«Ως συνέπεια της διατήρησης της εσωτερικής τάξης, καθίσταται αναγκαίο να οριστούν κανόνες για τη διασφάλιση της πλήρους και ακέραιης άσκησης των ατομικών ελευθεριών και όλων των δικαιωμάτων που εγγυάται συγκεκριμένα το Σύνταγμα, καθ’ ότι δίχως την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων, η τάξη θα κατέληγε να είναι τυραννία και δεσποτισμός».
(Λήμμα ποινικού κώδικα Χιλής, 29 Οκτώβρη 1873)
«Ό,τι και να λέμε, το σημαντικό είναι να διατηρηθεί και να συντηρηθεί η καλή τάξη του κράτους».
(Σχόλιο του Ναπολέοντα σε έκδοση του Ηγεμόνα του Μακιαβέλλι)
Την Παρασκευή, 12 Ιούλη 2013, το 7ο προφορικό ποινικό δικαστήριο του Σαντιάγο με καταδίκασε σε 5 χρόνια και 300 μέρες φυλακής για μία βομβιστική επίθεση που έλαβε χώρα τον Νοέμβρη του 2011. Η ποινή είναι μη ανασταλτικού χαρακτήρα, και δε μου επιτρέπεται η χορήγηση σωφρονιστικών προνομίων λόγω παραβίασης του νόμου περί ελέγχου όπλων και εκρηκτικών και του αδικήματος της πρόκλησης φθορών.
Αυτή η καταδικαστική απόφαση προξένησε τη χαρά και τα χειροκροτήματα της δεξιάς, της κυβέρνησης και του δυοπωλίου του Τύπου, ενώ η εφημερίδα El Mercurio κατάφερε να κάνει για άλλη μια φορά τη σεναριακή ανατροπή με το σιβυλλικό και δηλητηριώδες στυλ της, μέσω των ξεδιάντροπων ψεμάτων ενός άρθρου της δημοσιογράφου Λέσλι Αγιάλα, καθώς και ένα κατοπινό εκδοτικό σημείωμα όπου ισχυρίζονταν ότι το DNA μου είχε εντοπιστεί στην περίπτωση τριών ακόμη βομβιστικών ενεργειών, για τις οποίες ωστόσο δικάστηκα και απαλλάχτηκα των κατηγοριών. Ο φασίστας υπουργός Εσωτερικών, Αντρές Τσάντγουικ, που μετείχε στη χουντοσύναξη του ’77 στο Λόφο του Τσακαρίγιας, χαρακτήρισε την ποινή υποδειγματική και την επικρότησε μανιασμένα. Τούτες οι αντιδράσεις απλά αποδεικνύουν τη σύμπλευση των διαφόρων φορέων εξουσίας σε μία κοινή στρατηγική ενάντια σε αυτό που αποκαλούν νέο εσωτερικό εχθρό. Ανάμεσά τους φιγουράρουν το πινοτσετικών καταβολών κόμμα της Ανεξάρτητης Δημοκρατικής Ένωσης (UDI, που ηγείται του κυβερνητικού συνασπισμού του Πινιέρα), το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και ο ηγεμονικός Τύπος, καθένα απ’ αυτά υπηρετώντας την αποστολή του.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε επίσης ότι το κράτος ενεργεί εκδικητικά απέναντί μου λόγω της πεντάμηνης φυγοδικίας μου, από τις 7 Δεκέμβρη 2012 έως τις 26 Απρίλη 2013, όταν δικαίως εξεγέρθηκα ενάντια στην αναβολή της δίκης στο συνταγματικό δικαστήριο, μέσω της οποίας επιδίωκαν να συνεχίσουν να με κρατάνε προφυλακισμένο με τρόπο αυθαίρετο και παράνομο, γεγονός που ο Τύπος το έκανε γαργάρα.
