάτι το «επαναστατικό». Είμαστε περήφανοι ν’ αποκαλούμε συντρόφους αυτούς που βλέπουν τα πράγματα με καθαρό μάτι.
Καθένας απ’ όσους διαβάζουν αυτή την προκήρυξη θα πρέπει να καταλάβει ότι έχουμε μια λογική κι ένα σκεπτικό που θα ήταν αδιανόητα σύμφωνα με τη λογική των πασιφιστών, κοινωνικών ακτιβιστών, των αριστερών και άλλων πολιτών –συμπεριλαμβανομένων των κοινωνιστών αναρχικών–, οι οποίοι και δεν αποτελούν κομμάτι της ομάδας μας. Εμάς όλο αυτό δε μας νοιάζει, ούτε κι αποτελεί ζήτημα κάποιας σημασίας επί της παρούσης. Κάθε άτομο μπορεί να έχει γνώμες και αιτιολογήσεις ανάλογα με τις πεποιθήσεις του. Κάθε μία ομάδα θα έχει μια διαφορετική ανάλυση για το στήσιμο θεμελίων με άλλες ομάδες. Κάθε πρόσωπο δικαιούται να επιλέξει το δικό του μονοπάτι για την εμπλοκή του, αναλαμβάνοντας την προσωπική του ευθύνη. Κάθε άτομο οφείλει να βρει τις τακτικές που του ταιριάζουν και να επιλέξει ανάμεσα σε αυτές.
Εν τέλει, η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο θα πρέπει αναγκαστικά να ιδωθεί ως ένα διεθνές εγχείρημα μεταξύ ατόμων, πυρήνων ή ομάδων που συμμερίζονται το ίδιο πάθος και την ίδια οργή. Η FAI-FRI δεν αποτελεί καμιά οργάνωση ή ένωση-ομπρέλα που συγκεντρώνει υπό τη σκέπη της μονάχα όσους αποκαλούνται «μηδενιστές-ατομικιστές» και «ριζοσπαστικοί αντι-πολιτισμικοί». Η FAI-FRI συνιστά ένα προσωρινό σημείο συνάντησης δράσεων αλληλεγγύης, μιας πράξης εκδίκησης κατά του εχθρού, ταυτόχρονων επιθέσεων, οι οποίες δεν προσβλέπουν στον ασπασμό «ενός καλύτερου μέλλοντος» αλλά στην κατάρρευση της υποκριτικής κοινωνίας: Σήμερα.
Μονάδα Οργής/Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση (ICR)
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI)-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FRI)
ΥΓ. Για να δείξουμε ότι το λέει η καρδούλα μας, κάψαμε ολοσχερώς μία τριώροφη αποθήκη υφαντουργίας επί της οδού Jl Pengukiran Raya 1, RT 03/03, στη γειτονιά Πεκότζαν της περιοχής Τάμπορα, στη δυτική Τζακάρτα. Επιλέξαμε να χτυπήσουμε την αποθήκη για να δείξουμε στους συνδικάλες ότι στόχος των εργατών είναι να πάψουν να είναι εργάτες, και όχι το οχτάωρο ή ο εκδημοκρατισμός στη φάμπρικα, μήτε η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι ή λοιπά ρεφορμιστικά αιτήματα.
(σύμφωνα με τα καθεστωτικά μίντια, δεν προκλήθηκε κανένας τραυματισμός κατά τις δυο επιθέσεις)