Η αφίσα γράφει:
Αλληλεγγύη και δράση για τα συντρόφια που συνελήφθησαν στη Βαρκελώνη.
Κανένα κράτος, κανένα σύνορο δεν μπορεί ν’ ανακόψει τον κοινωνικό πόλεμο.
Ας ελαττωθεί η απόσταση μέσα από χειρονομίες αλληλεγγύης.
Ας πολλαπλασιαστούν μέρα τη μέρα οι επιθέσεις κόντρα στην εξουσία.
Άμεση απελευθέρωση της Μόνικα και του Φρανσίσκο!
Αιχμάλωτοι/-ες πολέμου πίσω στο δρόμο!
Την Τετάρτη, 13 Νοέμβρη 2013, μετά από μπούκα των μπάτσων σε σπίτι και αντιτρομοκρατική επιχείρηση στην πόλη της Βαρκελώνης, συνελήφθησαν 5 άτομα κατηγορούμενα για δράση της οποίας την ευθύνη έχει αναλάβει το Εξεγερσιακό Κομάντο Ματέο Μορράλ. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και οι Μόνικα Καμπαγέρο και Φρανσίσκο Σολάρ, αναρχικά συντρόφια από τη Χιλή που είχαν διωχθεί και προφυλακιστεί στο πρόσφατο παρελθόν για την «υπόθεση βόμβες», ένα δικαστικό φιάσκο του χιλιανού κράτους, για το οποίο απαλλάχθηκαν πλήρως όλων των κατηγοριών το 2012. Σε αναμονή ενημερώσεων σχετικά με την κατάσταση των 5 συλληφθέντων, παραθέτουμε τη μετάφραση ενός πρώτου κειμένου στήριξης που συνέταξαν συγκατηγορούμενοι/-ες στην πολύκροτη «υπόθεση βόμβες».
Διευρύνοντας τους δεσμούς αλληλεγγύης
Στις 13 Νοέμβρη 2013 συνελήφθησαν απ’ τις κατασταλτικές δυνάμεις του ισπανικού κράτους τα συντρόφια μας Μόνικα και Φρανσίσκο, κατηγορούμενοι για τη βομβιστική επίθεση στη Βασιλική Ελ Πιλάρ της Θαραγόθα, στην Ισπανία.
Δεδομένης αυτής της κατάστασης, ακολούθησε ένας τυφώνας μεγαλόστομων δηλώσεων μεταξύ εκπροσώπων της ισπανικής και της χιλιανής κυβέρνησης, καθώς και συχαρίκια ανάμεσα σε νεκραναστημένους εισαγγελίσκους και ανακυκλωνόμενους υπουργούς Εσωτερικών.
Η Μόνικα και ο Φρανσίσκο είχανε συλληφθεί τον Αύγουστο του 2010 στο πλαίσιο της αποκαλούμενης Caso Bombas («υπόθεση βόμβες»). Και οι δυο τους στάθηκαν με αξιοπρέπεια και ανυποταξία απέναντι στη δίωξή τους, παραμένοντας έγκλειστοι περισσότερους από 9 μήνες σε καθεστώς φυλάκισης υψηλής και υψίστης ασφαλείας, αρνήθηκαν να υποκύψουν στους εκβιασμούς της εισαγγελίας, πραγμάτωσαν από κοινού με τους συγκατηγορουμένους τους απεργία πείνας που διήρκεσε περισσότερο από 65 μέρες, και αντιμετώπισαν μία από τις μακρότερες δίκες, για να βγουν τελικά απ’ αυτήν τη διαδικασία απαλλαγμένοι όλων των κατηγοριών και με τις πεποιθήσεις τους ανέπαφες.
Το πάτημα των μπάτσων και των μίντια για τις κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζουν σήμερα τα συντρόφια είναι τα δικαστικά πεπραγμένα της «υπόθεσης βόμβες» στη Χιλή, δηλαδή του ανθρωποκυνηγητού που εξαπολύθηκε εναντίον ακρατικών χώρων, περιβαλλόντων και ατομικοτήτων.
Αυτήν τη στιγμή οι εξουσιαστές επιχειρούν να νεκραναστήσουν το κουφάρι της «υπόθεσης βόμβες», απειλώντας πως θα κινήσουν νέα διαδικασία διώξεων εναντίον μας. Απέναντι στην απειλή αυτήν είμαστε ξεκάθαροι/-ες: αρνούμαστε την κατηγορία, αλλά δεν απαρνούμαστε αυτό που είμαστε, τις ιδέες μας, τις σχέσεις μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας στον αγώνα.
Δεν υπήρξε ούτε υπάρχει αναρχική τρομοκρατική εγκληματική οργάνωση, δεν υπάρχουν άτυποι αρχηγοί, ούτε και κέντρα εξουσίας, μήτε χρηματοδότηση τρομοκρατίας. Μέσα από τούτο το διωκτικό ντελίριο προσπαθούνε να μας καδράρουν σε λογικές οργάνωσης και ζωής που εμείς αρνούμαστε εμπράκτως. Αποστρεφόμαστε τις μεθόδους της εξουσίας, γι’ αυτό και το κράτος μάς ταυτοποιεί ως τους συνήθεις υπόπτους και αιώνιους ενόχους.
Παρ’ όλες τις πιρουέτες των δικαστών, των υπουργών Εσωτερικών, των εισαγγελέων και των δημοσιογράφων, παραμένει ακλόνητη η πεποίθησή μας ότι η δίωξη που εγκαινιάστηκε το 2010 ήτανε μια κακόφημη διαδικασία, η οποία αποζητούσε την ποινικοποίηση σχέσεων φιλίας, την καταδίωξη χώρων, τη στοχοποίηση στάσεων ζωής, παρελθόντων και παρόντων του αγώνα.
Η συνέργεια του ισπανικού κράτους με το χιλιανό κράτος αποκαλύπτει το τρομοκρατικό πρόσωπο κάθε δομής εξουσίας, που συντηρεί την κυριαρχία της μέσω της επιτήρησης και του φόβου.
Μ’ όλες μας τις δυνάμεις απευθύνουμε ένα κάλεσμα αλληλεγγύης προς τ’ αναρχικά συντρόφια Μόνικα και Φρανσίσκο, που πηγαίνει πολύ πέρα από οποιοδήποτε δικαστικό πόρισμα, εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη μας στους λοιπούς απαχθέντες από τα κράτη ανά την υφήλιο.
Παρά τις γεωγραφικές αποστάσεις που σήμερα μας χωρίζουν, μας κρατάει ενωμένους η κοινή πεποίθηση της μάχης κόντρα στην εξουσία. Είναι απαραίτητο να σμίξουμε πραγματικότητες και να μεγιστοποιήσουμε την αλληλεγγύη για να σπάσουμε την απομόνωση και το φόβο.
Η Μόνικα και ο Φρανσίσκο είναι συντρόφια μας, και τους υπερασπιζόμαστε από τις μιντιακές και μπατσικές καμπάνιες που έχουνε βάλει μπρος τόσο το ισπανικό όσο και το χιλιανό κράτος.
Γιατί κάθε κράτος είναι τρομοκράτης, και κάθε φυλακή είναι κέντρο εξόντωσης.
Επαναστατική αλληλεγγύη πέρα απ’ όλα τα σύνορα.
Κάποιοι/-ες διωκόμενοι/-ες για την «υπόθεση βόμβες»
13 Νοέμβρη 2013