Άλλωστε, με αυτή την καταδίκη πολιτικής και τάχα διδακτικής φύσης, διαπράττονται σοβαρές παρανομίες εναντίον της δέουσας διαδικασίας και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Η απαράδεκτη αυτή συνθήκη επιδεινώθηκε με την πειθαρχική τιμωρία απαγόρευσης επισκέψεων για τρεις βδομάδες, την οποία μου επέβαλαν οι σωφρονιστικές αρχές λόγω της εύρεσης ενός μαχαιριού στο κελί που μοιράζομαι με τρία ακόμη άτομα. Αντιμέτωπος λοιπόν με αυτές τις συνθήκες, το μόνο που μου απομένει είναι να χρησιμοποιήσω το τελευταίο μέσο που διαθέτω, αυτό της έναρξης απεργίας πείνας από τις 12 Αυγούστου, κι όσο πάει.
Οι στόχοι αυτής της κινητοποίησης είναι:
1. Να καταγγείλω δημόσια την καταφανή παρανομία και την παραβίαση της δέουσας διαδικασίας, όπως αυτές έλαβαν χώρα στην προφορική δίκη εναντίον μου στο 7ο προφορικό ποινικό δικαστήριο, το οποίο έκανε δεκτή την κατάθεση του Κριστιάν Πέρες Μανσίγια, μάρτυρα κατηγορίας και αξιωματικού της υπηρεσίας πληροφοριών (Dipolcar), αν και αυτός δεν κατέθεσε ενώπιον της εισαγγελίας, αντιβαίνοντας έτσι τα όσα ορίζει το άρθρο 181 του κώδικα ποινικής δικονομίας.
Να καταγγείλω, ακόμη, την παρανομία που διαπράχθηκε με το να θεωρηθεί η κατοχή αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού επιβαρυντικό στοιχείο ποινικά κολάσιμο εις διπλούν, και να μου επιβληθούν ακόμα 300 μέρες φυλάκισης χωρίς αναστολή για πρόκληση φθορών, ενώ το δικαστήριο με είχε καταδικάσει ήδη για τον ίδιο λόγο σύμφωνα με το νόμο περί ελέγχου όπλων και εκρηκτικών.
Πρακτικά αυτό σημαίνει διπλή τιμωρία για το ίδιο πράγμα, μιας κι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για την πολιτική εξουσία να βεβαιώσει ότι θα μου επιβληθεί ποινή χωρίς αναστολή, καταφανώς δυσανάλογη της περίπτωσης και πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που συνήθως εφαρμόζεται καθημερινά κατά ατόμων για διάφορα αδικήματα. Το πρόβλημα είναι ότι, πάνω στη μαθηματική εξάσκηση συσσώρευσης ποινών, το δικαστήριο παραβίασε βασικές έννοιες του ποινικού δικαίου, και συγκεκριμένα αυτό που οι δικηγόροι του ποινικού τομέα αποκαλούν «απαγόρευση της διπλής δίωξης», και αποτελεί υποχρέωση των δικαστών ξεκάθαρα διατυπωμένη στο 63ο άρθρο του ισχύοντος ποινικού κώδικα.
2. Να καταγγείλω δημόσια την εφημερίδα El Mercurio και τη δημοσιογράφο Λέσλι Αγιάλα, που σε ένα εκδοτικό σημείωμα της Πέμπτης, 18 Ιούλη, καθώς και σε άρθρο του Σαββάτου, 13 Ιούλη, ψεύδονται χονδροειδώς όταν ισχυρίζονται ότι το DNA μου βρέθηκε στα σημεία τριών ακόμη επιθέσεων, για τις οποίες έχω απαλλαγεί των κατηγοριών. Αυτός ο ισχυρισμός είναι απολύτως ψευδής, και ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο, ή οτιδήποτε παρόμοιο, από κανέναν πραγματογνώμονα, ενώ τίποτα σχετικό δεν περιλαμβάνεται στο φάκελο της υπόθεσής μου, παρά το μεροληπτικό και μερικό χαρακτήρα που είχαν οι έρευνες εις βάρος μου.
Αυτό το γεγονός ωστόσο δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει, μιας και προστίθεται σε μια μακρά λίστα παρατυπιών και διαστρεβλώσεων από πλευράς της El Mercurio όσον αφορά την κάλυψη της υπόθεσής μου, οι οποίες μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εν λόγω εφημερίδα διεξάγει μιαν άνιση εκστρατεία εναντίον μου. Απλά να υπενθυμίσω ότι η El Mercurio είχε πρόσβαση στο φάκελο της έρευνας ενόσω αυτή ήταν ακόμα σε μυστικό στάδιο, χωρίς καν να μπορεί να την έχει στα χέρια της η νομική μου υπεράσπιση. Κι εκείνη τη φορά όμως στόχος ήταν να ειπωθούν ψεύδη, όπως η καταγγελία μιας φανταστικής συσχέτισής μου με τον Λουσιάνο Πιτρονέλλο, κάτι που ούτε καν αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης. Η δεύτερη περίπτωση ήταν όταν διέρρευσε στην El Mercurio, μέσω του αδίστακτου εισαγγελέα Ραούλ Γκουσμάν, η προ-καταδικαστική αναφορά της αρμόδιας σωφρονιστικής αρχής για το πρόσωπό μου, μία μέρα πριν κατατεθούν οι τελικές αγορεύσεις της εισαγγελίας και της υπεράσπισης στο δικαστήριο.
3. Να καταγγείλω το πολιτικό υπόβαθρο της δίκης, όπου το ποινικό δίκαιο εφαρμόστηκε για να σταλεί ένα σινιάλο παραδειγματισμού αναφορικά με τα αδικήματα που σχετίζονται με βομβιστικές επιθέσεις, όπως αναγνώρισε και ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών Αντρές Τσάντγουικ.
Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί η απόφαση της σωφρονιστικής αρχής της Χιλής να με κρατήσει έγκλειστο σε διαφορετική πτέρυγα από αυτήν όπου βρισκόμουν μέχρι τις 7 Δεκέμβρη του προηγούμενου χρόνου, κι όπου οι συνθήκες επιβίωσης των κρατουμένων συναρτώνται προς την κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων και εγγυήσεων που διακηρύσσουν οι ίδιοι οι νόμοι και το Σύνταγμα. Αυτό το γεγονός παράγει ένα κλίμα ανθυγιεινότητας και βίας που οξύνεται από τις επιδρομές των δεσμοφυλάκων στα κελιά, ενόσω όποιος διατηρεί την ελάχιστη έστω ανθρώπινη αξιοπρέπεια κι αρνείται να ρουφιανέψει εναντίον συγκρατουμένων του έρχεται αναγκαστικά αντιμέτωπος με πειθαρχικά. Το ζητούμενο τόσο μέσα όσο κι έξω από τη φυλακή είναι ο παραδειγματισμός, με ένα ξεκάθαρο μήνυμα θωράκισης του ελέγχου και της υποταγής.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί ότι το δικαστήριο που εξουσιοδότησε την εφαρμογή αυτής της επιπλέον πειθαρχικής τιμωρίας (πόσες φορές μπορούν να με τιμωρούν για τα ίδια πράγματα;) αναφέρει ότι αιτία του εν λόγω μέτρου είναι πως «εντοπίστηκε κρυμμένο ένα μαχαίρι στον τομέα όπου διαμένει». Είναι προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ό,τι οι νομικοί αποκαλούν «δέουσα διαδικασία», κι ακόμη, υποτίθεται ότι στο ποινικό δίκαιο δεν τιμωρούνται άτομα αλλά πράξεις.
Γι’ αυτούς τους λόγους απευθύνω ένα κάλεσμα προς τα συγγενικά, φιλικά και αλληλέγγυα πρόσωπα σε όλο τον κόσμο να στηρίξουν την καταγγελία αυτών των συμβάντων και των μέτρων καταστολής που επιφυλάσσει το χιλιάνικο κράτος εναντίον αντικαθεστωτικών τους οποίους θεωρεί ως εσωτερικό εχθρό. Καλώ όλους και όλες να στηρίξουν την κινητοποίησή μου απαιτώντας την επανεξέταση της δίκης από το Ανώτατο Δικαστήριο, τη μείωση της πρωτόδικης ποινής και την έκτισή της υπό όρους εκτός φυλακής, όπως και για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα τη μεταγωγή μου στην πτέρυγα J της Φυλακής Υψηλής Ασφαλείας (CAS).
Χανς Φελίπε Νιεμέγερ Σαλίνας
12.455.327-K
Φυλακή Υψηλής Ασφαλείας, τομέας Υψίστης Ασφαλείας
Πέδρο Μοντ 1902, Σαντιάγο